Skip to main content

Post#5-364: 007

Post#5-364:
ระหว่างเดินทางกลับเมืองไทย...ผมก็ฆ่าเวลาด้วยการดูหนังเหมือนทุกๆ ทริปที่ผ่านมา

คราวนี้โชคดี ที่ได้ดูหนึ่งใน franchise ที่ผมชอบ...ซึ่งก็คือ James Bond นั่นเอง

เมื่อพูดถึงสายลับ...ผมก็ยังนึกไม่ออก ว่าใครที่โด่งดังกว่า 007?

อาจเป็นเพราะผมรู้จัก 007 มานาน...จนรู้สึก “ชอบ” 007 มากกว่า franchise อื่นๆ

...

หลายๆ คนที่เติบโตมากับ 007 อย่างผม...คงทราบดีว่า มีคนมารับบท James Bond กันมากหน้าหลายตา

บางคนชอบคนนู้น บางคนก็ชอบคนนั้น...ผมเองก็มี 007 ในดวงใจเช่นกัน

เรียกว่า นึกถึง 007 เมื่อไร...หน้าของ 007 คนนี้ ก็จะต้องปรากฏอยู่ในห้วงนึกเสมอ

จำได้ว่า สมัยเด็กๆ ตอนที่คลั่งไคล้ 007 เอามากๆ...ผมก็อาศัยภาพจำนี่เอง ในการเลียนแบบท่าทางของ 007 มาเล่นกับน้อง

...

แล้วชีวิตจริงของเราล่ะครับ...

เรามีแบบอย่างของการใช้ชีวิตบ้างมั๊ย?

แล้วมี Idol เรื่องการทำงานรึเปล่าครับ?

ถ้าอยากเป็นเหมือน 007...ก็ต้องเลียนแบบภาพลักษณ์และท่าทาง

แล้วต้องแปลว่า ถ้าอยากเป็นเหมือน idol ของเรา...แค่เลียนแบบภาพลักษณ์และท่าทาง ก็พอรึเปล่า?

...

ดังนั้น “อยากเป็นอย่าง idol” กับ “เป็นได้อย่าง idol”...จึงแตกต่างกันไกลโข

การเลียนแบบให้เหมือน...ไม่ได้ทำให้เราเป็น James Bond หรือ idol

เลียนแบบ...จึงเป็นแค่ “ขั้นอนุบาล” ของการเดินตามรอย idol เท่านั้นเอง

สำคัญมากๆ ที่หลังจาก “เลียนแบบ” แล้ว...เรา “เรียนรู้” อะไร จากการพยายามเป็นอย่าง idol บ้าง?

ทำยังไงให้ “แกะ” ที่เอาหนังเสือมาคลุม...กลายเป็น “เสือ” ตั้งแต่วิธีคิด?

เราจึงต้องเป็น 007 จากภายใน...พร้อมๆ กับการขัดเกลาภาพลักษณ์จากภายนอก

จากนั้น...เราจะเห็นแนวทางในการสร้าง 007 ของเราเองขึ้นมา

...ซึ่งจะไม่มีวันเหมือน 007 คนไหน...เพราะเป็น 007 Original ของเราเอง...

NoteToSelf:
  • มันสำคัญมากที่เราต้องหา idol ที่ยอดเยี่ยมให้เจอ...เพื่อให้เป้าหมายของเรายิ่งใหญ่
  • บันได 3 ขั้น ที่เราต้องก้าว...ก็คือ เลียนแบบ, เรียนรู้ และต่อยอด
  • IDOL อาจจะย่อมาจาก I Do Original Legacy...กระมังครับ?

*ใครสนใจจะเป็นสาวก 007 ด้วยกัน...เชิญค้นคว้าต่อได้ที่ 

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Post#355: ทำได้ vs ทำเป็น

Post#355: ส่วนใหญ่แล้ว เรามักแยกแยะไม่ค่อยถูกว่า ระหว่าง "ทำได้" กับ "ทำเป็น" น่ะคล้ายกันแต่ไม่เหมือนกัน "ทำได้" แปลว่า ทำได้ ขอให้แค่เสร็จๆ ไป ไม่ต้องสนใจว่างานออกมาดีมั๊ย ส่วน "ทำเป็น" แปลว่า ไม่ใช่แค่สักแต่ลงมือทำ แต่ต้องทำให้ได้ดีด้วย ถ้ายังงงๆ ผมจะยกตัวอย่างเพิ่มให้นะครับ คนที่ขับรถได้ มีความสามารถในการทำให้รถเคลื่อนที่ไปได้ แต่อาจจะเป็นพวกที่ขับรถแบบไร้มารยาท, ขับรถอันตราย หรือขับรถเห็นแก่ตัว, ฯลฯ ส่วนคนที่ขับรถเป็นนั้น นอกจากสามารถบังคับให้รถเคลื่อนที่ได้แล้ว ยังใส่ใจคนที่ใช้รถใช้ถนนคนอื่นๆ ด้วย เรียกว่าขับรถอย่างมีคุณภาพและคุณธรรม ^^ ตีกอล์ฟได้ก็คือเหวี่ยงไม้ให้ลูกกอล์ฟไปข้างหน้า แต่ตีกอล์ฟเป็น นอกจากเหวี่ยงไม้ให้ลูกไปข้างหน้าแล้ว ยังต้องใส่ใจคนที่เล่นกอล์ฟอยู่รอบๆ ทั้งก๊วนเรา ทั้งต่างก๊วนด้วย พอเห็นความต่างชัดขึ้นมั๊ยครับ? ขับรถได้จึงต่างจากขับรถเป็น, เล่นกอล์ฟได้จึงต่างจากเล่นกอล์ฟเป็น ฉะนี้ ดังนั้น "ทำงานได้ " กับ "ทำงานเป็น" นั้น คล้ายกันแต่ไม่เหมือนกันแน่ๆ เอ...หรือว่าผมก็แค่ "โพสต์ได้...
Post a Comment
Read more

Post#2-227: Corrective Action vs Preventive Action

Post#2-227: วันนี้ผมมีโอกาสดีได้เข้าร่วมประชุมกับบริษัทมหาชนแห่งหนึ่ง หลักใหญ่ใจความสำคัญของการประชุมก็คือการติดตามยอดขายของสินค้าสำคัญบางรายการ ซึ่งขายช้ากว่าปกติ ภาพหนึ่งที่สามารถใช้ประเมินความแข็งแกร่งขององค์กร ก็มักจะถูกสะท้อนผ่านการประชุมไล่ยอดขายนี่แหละครับ เพราะยอดขายถือเป็นเป้าหมายสุดท้ายขององค์กรที่แสวงหาผลกำไรทั้งปวง เมื่อไล่ยอดขายครั้งใด ก็มักจะพบสาเหตุของปัญหา และจะสามารถประเมินระดับขององค์กรและผู้บริหารได้จากวิธีการ response ต่อปัญหาที่พบ บางองค์กรเก่งในการแก้ปัญหาระยะสั้น แต่บางครั้งกลับไม่ได้มองไปถึงการแก้ปัญหาอย่างยั่งยืน และมีอีกหลายองค์กรที่ชวนคุยเรื่องการวางแผนป้องกันไฟไหม้ แทนที่จะหาวิธีดับไฟที่กำลังไหม้องค์กรอยู่ บ่อยครั้งที่การไม่ลำดับความสำคัญก่อนหลังในการแก้ปัญหา มักจะส่งผลเสียมากกว่าที่จะประเมินได้ ดังนั้น ทุกคนในองค์กรจึงต้องจัดการกับไฟที่ไหม้อยู่ตรงหน้า ก่อนที่จะมาวางแผนป้องกันไฟไหม้ ซึ่งปีก่อนผมก็พูดถึงเรื่องนี้ไปครั้งหนึ่งแล้ว (Post#224) และแน่นอนว่า ไม่ใช่เก่งแต่การดับไฟตะพึดตะพือ หากต้องวางแผนป้องกันไม่ให้ไฟไหม้ซ้ำๆ ซากๆ ด้วย หาไ...
Post a Comment
Read more

Post#5-114: เพื่อนแท้ดีๆ คือเพื่อนดีแท้ๆ

Post#5-114: ค่ำนี้ ผมมีโอกาสได้ทานข้าวกับเพื่อนสนิทคนหนึ่ง ที่เคยทำงานร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกัน อยู่พักใหญ่ๆ เอาจริงๆ ผมตกเป็นหนี้เพื่อนคนนี้ไม่น้อย ... เพราะเค้าคือคนที่ถ่ายทอดวิชาหลากหลายที่ผมนำมาใช้ต่อยอดในการบริหารงาน จนถึงทุกวันนี้ แม้จะเจอกันไม่บ่อย ... แต่ทุกครั้งที่เราได้เจอกัน ผมก็มักจะได้ idea ที่ดีๆ จากเพื่อนคนนี้ ไปต่อฝันปั้นงาน ได้ทุกที ... เอาจริงๆ เวลาได้ idea ใหม่ๆ ไม่ว่าจะสำหรับธุรกิจใหม่ หรือวิธีทำงานแบบใหม่ ... ผมจะดีใจมากเป็นพิเศษ แม้ว่า idea ที่ว่า จะยังไม่เป็นรูปเป็นร่าง ... แต่ที่สำคัญ มันทำให้สมองของเราได้โลดแล่นออกจาก Comfort Zone เดิมได้ เมื่อได้ออกจาก Comfort Zone เดิมๆ ... มันจึงเป็นเรื่องดีสำหรับชีวิต เพราะมันทำให้เราได้เรียนรู้เรื่องใหม่เพิ่มขึ้น ... เรื่องใหม่ๆ ที่เราเรียนรู้เพิ่มขึ้นนั้น แม้จะยังไม่อาจเกิดเป็นรูปเป็นร่าง หรือเป็นประโยชน์ในอนาคตอันใกล้ได้ ... ก็อย่าได้ดูแคลนไปครับ บ่อยครั้ง ผมพบว่า เรื่องบางเรื่องที่เราเรียนรู้มานานพอควรแล้ว กลับกลายมาเป็นประโยชน์ในอนาคตได้อย่างน่าอัศจรรย์ ...
Post a Comment
Read more