Post#5-365:
เชื่ออย่างผมมั๊ยครับ...ว่าถ้าไม่นับรวม “นิพพาน” แล้วล่ะก็...การสิ้นสุดใดๆ อาจย่อมหมายถึงการเริ่มต้นบางอย่างใหม่เสมอ?
ผมเชื่ออย่างนั้นไม่น้อย...
ก็เพราะชีวิตของเรา...ล้วนแต่เป็นไปตาม หรือเต็มไปด้วย “วัฎฎะ” (แปลว่า “การเวียน”)
...
ลองคิดตามดูก็ได้ครับ
ผิดซ้ำๆ ซากๆ, อกหักซ้ำๆ ซากๆ, จนซ้ำๆ ซากๆ, เจ็บซ้ำๆ ซากๆ...และอีกสารพัดที่เราเป็น, ทำ หรือเจอ แบบซ้ำๆ ซากๆ
แต่เราเคยฉุกคิดบ้างมั๊ยหนอ...ว่าทำไมความซ้ำๆ ซากๆ แบบนี้ ถึงเกิดขึ้นกับตัวเราแบบซ้ำๆ ซากๆ?
เป็นเพราะ “กรรมเก่า”?
หรือเอาจริงๆ...เป็นเพราะเรานั่นล่ะ ที่ไม่เคยสำนึกที่จะเรียนรู้จากความซ้ำๆ ซากๆ เหล่านั้น?
...
ถ้าเป็นเพราะกรรมเก่าจริง...
ก็แล้วทำไมเราไม่ ถูกซ้ำไปซ้ำมา, สำเร็จจนเบื่อ หรือรวยจนเกินรวย บ้าง?
ทำไมต้องมีแต่เรื่องไม่ดีเท่านั้น...ที่ต้องเกิดขึ้นกับเรา?
งั้นถามใหม่ว่า...ตกลงเป็นเพราะกรรมเก่า หรือตัวเราเอง?
...
รวมความแล้ว...ถ้าเราไม่คิดจะปรับปรุงตัวเราให้ดีขึ้นกว่าเมื่อวาน
ก็อย่าหวังเลย...ว่าความซ้ำๆ ซากๆ ในทางที่เลวร้ายนั้น จะเลิกมาตอแยกับชีวิตของเรา
เราเองต่างหาก...ที่ทำตัวเป็น “บ่อแห่งความซ้ำซาก“
ดังนั้น...จงอย่าสงสัยว่าทำไมโชคไม่เข้าข้างเราบ้าง หรือทำไมชีวิตเราต้องเจอแต่ความเลวร้าย?
...
จะโทษกรรมเก่า...ก็ต้องรู้ว่าก่อนจะเป็นกรรมเก่าได้ กรรมนั้นก็ย่อมต้องเป็นกรรมปัจจุบันมาก่อน
มัวแต่โทษกรรมเก่าที่เลวร้าย...แต่ปัจจุบันไม่คิดสร้างกรรมดีรอไว้
...ก็แล้วจะเอากรรมเก่าดีๆ ที่ไหนมาเกื้อหนุน?...
#NoteToSelf
- ทำวันนี้ให้ดี, เมื่อวานจึงดี และพรุ่งนี้จึงมีโอกาสจะดีกว่าเมื่อวาน
- ความผิดพลาด อาจเป็นเรื่องปกติ...แต่การไม่เรียนรู้จากความผิดพลาด ย่อมถือเป็นความโง่เขลา
- ทำให้ดีที่สุด แล้วปล่อยที่เหลือให้เป็นหน้าที่ของโชคชะตา...ย่อมต่างจาก ปล่อยให้โชคชะตาทำหน้าที่ให้ดีที่สุด แล้วค่อยทำที่เหลือ
Comments
Post a Comment