Post#8: Unity

Post#8:
วันอาทิตย์ผ่อนคลาย นึกถึงวันเก่าๆ

กลอนนี้แต่งไว้เกิน 10 ปีแล้ว แต่ยังจำได้ดีเหมือนผ่านมาไม่นาน...

อยากให้ทุกคนที่อยู่ในองค์กร รัก และรวมพลังกัน...

แต่ละกรวดแต่ละก้อนที่เรียงราย
ประกอบกลายเป็นตึกสูงสง่าศิลป์
แต่ละกรวดมาจากร้อยพันแผ่นดิน
รวมเป็นหินสง่าขวางกลางคลื่นแรง

แต่ละกรวดแข็งแกร่งแบ่งหน้าที่
สามัคคีสงวนสร้างอย่างขันแข็ง
แม้คลื่นลมซัดสาดอย่างรุนแรง
ก็ไม่อาจแบ่งทำลายสลายลง

แต่เมื่อกรวดก้อนหนึ่งสิ้นแรงสู้
ไม่ร่วมอยู่ร่วมสร้างอย่างประสงค์
ก็ถึงคราวตึกสูงค่าไม่อยู่คง
ต้องทรุดโทรมจบลงปลดปลงไป

อยู่ที่เราช่วยกันสู้ร่วมกันสร้าง
ตระหง่านกลางคลื่นซัดไม่สั่นไหว
ประกาศก้องจะร่วมอยู่สู้กันไป
ช่วยกันสร้างตึกสูงใหญ่ให้แข็งแรง

เป็นกำลังใจให้ลูกน้องและเจ้านายของทุกองค์กรครับ...

Post#8:

It is a relaxing Sunday, remind me about the good old day.

I wrote this poem far over 10 years, but it is as if not so long ago...

Wish everybody in the organization love one another and become unity...

For each and every stone composed

To form a shape of fascinating building

Each and every of them came from different lands

Join together to withstand the might of the ocean wave

For each and every of them owns its task

Yet each join hand to show the power of unity

Stay strong, even the mighty of wind or wave

Can't damage or isolate them

If one of them lost passion

And decided to leave its colleague

Then it's time the building can no longer stay strong

And finally face its doom

It is up to us to join hand to fight and build

Among the insanity wave

We exclaim that we will be together to fight

To build our building to stay strong

May my words be potion for all staff and bosses in any organizations.