Skip to main content

Post#5-239: ตื่น ตื่น ตื่น

Post#5-239:
ทุกเช้าของทุกวัน...เราเริ่มต้นวันด้วย “การตื่นนอน”

หลายๆ คนตื่นนอนทั้งๆ ที่ยังงัวเงียและเมาขี้ตา...จึงจำเป็นต้องทำให้ตัวเอง “ตื่นตัว” เพื่อพร้อมสู้กับเรื่องราวต่างๆ

ส่วนใครจะมีวิธีกระตุ้นตัวเองด้วยเหตุผลและวิธีการใด เพื่อให้เรา “ตื่นตัว”...ก็สุดแล้วแต่

...

ถามตัวเองดูครับ...ว่า แค่ “ตื่นนอน” กับ “ตื่นตัว” นั้น พอมั๊ยสำหรับในแต่ละวัน?

สำหรับผม...ถ้าแค่ให้พอสำหรับผ่านจากกลางวันไปเป็นกลางคืนได้ ก็คงจะพอ

แต่ถ้าจะให้จบวันอย่างมีคุณค่าแล้วล่ะก็...แค่ตื่นนอนกับตื่นตัวน่ะ ยังไม่พอแน่ๆ

แล้วยังขาด “ตื่น” อะไรอีกหนอ?

ลองนึกดูมั๊ยครับ?

...

นอกจาก “ตื่นนอน” และ “ตื่นตัว” แล้ว...ผมอยากจะเสนอว่า ในแต่ละวัน คนเราต้องมี “ตื่นรู้” ด้วย

ตื่นนอนเป็นเรื่องของกายภาพ, ตื่นตัวเป็นเรื่องของแรงขับ...แต่ตื่นรู้เป็นเรื่องของเป้าหมาย

จะมีประโยชน์อะไรที่เราตื่นนอนทุกเช้า และตื่นตัวเต็มไปด้วยแรงขับ...

แต่กลับไม่เคยตื่นรู้เลย ว่าเราตื่นนอนทุกเช้าไปเพื่ออะไร และตื่นตัวขยันไปเพื่ออะไร?

เมื่อไร้เป้าหมาย...จึงหมายความว่าเราไม่เคย “ตื่นรู้”

และเมื่อไม่เคย “ตื่นรู้”

...เราจึงเสมือนไม่เคยตื่นขึ้นในโลกแห่งความเป็นจริงเลย...แม้สักวัน...

#NoteToSelf:

  • ทุกคน “ลืมตา” และทุกคน “มองเป็น”...แต่ไม่ใช่ทุกคนจะ “มองเห็น”
  • ถามตัวเองดีๆ และถามตัวเองถี่ๆ...ว่ารู้ตัวมั๊ย ว่าลืมตาตื่นขึ้นทุกเช้าไปเพื่ออะไร? / รู้ตัวมั๊ย ว่าตื่นตัวก้มหน้าก้มตาทำงานไปเพื่ออะไร?
  • ฉะนั้น...ในทุกๆ เช้าและทุกๆ วัน...จงบอกตัวเองให้ “ตื่น (นอน) ตื่น (ตัว) ตื่น (รู้)”

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Post#355: ทำได้ vs ทำเป็น

Post#355: ส่วนใหญ่แล้ว เรามักแยกแยะไม่ค่อยถูกว่า ระหว่าง "ทำได้" กับ "ทำเป็น" น่ะคล้ายกันแต่ไม่เหมือนกัน "ทำได้" แปลว่า ทำได้ ขอให้แค่เสร็จๆ ไป ไม่ต้องสนใจว่างานออกมาดีมั๊ย ส่วน "ทำเป็น" แปลว่า ไม่ใช่แค่สักแต่ลงมือทำ แต่ต้องทำให้ได้ดีด้วย ถ้ายังงงๆ ผมจะยกตัวอย่างเพิ่มให้นะครับ คนที่ขับรถได้ มีความสามารถในการทำให้รถเคลื่อนที่ไปได้ แต่อาจจะเป็นพวกที่ขับรถแบบไร้มารยาท, ขับรถอันตราย หรือขับรถเห็นแก่ตัว, ฯลฯ ส่วนคนที่ขับรถเป็นนั้น นอกจากสามารถบังคับให้รถเคลื่อนที่ได้แล้ว ยังใส่ใจคนที่ใช้รถใช้ถนนคนอื่นๆ ด้วย เรียกว่าขับรถอย่างมีคุณภาพและคุณธรรม ^^ ตีกอล์ฟได้ก็คือเหวี่ยงไม้ให้ลูกกอล์ฟไปข้างหน้า แต่ตีกอล์ฟเป็น นอกจากเหวี่ยงไม้ให้ลูกไปข้างหน้าแล้ว ยังต้องใส่ใจคนที่เล่นกอล์ฟอยู่รอบๆ ทั้งก๊วนเรา ทั้งต่างก๊วนด้วย พอเห็นความต่างชัดขึ้นมั๊ยครับ? ขับรถได้จึงต่างจากขับรถเป็น, เล่นกอล์ฟได้จึงต่างจากเล่นกอล์ฟเป็น ฉะนี้ ดังนั้น "ทำงานได้ " กับ "ทำงานเป็น" นั้น คล้ายกันแต่ไม่เหมือนกันแน่ๆ เอ...หรือว่าผมก็แค่ "โพสต์ได้...
Post a Comment
Read more

Post#2-227: Corrective Action vs Preventive Action

Post#2-227: วันนี้ผมมีโอกาสดีได้เข้าร่วมประชุมกับบริษัทมหาชนแห่งหนึ่ง หลักใหญ่ใจความสำคัญของการประชุมก็คือการติดตามยอดขายของสินค้าสำคัญบางรายการ ซึ่งขายช้ากว่าปกติ ภาพหนึ่งที่สามารถใช้ประเมินความแข็งแกร่งขององค์กร ก็มักจะถูกสะท้อนผ่านการประชุมไล่ยอดขายนี่แหละครับ เพราะยอดขายถือเป็นเป้าหมายสุดท้ายขององค์กรที่แสวงหาผลกำไรทั้งปวง เมื่อไล่ยอดขายครั้งใด ก็มักจะพบสาเหตุของปัญหา และจะสามารถประเมินระดับขององค์กรและผู้บริหารได้จากวิธีการ response ต่อปัญหาที่พบ บางองค์กรเก่งในการแก้ปัญหาระยะสั้น แต่บางครั้งกลับไม่ได้มองไปถึงการแก้ปัญหาอย่างยั่งยืน และมีอีกหลายองค์กรที่ชวนคุยเรื่องการวางแผนป้องกันไฟไหม้ แทนที่จะหาวิธีดับไฟที่กำลังไหม้องค์กรอยู่ บ่อยครั้งที่การไม่ลำดับความสำคัญก่อนหลังในการแก้ปัญหา มักจะส่งผลเสียมากกว่าที่จะประเมินได้ ดังนั้น ทุกคนในองค์กรจึงต้องจัดการกับไฟที่ไหม้อยู่ตรงหน้า ก่อนที่จะมาวางแผนป้องกันไฟไหม้ ซึ่งปีก่อนผมก็พูดถึงเรื่องนี้ไปครั้งหนึ่งแล้ว (Post#224) และแน่นอนว่า ไม่ใช่เก่งแต่การดับไฟตะพึดตะพือ หากต้องวางแผนป้องกันไม่ให้ไฟไหม้ซ้ำๆ ซากๆ ด้วย หาไ...
Post a Comment
Read more

Post#5-114: เพื่อนแท้ดีๆ คือเพื่อนดีแท้ๆ

Post#5-114: ค่ำนี้ ผมมีโอกาสได้ทานข้าวกับเพื่อนสนิทคนหนึ่ง ที่เคยทำงานร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกัน อยู่พักใหญ่ๆ เอาจริงๆ ผมตกเป็นหนี้เพื่อนคนนี้ไม่น้อย ... เพราะเค้าคือคนที่ถ่ายทอดวิชาหลากหลายที่ผมนำมาใช้ต่อยอดในการบริหารงาน จนถึงทุกวันนี้ แม้จะเจอกันไม่บ่อย ... แต่ทุกครั้งที่เราได้เจอกัน ผมก็มักจะได้ idea ที่ดีๆ จากเพื่อนคนนี้ ไปต่อฝันปั้นงาน ได้ทุกที ... เอาจริงๆ เวลาได้ idea ใหม่ๆ ไม่ว่าจะสำหรับธุรกิจใหม่ หรือวิธีทำงานแบบใหม่ ... ผมจะดีใจมากเป็นพิเศษ แม้ว่า idea ที่ว่า จะยังไม่เป็นรูปเป็นร่าง ... แต่ที่สำคัญ มันทำให้สมองของเราได้โลดแล่นออกจาก Comfort Zone เดิมได้ เมื่อได้ออกจาก Comfort Zone เดิมๆ ... มันจึงเป็นเรื่องดีสำหรับชีวิต เพราะมันทำให้เราได้เรียนรู้เรื่องใหม่เพิ่มขึ้น ... เรื่องใหม่ๆ ที่เราเรียนรู้เพิ่มขึ้นนั้น แม้จะยังไม่อาจเกิดเป็นรูปเป็นร่าง หรือเป็นประโยชน์ในอนาคตอันใกล้ได้ ... ก็อย่าได้ดูแคลนไปครับ บ่อยครั้ง ผมพบว่า เรื่องบางเรื่องที่เราเรียนรู้มานานพอควรแล้ว กลับกลายมาเป็นประโยชน์ในอนาคตได้อย่างน่าอัศจรรย์ ...
Post a Comment
Read more