Post#5-252:
ด้วยวัยและสังขารที่มากขึ้นทุกวัน...ทำให้ผมจำต้องหันมาใส่ใจตัวเองมากขึ้น
จากที่เป็นสายอชีวจิตมายาวนาน...ก็กลายเป็นพยายามเพิ่มมื้อผักให้มากขึ้น
และที่สำคัญ...ผมพึ่งจะสำนึกได้ว่า ตัวเองย่อหย่อนต่อการออกกำลังกายไปนานเหลือเกินแล้ว
...
หัวค่ำนี้ จึงเป็นครั้งแรก ที่ผมกลับเข้าหา Fitness หลังจากที่ห่างหายไปกว่า 15 ปี!
อ่านไม่ผิดหรอกครับ...กว่า 15 ปีจริงๆ
ซึ่งช่วง 6 เดือนมานี้...ผมกรำงานจนรู้สึกได้เลยว่า...
ถ้าไม่เปลี่ยนวิถีชีวิตแล้วล่ะก็...
ผมก็ไม่น่าจะเหลือชีวิตให้เปลี่ยนวิถี
...
บางทีอาจเป็นเพราะ คนเรามักชอบ “แก้ไข” มากกว่า “ป้องกัน”
คนเราจึงมักคิดว่า “การไปหาหมอ” เป็นเรื่องอันควรแก่เหตุ มากกว่า “การเข้า Fitness”
ผมเองก็เป็นหนึ่งในนั้น...คือเป็นพวก “ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา”
...ทบทวนดูครับ ว่าเรามีสมดุลย์ของ “สุขภาพ”, “เวลา” และ “เงินตรา” ในระดับที่เหมาะสมหรือไม่!...
#NoteToSelf:
- ถ้ากว่า 15 ปีที่แล้ว...ผมจริงจังกับการดูแลสุขภาพ...วันนี่ผมคงจะแข็งแรงกว่านี้อีกมาก
- เราอาจใช้เงินซื้อเวลาได้...แต่เราอาจไม่สามารถใช้เงินซื้อสุขภาพได้
- คนที่สร้างสมดุลย์ของสุขภาพ, เวลา และเงินตราได้...คือคน “เก่ง” อันจริงแท้
Comments
Post a Comment