Post#5-260:
ช่วงไม่กี่วันมานี้...ผมสูญเสียเพื่อนร่วมงานและอดีตเพื่อนร่วมงานไปถึง 2 คนด้วยกัน
แม้ว่า “ความตาย” จะเป็นเรื่องที่ไม่มีใครหนีพ้น...แต่การลาจากกันแบบปุบปับ ก็เป็นเรื่องยากที่จะทำใจอยู่ดี
มัจจุราช...อาจไร้ความปราณีกับเราและผู้คนรอบข้างได้เช่นนี้เอง
...
แล้วผมก็ทบทวนถึงตัวเอง...ว่าพร้อมมากน้อยแค่ไหน ถ้าจู่ๆ ต้องจากไปแบบกระทันหันบ้าง?
โดยที่ไม่ต้องใช้เวลานาน ผมก็ตอบตัวเองได้...ว่าไม่พร้อมเอาเสียเลย!
และผมก็เชื่อว่า มีผู้คนอีกไม่น้อยที่ต่างก็ไม่พร้อมกับเรื่องแบบนี้
เพราะต่างคนต่างก็เชื่อว่า...คงไม่ใช่เราหรอก ที่จะโดนมัจจุราชพรากตัวไปอย่างปุบปับ
...
เรื่องความตาย...จึงไม่ใช่เรื่องของความอยากหรือไม่
หากแต่มันเป็นเรื่องของการ “เตรียมความพร้อม” เสียมากกว่า
แน่นอนว่า นิยามของ “ความพร้อม” ของแต่ละคน...ย่อมไม่เท่ากัน
ดังนั้น ก็คงต้องถามตัวเองดูให้จงดี...
...พร้อมแค่ไหน กับคมเคียวไร้ปราณีของมัจจุราช?...
#NoteToSelf:
- แน่นอนว่า เราต่างเดินไปสู่ความตาย...หากแต่เราอาจมี “ความพร้อม” ที่จะเผชิญกับมัน...ไม่เท่ากัน
- แน่ใจนะ...ว่าจะหลอกตัวเองไปเรื่อยๆ ว่า “เรื่องแบบนี้ มันคงไม่เกิดขึ้นกับเรา?”
- “วันนี้” จึงเป็นวันที่ดีที่สุด...ที่จะเตรียมความพร้อมให้มากพอ...ไม่ใช่ “พรุ่งนี้”
Comments
Post a Comment