Post#5-298:
เมื่อตอนที่ผมเข้าสู่โลกของการทำงานใหม่ๆ...ผมโชคดีมาก ที่ได้ทำงานใกล้ชิดกับผู้ใหญ่ จึงทำให้ผมมีโอกาสได้เรียนรู้เร็วกว่าคนอื่น
เมื่อมีโอกาสได้เรียนรู้เร็ว...จึงทำให้รู้มากกว่าคนอื่นในวัยเดียวกัน
และด้วยความที่มี maturity น้อย...มันเลยทำให้เราหลงตัวเอง...ว่าเก่ง...ว่าเลิศ...
เรียกว่า โดน ego ครอบงำ จนทำให้มีความ “ยโส” ในตัวไม่น้อย...ว่าอย่างนั้น
แล้วสุดท้าย “ego” ที่มี...ก็ปิดหูบังตา ให้ผมโง่งมอยู่อย่างนั้น อยู่พักใหญ่ๆ
...
ต่อเมื่อเติบใหญ่ขึ้น...ได้ออกสู่โลกที่กว้างขึ้น จึงทำให้ “กะลา ego” ของผม...แตกออก
ท้องฟ้าจึงกลับมากว้างใหญ่อีกครั้ง...
และทำให้ระลึกได้ถ่องแท้มากขึ้นว่า...ที่เราคิดว่าเรา “รู้มาก” นั้น แท้จริงแล้ว เรายัง “รู้น้อย” อยู่เลย
แปลว่า ไม่ว่าเราจะรู้มากขนาดไหน...องค์ความรู้ที่เรามี ก็นับว่าน้อยนัก เมื่อเทียบกับองค์ความรู้ที่มีอยู่ในโลก
...
ความรู้ที่แท้...จึงน่าจะหมายถึง เรารู้ซึ้งแล้ว ว่าเรา “ไม่รู้”
เมื่อรู้ว่าเราไม่รู้...เราจึงต้องเรียนรู้ไปเรื่อยๆ
เมื่อเรารู้ตัวแล้ว ว่าไม่ว่าจะรู้มากเท่าไหร่ ก็ยังรู้น้อยอยู่ดี...มันจึงทำให้ ego (หรือ “อัตตา”) ของเราเบาบางและเจือจางลง
...ดังนั้น จงรู้ตัวเถิด ว่าเรารู้น้อย...เพราะนั่นย่อมหมายความว่า เรายังจะรู้ได้อีกมาก นั่นเอง...
#NoteToSelf:
- คนรวยมักไม่อวด...และคนอวดมักไม่รวย เฉกเช่น คนดีไม่โอ้อวด...เพราะคนโอ้อวด มักไม่ดี
- คนรู้น้อย มักอวดโอ้ว่ารู้มาก...คนรู้มาก มักเจียมตนว่ารู้น้อย
- คิดว่ารู้มาก...จึงรู้น้อย ดังนั้น จงสำนึกว่ารู้น้อย แล้วจะรู้ได้อีกมาก
Comments
Post a Comment