Post#5-305:
แม้ผมจะไม่เคยตั้งข้อสังเกตมาก่อนเลย...แต่มันก็เป็นเรื่องจริงที่ว่า คนเรานั้น ร้องไห้และหัวเราะเป็น ก่อนที่จะพูด
นั่นพอจะแปลความได้มั๊ยหนอ...ว่าคนเรามีความสามารถในการสื่อสารอารมณ์ของตน ผ่าน “ภาษากาย” ได้ โดยไม่จำเป็นต้องใช้ “ภาษาพูด” หรือ “ภาษาเขียน”
ส่วนตัวผมเชื่ออย่างนั้น...และเชื่อยิ่งไปกว่านั้นว่า เราอาจโกหกด้วยภาษาได้ แต่มันยากมากที่เราจะโกหกด้วยภาษากาย!
...
ดังนั้น มันสำคัญมากๆ ที่เราควรใส่ใจภาษากายของคู่สนทนา...ให้ไม่น้อยกว่าฟังภาษาพูด หรืออ่านภาษาเขียน ของพวกเค้า
เช่นกันกับที่เราจำเป็นต้องฉลาดในการใช้ภาษากายประกอบกับภาษาพูด ในการช่วยให้เราสื่อสารความหมาย...
เพื่อให้คู่สนทนารับรู้ทั้งความหมายและความรู้สึกของเราได้ดียิ่งขึ้น
...
ผมอยากย้ำให้เราทุกคนฟังอย่างตั้งใจกับทุกคำของคู่สนทนา...
แต่ต้องสนใจให้มากกว่ากับความหมายที่ซ่อนอยู่ในสิ่งที่พวกเค้าไม่ได้พูด...แต่แสดงออกผ่านแววตา, สีหน้า, ท่าทาง และแม้กระทั่งน้ำเสียง
...We should hear what they’re not saying...ว่าอย่างนั้นครับ!...
#NoteToSelf:
- มันอาจสำคัญที่ว่าใครพูดอะไร...แต่มันสำคัญไม่แพ้กัน ที่ต้องสังเกตว่า สิ่งที่ใครคนนั้นไม่ได้พูด (แต่แสดงออกมา) คืออะไร!
- เราจึงต้องฟัง...ไม่ใช่แค่ได้ยิน และเราต้องมองให้เห็นในสิ่งที่ซ่อนอยู่ข้างหลัง
- สิ่งที่ได้ยิน อาจไม่จริง...และสิ่งที่จริง เราอาจไม่ได้ยิน
Comments
Post a Comment