Skip to main content

Post#5-314: 5W1H

Post#5-314:
หลักการง่ายๆ ที่ผมใช้ในการทบทวนว่า เรื่องใดควรทำหรือไม่...ก็คือ 5W1H ที่หลายๆ คน ก็รู้จักเป็นอย่างดีนั่นล่ะครับ

ใครที่รู้จัก 5W1H แล้ว...ต้องถามตัวเองว่า รู้จัก...แล้วได้นำไปใช้บ้างมั๊ยหนอ?

หรือแค่รู้จักโดยการจำ...แค่นั้น?

...

เอาล่ะ...สมมติว่าทุกคนรู้จัก 5W1H กันแล้ว

ผมถามต่อว่า...แล้วเรียงลำดับความสำคัญของ 5W กับ 1H ถูกต้องมั๊ย?

ต่อไปนี้...คือการเรียงลำดับความสำคัญที่ผมใช้เป็นหลัก...ซึ่งไม่สงวนสิทธิ์ถ้าใครจะทำตาม (แต่ออกตัวไว้ก่อน ว่าผมเป็นนักวิชาเกิน ไม่ใช่นักวิชาการ นะครับ)

...

เริ่มด้วย Why...เหตุผลที่ต้องทำ รู้ชัดมั๊ย?

ต่อด้วย What...ทำแล้วได้อะไร กับแล้วต้องลงทุน, ลงแรง, ลงเวลา อย่างไร?

ทั้ง 2W นี้...สำหรับผม มันคือผลลัพธ์ที่เราคาดหวัง และความคุ้มค่า

...

เมื่อความคาดหวังและความคุ้มค่าดูมีทรงแล้ว...ผมก็จะถามตัวเองต่อ

How...ก็คือ แล้วต้องทำอย่างไรล่ะ?

ปกติเวลาที่คิดเรื่อง How ภาพของ Where, When และ Who จะเกิดขึ้นแทบจะพร้อมๆ กัน

Where...ต้องทำตรงส่วนไหน, จุดไหน?

When...แล้วต้องทำภายในเมื่อไหร่?

สุดท้ายที่สำคัญมากๆ ก็คือ Who...ใครคือคนที่ต้องลงมือทำ?

...

ถ้ายังนึก 5W1H ไม่กระจ่างชัด...โดยมากผมก็มักจะไม่ยอมเริ่มต้น

เพราะเกรงว่าผลลัพธ์จะเลือนลาง...เหมือนแผนการที่ไม่ชัดเจน

เมื่อไหร่ที่เริ่มหลงทาง...นึกไม่ออกว่าจะเริ่มต้นตรงไหน อย่างไร...แล้วล่ะก็

...อย่าลืมนึกถึง 5W1H เป็นตัวช่วยเบื้องต้นเสียล่ะครับ...

#NoteToSelf:

  • การใช้ 5W1H จะช่วยเป็น Framework  เบื้องต้น...ที่ทำให้เราไม่สะเปะสะปะในการวางแผนงาน
  • ระวังให้มากๆ กับ Why และ What...เพราะถ้าเริ่มต้นผิด ที่เหลือก็ผิดทั้งหมด
  • ผลลัพธ์-กระบวนการ-ปัจจัย...ล้วนสะท้อนได้จาก 5W1H
  • อย่าพึ่งเชื่อทั้งหมดที่อ่าน...จนกว่าจะลงมือทำ #นักวิชาเกินเตือนแล้วนะ

Comments

Popular posts from this blog

Post#355: ทำได้ vs ทำเป็น

Post#355: ส่วนใหญ่แล้ว เรามักแยกแยะไม่ค่อยถูกว่า ระหว่าง "ทำได้" กับ "ทำเป็น" น่ะคล้ายกันแต่ไม่เหมือนกัน "ทำได้" แปลว่า ทำได้ ขอให้แค่เสร็จๆ ไป ไม่ต้องสนใจว่างานออกมาดีมั๊ย ส่วน "ทำเป็น" แปลว่า ไม่ใช่แค่สักแต่ลงมือทำ แต่ต้องทำให้ได้ดีด้วย ถ้ายังงงๆ ผมจะยกตัวอย่างเพิ่มให้นะครับ คนที่ขับรถได้ มีความสามารถในการทำให้รถเคลื่อนที่ไปได้ แต่อาจจะเป็นพวกที่ขับรถแบบไร้มารยาท, ขับรถอันตราย หรือขับรถเห็นแก่ตัว, ฯลฯ ส่วนคนที่ขับรถเป็นนั้น นอกจากสามารถบังคับให้รถเคลื่อนที่ได้แล้ว ยังใส่ใจคนที่ใช้รถใช้ถนนคนอื่นๆ ด้วย เรียกว่าขับรถอย่างมีคุณภาพและคุณธรรม ^^ ตีกอล์ฟได้ก็คือเหวี่ยงไม้ให้ลูกกอล์ฟไปข้างหน้า แต่ตีกอล์ฟเป็น นอกจากเหวี่ยงไม้ให้ลูกไปข้างหน้าแล้ว ยังต้องใส่ใจคนที่เล่นกอล์ฟอยู่รอบๆ ทั้งก๊วนเรา ทั้งต่างก๊วนด้วย พอเห็นความต่างชัดขึ้นมั๊ยครับ? ขับรถได้จึงต่างจากขับรถเป็น, เล่นกอล์ฟได้จึงต่างจากเล่นกอล์ฟเป็น ฉะนี้ ดังนั้น "ทำงานได้ " กับ "ทำงานเป็น" นั้น คล้ายกันแต่ไม่เหมือนกันแน่ๆ เอ...หรือว่าผมก็แค่ "โพสต์ได้...

Post#2-227: Corrective Action vs Preventive Action

Post#2-227: วันนี้ผมมีโอกาสดีได้เข้าร่วมประชุมกับบริษัทมหาชนแห่งหนึ่ง หลักใหญ่ใจความสำคัญของการประชุมก็คือการติดตามยอดขายของสินค้าสำคัญบางรายการ ซึ่งขายช้ากว่าปกติ ภาพหนึ่งที่สามารถใช้ประเมินความแข็งแกร่งขององค์กร ก็มักจะถูกสะท้อนผ่านการประชุมไล่ยอดขายนี่แหละครับ เพราะยอดขายถือเป็นเป้าหมายสุดท้ายขององค์กรที่แสวงหาผลกำไรทั้งปวง เมื่อไล่ยอดขายครั้งใด ก็มักจะพบสาเหตุของปัญหา และจะสามารถประเมินระดับขององค์กรและผู้บริหารได้จากวิธีการ response ต่อปัญหาที่พบ บางองค์กรเก่งในการแก้ปัญหาระยะสั้น แต่บางครั้งกลับไม่ได้มองไปถึงการแก้ปัญหาอย่างยั่งยืน และมีอีกหลายองค์กรที่ชวนคุยเรื่องการวางแผนป้องกันไฟไหม้ แทนที่จะหาวิธีดับไฟที่กำลังไหม้องค์กรอยู่ บ่อยครั้งที่การไม่ลำดับความสำคัญก่อนหลังในการแก้ปัญหา มักจะส่งผลเสียมากกว่าที่จะประเมินได้ ดังนั้น ทุกคนในองค์กรจึงต้องจัดการกับไฟที่ไหม้อยู่ตรงหน้า ก่อนที่จะมาวางแผนป้องกันไฟไหม้ ซึ่งปีก่อนผมก็พูดถึงเรื่องนี้ไปครั้งหนึ่งแล้ว (Post#224) และแน่นอนว่า ไม่ใช่เก่งแต่การดับไฟตะพึดตะพือ หากต้องวางแผนป้องกันไม่ให้ไฟไหม้ซ้ำๆ ซากๆ ด้วย หาไ...

Post#5-114: เพื่อนแท้ดีๆ คือเพื่อนดีแท้ๆ

Post#5-114: ค่ำนี้ ผมมีโอกาสได้ทานข้าวกับเพื่อนสนิทคนหนึ่ง ที่เคยทำงานร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกัน อยู่พักใหญ่ๆ เอาจริงๆ ผมตกเป็นหนี้เพื่อนคนนี้ไม่น้อย ... เพราะเค้าคือคนที่ถ่ายทอดวิชาหลากหลายที่ผมนำมาใช้ต่อยอดในการบริหารงาน จนถึงทุกวันนี้ แม้จะเจอกันไม่บ่อย ... แต่ทุกครั้งที่เราได้เจอกัน ผมก็มักจะได้ idea ที่ดีๆ จากเพื่อนคนนี้ ไปต่อฝันปั้นงาน ได้ทุกที ... เอาจริงๆ เวลาได้ idea ใหม่ๆ ไม่ว่าจะสำหรับธุรกิจใหม่ หรือวิธีทำงานแบบใหม่ ... ผมจะดีใจมากเป็นพิเศษ แม้ว่า idea ที่ว่า จะยังไม่เป็นรูปเป็นร่าง ... แต่ที่สำคัญ มันทำให้สมองของเราได้โลดแล่นออกจาก Comfort Zone เดิมได้ เมื่อได้ออกจาก Comfort Zone เดิมๆ ... มันจึงเป็นเรื่องดีสำหรับชีวิต เพราะมันทำให้เราได้เรียนรู้เรื่องใหม่เพิ่มขึ้น ... เรื่องใหม่ๆ ที่เราเรียนรู้เพิ่มขึ้นนั้น แม้จะยังไม่อาจเกิดเป็นรูปเป็นร่าง หรือเป็นประโยชน์ในอนาคตอันใกล้ได้ ... ก็อย่าได้ดูแคลนไปครับ บ่อยครั้ง ผมพบว่า เรื่องบางเรื่องที่เราเรียนรู้มานานพอควรแล้ว กลับกลายมาเป็นประโยชน์ในอนาคตได้อย่างน่าอัศจรรย์ ...