Post#3-279:
ผมเป็นคนชอบเล่นเกมชนิดเข้าเส้น...เล่นมาตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมจนบัดนี้ ก็ยังไม่มีวี่แววว่าผมจะเลิกอยากจะเล่น (Post#2-219)
สิ่งที่ผมได้รับมาจากการเล่นเกมนั้น มันมากมายเสียจนผมสาธยายแทบไม่หมด...
ดังนั้น เวลาใครกล่าวโทษว่า เกมทำให้เด็กเป็นอย่างนั้น อย่างนี้ หรือเกมเป็นต้นเหตุของอาชญากรรม ผมก็มักจะเศร้าและไม่พอใจเอาเสียเลย
...
แม้ว่าผมจะไม่ใช่นักจิตวิทยา แต่ส่วนตัวแล้ว ผมเชื่อว่า เกมกลับมีส่วนหล่อหลอมพฤติกรรมในวัยเด็กของคนเราเป็นอย่างมากเลยก็ว่าได้...
อาจจะมีบ้าง ที่บางคนอาจจะเล่นเกมแบบขาดการควบคุมและแยกแยะเกมกับความเป็นจริงไม่ออก...แต่ผมมั่นใจว่า คนแบบที่ว่านั้น น่าจะเป็นส่วนน้อยเหลือเกิน
และส่วนน้อยที่ว่านั้น ก็ไม่ควรจะเป็นเหตุผลที่เราควรจะพรากเกมออกจากชีวิตของเด็กๆ หรือแม้กระทั่งผู้ใหญ่อย่างเราๆ
...
ถ้าเราเลือกประเภทของเกมได้ถูกต้อง...สิ่งที่เกมสอนเด็กๆ ได้ดีมาก ก็คือเรื่องของจินตนาการและเทคนิคในการแก้ปัญหา
การเลือกเกมนั้น ก็ไม่ได้ต่างจากการเลือกอาหาร...ต่างกันแค่ว่า "เกม" นับเป็นอาหารสมองโดยแท้...การเลือกอาหารให้ถูกปาก จึงไม่ต่างจากการเลือกเกมให้ถูกจริต
เมื่อจินตการติดปีก เราจึงได้ก้าวเข้าสู่อีกโลกหนึ่ง ที่ทำให้เราสามารถทิ้งตัวตนของเราไว้ชั่วคราว ให้เราได้สวมบทบาทของตัวละครในเกม...ซึ่งน่าจะถือเป็นการบำบัดอย่างนึงกระมังครับ ผมว่า
ยิ่งได้ดูหนังที่สร้างมาจากเกมนี่...บอกตรงๆ ผมนี่ Fin สุดๆ เลย ^^
...ดังนั้น ผมก็ขอชวนทั้งเด็กและเด็กหนวดทั้งหลาย ให้ทำ Game Theraphy และ Movie Theraphy กันเสียบ้างครับ...
#ชวนคนอื่นเล่นเกมและดูหนังซะงั้น
#EffectFromWarcraft
ผมเป็นคนชอบเล่นเกมชนิดเข้าเส้น...เล่นมาตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมจนบัดนี้ ก็ยังไม่มีวี่แววว่าผมจะเลิกอยากจะเล่น (Post#2-219)
สิ่งที่ผมได้รับมาจากการเล่นเกมนั้น มันมากมายเสียจนผมสาธยายแทบไม่หมด...
ดังนั้น เวลาใครกล่าวโทษว่า เกมทำให้เด็กเป็นอย่างนั้น อย่างนี้ หรือเกมเป็นต้นเหตุของอาชญากรรม ผมก็มักจะเศร้าและไม่พอใจเอาเสียเลย
...
แม้ว่าผมจะไม่ใช่นักจิตวิทยา แต่ส่วนตัวแล้ว ผมเชื่อว่า เกมกลับมีส่วนหล่อหลอมพฤติกรรมในวัยเด็กของคนเราเป็นอย่างมากเลยก็ว่าได้...
อาจจะมีบ้าง ที่บางคนอาจจะเล่นเกมแบบขาดการควบคุมและแยกแยะเกมกับความเป็นจริงไม่ออก...แต่ผมมั่นใจว่า คนแบบที่ว่านั้น น่าจะเป็นส่วนน้อยเหลือเกิน
และส่วนน้อยที่ว่านั้น ก็ไม่ควรจะเป็นเหตุผลที่เราควรจะพรากเกมออกจากชีวิตของเด็กๆ หรือแม้กระทั่งผู้ใหญ่อย่างเราๆ
...
ถ้าเราเลือกประเภทของเกมได้ถูกต้อง...สิ่งที่เกมสอนเด็กๆ ได้ดีมาก ก็คือเรื่องของจินตนาการและเทคนิคในการแก้ปัญหา
การเลือกเกมนั้น ก็ไม่ได้ต่างจากการเลือกอาหาร...ต่างกันแค่ว่า "เกม" นับเป็นอาหารสมองโดยแท้...การเลือกอาหารให้ถูกปาก จึงไม่ต่างจากการเลือกเกมให้ถูกจริต
เมื่อจินตการติดปีก เราจึงได้ก้าวเข้าสู่อีกโลกหนึ่ง ที่ทำให้เราสามารถทิ้งตัวตนของเราไว้ชั่วคราว ให้เราได้สวมบทบาทของตัวละครในเกม...ซึ่งน่าจะถือเป็นการบำบัดอย่างนึงกระมังครับ ผมว่า
ยิ่งได้ดูหนังที่สร้างมาจากเกมนี่...บอกตรงๆ ผมนี่ Fin สุดๆ เลย ^^
...ดังนั้น ผมก็ขอชวนทั้งเด็กและเด็กหนวดทั้งหลาย ให้ทำ Game Theraphy และ Movie Theraphy กันเสียบ้างครับ...
#ชวนคนอื่นเล่นเกมและดูหนังซะงั้น
#EffectFromWarcraft
Comments
Post a Comment