Post#4-158:
เนื่องจากภรรยาผมติดงาน...ผมจึงได้รับมอบหมายให้ดูแลลูกทั้งวัน โดยต้องขับรถพาเธอไปเรียนเปียโนในช่วงเช้า ต่อด้วยไปเรียนบัลเล่ต์ในภาคบ่าย...
ไม่บ่อยครั้ง ที่ผมจะมีโอกาสได้ออกไปไหนต่อไหนกับลูกสาวแค่ 2 คน พ่อ-ลูก แบบนี้ ^^
โชคดีที่ลูกสาวผมเป็นพวกช่างจำนรรจาพาที...ตลอดทางที่อยู่บนรถ เธอจึงเป็นฝ่ายเริ่มต้นการสนทนา อย่างไม่ขาดระยะ
ผมชอบฟังลูกสาวคุย...เพราะชอบที่จะสังเกตและวิเคราะห์ว่า ตอนนี้เธอมีพัฒนาการด้านวิธีคิดและวิธีสื่อสาร อยู่ในระดับไหนแล้ว
...
เท่าที่ผมจำได้...ลูกสาวของผม มักไม่ได้คำตอบในทันที จากแทบจะทุกคำถามที่เธอถามผม
ถ้าเป็นไปได้ ผมมักจะตอบคำถามด้วยคำถาม และชอบที่จะกระตุ้นให้เธอคิดหาคำตอบให้ได้ด้วยตัวเอง
จนกว่าเธอจะคิดคำตอบได้ หรือจนมุมนั่นล่ะครับ...ผมถึงจะหยุด
ด้วยเพราะผมเชื่อว่า "คำตอบ" ที่ได้มาจากการค้นหาหรือค้นพบ จะให้อะไรแก่เราได้มากกว่า "คำตอบ" ที่ได้มาโดยง่าย
...
สำหรับผมแล้ว...สิ่งที่น่ากลัวมากสำหรับคนที่เป็นพ่อ-แม่...ก็คือการที่ลูกคิดไม่เป็น, ไม่ชอบคิด รวมไปถึง ไม่รู้จักคิด
...ก็คือ แม้จะมี Knowledge แต่ก็ไม่อาจแปลงเป็น Wisdom ได้ นั่นเอง
ความกลัวนี้ หมายรวมไปถึงลูกน้องและทีมงานด้วยเช่นกัน
เพราะหากเค้าคิดไม่ได้หรือคิดไม่เป็น...พวกเค้าจะเป็นได้แค่ "ผู้ตาม" ที่วันๆ ได้แต่รับคำสั่งเท่านั้น
ไม่รู้ว่าสิ่งที่ทำส่งผลอะไร หรืออาจหนักหนาถึงขั้นที่อาจไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่?
...ความปรีดาของคนเป็นพ่อ-แม่...จึงอยู่ที่มีลูกที่รู้คิด และแน่นอนว่าความปิติของเจ้านาย...จึงอยู่ที่มีลูกน้องที่อาจก้าวขึ้นเป็น "ผู้นำ" ได้...
#รู้อะไรไม่สู้รู้คิด #ตอบคำถามด้วยคำถาม #ตั้งคำถามจากคำตอบ #ความรู้ท่วมหัวอย่าให้กลายเป็นเอาตัวไม่รอด
เนื่องจากภรรยาผมติดงาน...ผมจึงได้รับมอบหมายให้ดูแลลูกทั้งวัน โดยต้องขับรถพาเธอไปเรียนเปียโนในช่วงเช้า ต่อด้วยไปเรียนบัลเล่ต์ในภาคบ่าย...
ไม่บ่อยครั้ง ที่ผมจะมีโอกาสได้ออกไปไหนต่อไหนกับลูกสาวแค่ 2 คน พ่อ-ลูก แบบนี้ ^^
โชคดีที่ลูกสาวผมเป็นพวกช่างจำนรรจาพาที...ตลอดทางที่อยู่บนรถ เธอจึงเป็นฝ่ายเริ่มต้นการสนทนา อย่างไม่ขาดระยะ
ผมชอบฟังลูกสาวคุย...เพราะชอบที่จะสังเกตและวิเคราะห์ว่า ตอนนี้เธอมีพัฒนาการด้านวิธีคิดและวิธีสื่อสาร อยู่ในระดับไหนแล้ว
...
เท่าที่ผมจำได้...ลูกสาวของผม มักไม่ได้คำตอบในทันที จากแทบจะทุกคำถามที่เธอถามผม
ถ้าเป็นไปได้ ผมมักจะตอบคำถามด้วยคำถาม และชอบที่จะกระตุ้นให้เธอคิดหาคำตอบให้ได้ด้วยตัวเอง
จนกว่าเธอจะคิดคำตอบได้ หรือจนมุมนั่นล่ะครับ...ผมถึงจะหยุด
ด้วยเพราะผมเชื่อว่า "คำตอบ" ที่ได้มาจากการค้นหาหรือค้นพบ จะให้อะไรแก่เราได้มากกว่า "คำตอบ" ที่ได้มาโดยง่าย
...
สำหรับผมแล้ว...สิ่งที่น่ากลัวมากสำหรับคนที่เป็นพ่อ-แม่...ก็คือการที่ลูกคิดไม่เป็น, ไม่ชอบคิด รวมไปถึง ไม่รู้จักคิด
...ก็คือ แม้จะมี Knowledge แต่ก็ไม่อาจแปลงเป็น Wisdom ได้ นั่นเอง
ความกลัวนี้ หมายรวมไปถึงลูกน้องและทีมงานด้วยเช่นกัน
เพราะหากเค้าคิดไม่ได้หรือคิดไม่เป็น...พวกเค้าจะเป็นได้แค่ "ผู้ตาม" ที่วันๆ ได้แต่รับคำสั่งเท่านั้น
ไม่รู้ว่าสิ่งที่ทำส่งผลอะไร หรืออาจหนักหนาถึงขั้นที่อาจไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่?
...ความปรีดาของคนเป็นพ่อ-แม่...จึงอยู่ที่มีลูกที่รู้คิด และแน่นอนว่าความปิติของเจ้านาย...จึงอยู่ที่มีลูกน้องที่อาจก้าวขึ้นเป็น "ผู้นำ" ได้...
#รู้อะไรไม่สู้รู้คิด #ตอบคำถามด้วยคำถาม #ตั้งคำถามจากคำตอบ #ความรู้ท่วมหัวอย่าให้กลายเป็นเอาตัวไม่รอด
Comments
Post a Comment