Skip to main content

Post#5-277: สร้างคน

Post#5-277:
เมื่อวานผมนำทีมไปถวายสังฆทาน...แล้วก็แวะพาลูกน้องไปหม่ำก๋วยเตี๋ยวเรือกันเป็นที่สนุกสนาน

จากนั้น ก็มาถึงภารกิจสำคัญ...คือการไปเลี้ยงอาหารว่างเด็กๆ กันที่บ้านเด็กอ่อนรังสิต

เรื่องของเรื่อง ก็คือ...นี่เป็น Trip สำหรับเป็นของขวัญวันแต่งงานสำหรับญาติของผม ผู้ซึ่งมั่งมีล้นเหลือ จนผมไม่คิดว่า จะมีของขวัญอะไรที่คู่ควรที่ผมจะให้เธอ

จึงคิดว่า การไปทำบุญและทำทานแทนเธอและเจ้าบ่าว...น่าจะทำให้คู่บ่าว-สาว มีรอยยิ้มและความปิติ ได้ไม่มากก็น้อย

...

ทุกครั้งที่ผมไปบ้านเด็กอ่อนฯ...ผมจะรู้สึกหดหู่ใจนิดหน่อย เพราะสงสารเด็กๆ ตาดำๆ ที่ไม่มีโอกาสได้อยู่กับครอบครัว

มาคราวนี้ เจ้าหน้าที่ พาผมไปเยี่ยมเด็กเล็กที่ต้องมีพี่เลี้ยงดูแลใกล้ชิดอยู่ด้วย...ผมจึงยิ่งรู้สึกมากเป็นพิเศษ

ก่อนกลับ ผมได้เสนอเงินทุนก้อนหนึ่ง เพื่อต้องการจะทำเสื้อให้กับพี่เลี้ยงและเจ้าหน้าที่ในบ้านเด็กอ่อนฯ ทุกๆ คน (เกือบร้อยชีวิต)...ได้ใส่

บนเสื้อจะไม่มีข้อความอะไรมากไปกว่า วลีที่ว่า...

อนาคตของชาติ...อยู่ในมือคุณ

...

เป้าหมายของผมนั้น ไม่ได้มีอะไรมากไปกว่า อยากจะให้เสื้อนั้น เป็น Gentle Reminder ให้กับพวกเค้าว่า...งานที่พวกเค้าทำอยู่นั้น มันสำคัญเพียงใด

ยิ่งโดยเฉพาะวัยเด็กเล็กนั้น...เป็นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อที่เราจะสร้างความทรงจำและบุคลิกภาพที่จะติดตัวพวกเค้าไปตลอดชีวิต

ดังนั้น ก็ลองคิดดูครับ ว่าการที่เราพี่เลี้ยงเด็กที่เปี่ยมไปด้วยจิตสำนึกคนหนึ่ง...

จะทำให้เราสร้างอนาคตของชาติที่มีคุณภาพ...ได้อีกมากมายหลายคนขนาดไหน?

...

แน่นอนว่า...แค่จุดเริ่มต้นเล็กๆ นี้ คงไม่อาจก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงใดๆ ได้มากนัก

แต่ผมก็คิดว่า จุดเริ่มต้นเล็กๆ นี่ล่ะ...ที่อาจสร้างให้เกิดแรงกระเพื่อมบางอย่าง ที่น่าจะส่งผลต่ออนาคตของเด็กคนหนึ่ง...ก็เป็นได้

ซึ่งถ้าเป็นจริงขึ้นมา...ก็ต้องนับว่า เป็นเรื่องดีมากๆ แล้ว...อย่างน้อยก็สำหรับผม

...

ในชีวิตจริงก็เช่นกันครับ

แม้การเป็นลูกน้องที่ดี จะเป็นเรื่องที่ดี...แต่ก็ส่งผลกับตัวเราโดยตรง มากกว่ารอบข้าง

แต่การเป็นเจ้านายที่ดี...ย่อมเอื้อให้เรามีโอกาสสร้างลูกน้องหรือทีมงานที่ดี...ได้อีกนับร้อยนับพันคน

...มีพี่เลี้ยงดี เด็กน้อยย่อมเติบโตขึ้นอย่างมีคุณภาพ เฉกเช่นถ้ามีเจ้านายที่ดี ทีมงานย่อมเติบใหญ่ขึ้นอย่างน่าภาคภูมิ...

#NoteToSelf:

  • ขอบคุณเจ้าสาวและเจ้าบ่าว ที่ทำให้ผมเกิดประกายความคิดของ Trip นี้...และทำให้ของขวัญวันแต่งงานนี้ สร้างรอยยิ้มให้กับทีมงาน, เด็กๆ และเจ้าหน้าที่ กว่าร้อยชีวิต
  • เมื่อมีโอกาสและกำลัง...จงอย่าลังเลที่จะ pay it forward...เพราะบางอย่างนั้น เงินก็ซื้อไม่ได้
  • เจ้านายทั้งหลาย จงโปรดจดจำไว้ ว่า เหนือกว่าการสร้างผลงาน”...คือการสร้างคน

Comments

Popular posts from this blog

Post#355: ทำได้ vs ทำเป็น

Post#355: ส่วนใหญ่แล้ว เรามักแยกแยะไม่ค่อยถูกว่า ระหว่าง "ทำได้" กับ "ทำเป็น" น่ะคล้ายกันแต่ไม่เหมือนกัน "ทำได้" แปลว่า ทำได้ ขอให้แค่เสร็จๆ ไป ไม่ต้องสนใจว่างานออกมาดีมั๊ย ส่วน "ทำเป็น" แปลว่า ไม่ใช่แค่สักแต่ลงมือทำ แต่ต้องทำให้ได้ดีด้วย ถ้ายังงงๆ ผมจะยกตัวอย่างเพิ่มให้นะครับ คนที่ขับรถได้ มีความสามารถในการทำให้รถเคลื่อนที่ไปได้ แต่อาจจะเป็นพวกที่ขับรถแบบไร้มารยาท, ขับรถอันตราย หรือขับรถเห็นแก่ตัว, ฯลฯ ส่วนคนที่ขับรถเป็นนั้น นอกจากสามารถบังคับให้รถเคลื่อนที่ได้แล้ว ยังใส่ใจคนที่ใช้รถใช้ถนนคนอื่นๆ ด้วย เรียกว่าขับรถอย่างมีคุณภาพและคุณธรรม ^^ ตีกอล์ฟได้ก็คือเหวี่ยงไม้ให้ลูกกอล์ฟไปข้างหน้า แต่ตีกอล์ฟเป็น นอกจากเหวี่ยงไม้ให้ลูกไปข้างหน้าแล้ว ยังต้องใส่ใจคนที่เล่นกอล์ฟอยู่รอบๆ ทั้งก๊วนเรา ทั้งต่างก๊วนด้วย พอเห็นความต่างชัดขึ้นมั๊ยครับ? ขับรถได้จึงต่างจากขับรถเป็น, เล่นกอล์ฟได้จึงต่างจากเล่นกอล์ฟเป็น ฉะนี้ ดังนั้น "ทำงานได้ " กับ "ทำงานเป็น" นั้น คล้ายกันแต่ไม่เหมือนกันแน่ๆ เอ...หรือว่าผมก็แค่ "โพสต์ได้...

Post#2-227: Corrective Action vs Preventive Action

Post#2-227: วันนี้ผมมีโอกาสดีได้เข้าร่วมประชุมกับบริษัทมหาชนแห่งหนึ่ง หลักใหญ่ใจความสำคัญของการประชุมก็คือการติดตามยอดขายของสินค้าสำคัญบางรายการ ซึ่งขายช้ากว่าปกติ ภาพหนึ่งที่สามารถใช้ประเมินความแข็งแกร่งขององค์กร ก็มักจะถูกสะท้อนผ่านการประชุมไล่ยอดขายนี่แหละครับ เพราะยอดขายถือเป็นเป้าหมายสุดท้ายขององค์กรที่แสวงหาผลกำไรทั้งปวง เมื่อไล่ยอดขายครั้งใด ก็มักจะพบสาเหตุของปัญหา และจะสามารถประเมินระดับขององค์กรและผู้บริหารได้จากวิธีการ response ต่อปัญหาที่พบ บางองค์กรเก่งในการแก้ปัญหาระยะสั้น แต่บางครั้งกลับไม่ได้มองไปถึงการแก้ปัญหาอย่างยั่งยืน และมีอีกหลายองค์กรที่ชวนคุยเรื่องการวางแผนป้องกันไฟไหม้ แทนที่จะหาวิธีดับไฟที่กำลังไหม้องค์กรอยู่ บ่อยครั้งที่การไม่ลำดับความสำคัญก่อนหลังในการแก้ปัญหา มักจะส่งผลเสียมากกว่าที่จะประเมินได้ ดังนั้น ทุกคนในองค์กรจึงต้องจัดการกับไฟที่ไหม้อยู่ตรงหน้า ก่อนที่จะมาวางแผนป้องกันไฟไหม้ ซึ่งปีก่อนผมก็พูดถึงเรื่องนี้ไปครั้งหนึ่งแล้ว (Post#224) และแน่นอนว่า ไม่ใช่เก่งแต่การดับไฟตะพึดตะพือ หากต้องวางแผนป้องกันไม่ให้ไฟไหม้ซ้ำๆ ซากๆ ด้วย หาไ...

Post#5-114: เพื่อนแท้ดีๆ คือเพื่อนดีแท้ๆ

Post#5-114: ค่ำนี้ ผมมีโอกาสได้ทานข้าวกับเพื่อนสนิทคนหนึ่ง ที่เคยทำงานร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกัน อยู่พักใหญ่ๆ เอาจริงๆ ผมตกเป็นหนี้เพื่อนคนนี้ไม่น้อย ... เพราะเค้าคือคนที่ถ่ายทอดวิชาหลากหลายที่ผมนำมาใช้ต่อยอดในการบริหารงาน จนถึงทุกวันนี้ แม้จะเจอกันไม่บ่อย ... แต่ทุกครั้งที่เราได้เจอกัน ผมก็มักจะได้ idea ที่ดีๆ จากเพื่อนคนนี้ ไปต่อฝันปั้นงาน ได้ทุกที ... เอาจริงๆ เวลาได้ idea ใหม่ๆ ไม่ว่าจะสำหรับธุรกิจใหม่ หรือวิธีทำงานแบบใหม่ ... ผมจะดีใจมากเป็นพิเศษ แม้ว่า idea ที่ว่า จะยังไม่เป็นรูปเป็นร่าง ... แต่ที่สำคัญ มันทำให้สมองของเราได้โลดแล่นออกจาก Comfort Zone เดิมได้ เมื่อได้ออกจาก Comfort Zone เดิมๆ ... มันจึงเป็นเรื่องดีสำหรับชีวิต เพราะมันทำให้เราได้เรียนรู้เรื่องใหม่เพิ่มขึ้น ... เรื่องใหม่ๆ ที่เราเรียนรู้เพิ่มขึ้นนั้น แม้จะยังไม่อาจเกิดเป็นรูปเป็นร่าง หรือเป็นประโยชน์ในอนาคตอันใกล้ได้ ... ก็อย่าได้ดูแคลนไปครับ บ่อยครั้ง ผมพบว่า เรื่องบางเรื่องที่เราเรียนรู้มานานพอควรแล้ว กลับกลายมาเป็นประโยชน์ในอนาคตได้อย่างน่าอัศจรรย์ ...