Post#5-286: หน้าตาของ “น้ำใจ”

Post#5-286:

เรื่องมีอยู่ว่า ผมมีอันต้องไปรับงานแทนทีมที่รับผิดชอบโดยตรง...ด้วยเหตุผลบางอย่างที่ไม่ค่อยจะน่ายินดี

ยังไงก็ตามแต่...ผมก็ไม่อยู่ในฐานะที่จะทิ้งให้งานนี้ล้มเหลวได้ จึงต้องยืดอกรับทำงานต่อ ทำนอง “โดนมัดมือชก”

ในขณะที่คิดว่า “มันอะไรกันนักกันหนา”...ก็มีน้องๆ ทีมหนึ่ง เสนอตัวมาช่วยงาน ทั้งๆ ที่มันไม่ใช่หน้าที่ของพวกเค้าเลย

ผมแสดงออกไม่ค่อยเก่ง จึงได้แต่บอกขอบอกขอบใจน้องๆ ไป...พร้อมๆ กับที่ในใจรู้สึกว่า อย่างน้อยผมก็ไม่ได้สู้อยู่ตามลำพัง

ที่สำคัญคือ...ไม่ว่างานนี้ ผมจะทำสำเร็จหรือไม่...อย่างน้อยผมก็ไม่ได้รู้สึกว่าผม “พ่ายแพ้” เลย

...

มันเหมือนคนที่เดินทางท่ามกลางทะเลทรายที่เวิ้งว้าง...มีแต่ความกระหายน้ำ, วิงเวียน และเหนื่อยล้า

ขณะที่กำลังจะล้มลงหมดแรงนั้นเอง...ฉับพลันก็มีคนโผเข้ามาประคองก่อนที่จะล้มลง

คงไม่เป็นการบรรยายเกินจริง ถ้าจะบอกว่า น้ำใจหยดเล็กๆ ของพวกเค้า...ได้ช่วยต่อลมหายใจของผมได้เป็นอย่างดียิ่ง

...

อย่างที่เคยคุยไว้ครับ ว่าผู้บริหารและพนักงานที่ดี...คือผู้ที่มี Responsibility

แต่ผู้บริหารและพนักงานที่ดีเยี่ยมเท่านั้น...จึงจะมี Accountability

ลองคิดดูว่า...องค์กรใดที่มี Accountabilty ต่อทั้งลูกค้าภายนอกและลูกค้าภายใน...

องค์กรนั้น จะ “ทรงพลัง” สักเพียงไหน?

...และเมื่อ “เอาใจใส่”...จึงได้ “หัวใจ” เป็นสิ่งตอบแทน...

#NoteToSelf:

• เพราะไม่จำเป็นต้องช่วย แต่ก็ช่วย...นั่นล่ะ คือนิยามสั้นๆ ของ “น้ำใจ”
• น้ำเอยน้ำใจ / หยดลงใครคนนั้นก็แช่มชื่น / ชุบชีวิตชุ่มหัวใจให้กลับคืน / ปลุกให้ฟื้นจากมืดมิดอันเดียวดาย
• ถ้า “น้ำใจ” แปลงกลายเป็นบุคคล...ผมก็รู้แล้ว ว่าหน้าตาจะเหมือนใคร #MyIdealTeam