Post#5-293:
ผมได้ยินและได้ฟัง ทั้งคนในครอบครัว, เพื่อน และลูกน้อง มาปรึกษาในประเด็นที่ว่า “คนอื่นจะคิดถึงเรายังไง?...อยู่มากครั้งหลายหน
เอาจริงๆ เมื่อก่อนผมก็เคยเป็นครับ...
แต่เอาจริงๆ (อีกที)...ตอนนี้ ผมเฉยเอามากๆ ว่าใครจะคิดถึงเรายังไงบ้าง?
ผมยึดถือหลักการง่ายๆ ว่า ตราบเท่าที่เราไม่ได้ไปทำละเมิดใคร...ใครจะคิดยังไงกับเรา ก็ไม่ใช่เรื่องที่เราต้องใส่ใจจนเกินไปนัก
...
เวลาทำงานในแต่ละวันนั้นสั้นเพียงแค่ 8-9 ชั่วโมง ซึ่งนับว่าสั้นเอามากๆ...
ดังนั้น ผมว่าเราไม่ควรไปใช้เวลามากนัก กับการมัวแต่หมกมุ่นว่า คนนู้นจะคิดว่าเราเป็นอย่างนี้ หรือคนนี้จะคิดว่าเราเป็นอย่างนั้น
เพราะจริงๆ แล้ว แต่ละคนล้วนมี “เรื่องของตัวเอง” ให้ปวดหัวมากกว่า, ให้กังวลมากกว่า และให้คิดถึงมากกว่า
...
ดังนั้น เราอาจให้ความสนใจคนรอบข้างได้...แต่ไม่ใช่ใส่ใจมากเสียจนเราต้องเสียความเป็นตัวเอง
และต้องจำไว้ว่า ไม่มีใครทำอะไรให้ใครถูกใจ 100% ได้ตลอดเวลา
อย่าใช้เวลาในการกังวลให้มากไป...ว่าใครกำลังคิดถึงเรายังไง
แต่จงใช้เวลามากๆ ในการห่วงว่า เรากำลังคิดถึงตัวเรายังไง
...เพราะถ้าเราอยู่ในสัมมาทิฏฐิ...ทุกอย่างก็ชอบแล้ว...
#NoteToSelf:
- ถ้าไม่ทำตัวเป็น “ขี้ปาก”...ก็ไม่ต้องไปมัวกลัว “ขี้ปาก” ชาวบ้าน
- ธรรมชาติของคนนั้น ชอบนินทา...ถ้าเรื่องที่เค้านินทาเรานั้น “จริง”...เราก็ปรับปรุงเสีย / ถ้าเรื่องนั้น “ไม่จริง”...ก็แล้วเราจะเอาใจไปจับทำไม?
- ทำตัวให้ “ชอบ”...ไม่ใช่ทำตัวให้ “คนอื่นชอบ”
Comments
Post a Comment