Skip to main content

Post#5-287: สร้าง “ผลงาน” ให้มี Signature

Post#5-287:
ในโลกของการทำงาน แบ่งคนออกได้หลากหลายแบบ...ขึ้นอยู่กับว่า เราจะเลือกวิเคราะห์ในแง่มุมไหน

หนึ่งในแง่มุมที่ผมมักจะได้ยินผู้คนบ่นกันมาก...ก็คือในแง่ผลงาน

งั้นผมขอแบ่งคนในแง่มุมนี้ ออกเป็น 3 กลุ่ม ก็แล้วกันนะครับ คือ กลุ่มสร้างผลงาน, กลุ่มไม่มีผลงาน และกลุ่มขโมยผลงาน

ลองคิดตามผมกันเล่นๆ ครับ...ว่าตัวเราอยู่ในกลุ่มไหน และคนแวดล้อมของเราอยู่ในกลุ่มไหน?

...

ไม่ต้องบอกก็รู้...ว่าเราควรจะอยู่ในกลุ่มไหน?

แต่เรื่องมันน่าเศร้าตรงที่ ผู้คนมักคิดว่าตนอยู่ในกลุ่มแรก...ทั้งๆ ที่จริงๆ แล้วอยู่ในกลุ่มที่ 2

และน่าเศร้ายิ่งขึ้น...ที่ประชากรในกลุ่มที่ 3 ก็มีจำนวนไม่น้อย เสียด้วยสิ

...

ลองทบทวนดูครับ ว่า 3 เดือนที่ผ่านมา...ที่บอกตัวเองว่า มีผลงานน่ะ มันเป็นเรื่องที่จับต้องได้มั๊ย?

ถ้าจับต้องไม่ได้ ก็แปลว่า เราหลงเข้าข้างตัวเองว่าทำงาน ทั้งๆ ที่จริงๆ แล้วเราแค่พูดว่า ทำงานเท่านั้น

ส่วนพวกที่ชอบขโมยผลงาน...ถามจริงๆ เถอะครับ คิดว่าจะขโมยได้สักกี่ครั้ง?

...

ใครได้เจ้านายที่เป็นคนกลุ่มที่ 2 ต้องระวังนะครับ เพราะโดยมากมักเป็นคนกลุ่มที่ 3 ไปด้วยพร้อมๆ กัน

ส่วนใครมีลูกน้องเป็นคนกลุ่มที่ 2 และ 3...ก็ต้องระวังให้ดีครับ

เพราะถ้าไม่โดนเลื่อยขาเก้าอี้ ก็คงโดนแทงข้างหลังไปแล้วหลายหน

...ขอพลังจงสถิตย์อยู่กับทุกๆ คน ที่อยู่ในกลุ่มแรกครับ...

#NoteToSelf:

  • ถ้ามีเจ้านายเป็นพวกกลุ่มที่ 2 (แต่ไม่เป็น 3) ก็ยังพอลุ้น...แต่ถ้าอยู่ในกลุ่มที่ 3 จงอย่าลังเลที่จะหางานใหม่
  • ถ้ามีลูกน้องเป็นพวกกลุ่มที่ 2 จงให้โอกาสและตามงานให้ถี่ขึ้น...แต่ถ้าเป็นกลุ่มที่ 3 จงให้โอกาสที่ 2 แต่อย่าให้ถึง 3
  • ถ้ามั่นใจว่าเราอยู่ในกลุ่มที่ 1...จงทำให้ผลงานของเรามี Signature ที่ไม่ว่าใครก็ลอกเลียนหรือกล่าวอ้างได้ยาก

Comments

Popular posts from this blog

Post#355: ทำได้ vs ทำเป็น

Post#355: ส่วนใหญ่แล้ว เรามักแยกแยะไม่ค่อยถูกว่า ระหว่าง "ทำได้" กับ "ทำเป็น" น่ะคล้ายกันแต่ไม่เหมือนกัน "ทำได้" แปลว่า ทำได้ ขอให้แค่เสร็จๆ ไป ไม่ต้องสนใจว่างานออกมาดีมั๊ย ส่วน "ทำเป็น" แปลว่า ไม่ใช่แค่สักแต่ลงมือทำ แต่ต้องทำให้ได้ดีด้วย ถ้ายังงงๆ ผมจะยกตัวอย่างเพิ่มให้นะครับ คนที่ขับรถได้ มีความสามารถในการทำให้รถเคลื่อนที่ไปได้ แต่อาจจะเป็นพวกที่ขับรถแบบไร้มารยาท, ขับรถอันตราย หรือขับรถเห็นแก่ตัว, ฯลฯ ส่วนคนที่ขับรถเป็นนั้น นอกจากสามารถบังคับให้รถเคลื่อนที่ได้แล้ว ยังใส่ใจคนที่ใช้รถใช้ถนนคนอื่นๆ ด้วย เรียกว่าขับรถอย่างมีคุณภาพและคุณธรรม ^^ ตีกอล์ฟได้ก็คือเหวี่ยงไม้ให้ลูกกอล์ฟไปข้างหน้า แต่ตีกอล์ฟเป็น นอกจากเหวี่ยงไม้ให้ลูกไปข้างหน้าแล้ว ยังต้องใส่ใจคนที่เล่นกอล์ฟอยู่รอบๆ ทั้งก๊วนเรา ทั้งต่างก๊วนด้วย พอเห็นความต่างชัดขึ้นมั๊ยครับ? ขับรถได้จึงต่างจากขับรถเป็น, เล่นกอล์ฟได้จึงต่างจากเล่นกอล์ฟเป็น ฉะนี้ ดังนั้น "ทำงานได้ " กับ "ทำงานเป็น" นั้น คล้ายกันแต่ไม่เหมือนกันแน่ๆ เอ...หรือว่าผมก็แค่ "โพสต์ได้...

Post#2-227: Corrective Action vs Preventive Action

Post#2-227: วันนี้ผมมีโอกาสดีได้เข้าร่วมประชุมกับบริษัทมหาชนแห่งหนึ่ง หลักใหญ่ใจความสำคัญของการประชุมก็คือการติดตามยอดขายของสินค้าสำคัญบางรายการ ซึ่งขายช้ากว่าปกติ ภาพหนึ่งที่สามารถใช้ประเมินความแข็งแกร่งขององค์กร ก็มักจะถูกสะท้อนผ่านการประชุมไล่ยอดขายนี่แหละครับ เพราะยอดขายถือเป็นเป้าหมายสุดท้ายขององค์กรที่แสวงหาผลกำไรทั้งปวง เมื่อไล่ยอดขายครั้งใด ก็มักจะพบสาเหตุของปัญหา และจะสามารถประเมินระดับขององค์กรและผู้บริหารได้จากวิธีการ response ต่อปัญหาที่พบ บางองค์กรเก่งในการแก้ปัญหาระยะสั้น แต่บางครั้งกลับไม่ได้มองไปถึงการแก้ปัญหาอย่างยั่งยืน และมีอีกหลายองค์กรที่ชวนคุยเรื่องการวางแผนป้องกันไฟไหม้ แทนที่จะหาวิธีดับไฟที่กำลังไหม้องค์กรอยู่ บ่อยครั้งที่การไม่ลำดับความสำคัญก่อนหลังในการแก้ปัญหา มักจะส่งผลเสียมากกว่าที่จะประเมินได้ ดังนั้น ทุกคนในองค์กรจึงต้องจัดการกับไฟที่ไหม้อยู่ตรงหน้า ก่อนที่จะมาวางแผนป้องกันไฟไหม้ ซึ่งปีก่อนผมก็พูดถึงเรื่องนี้ไปครั้งหนึ่งแล้ว (Post#224) และแน่นอนว่า ไม่ใช่เก่งแต่การดับไฟตะพึดตะพือ หากต้องวางแผนป้องกันไม่ให้ไฟไหม้ซ้ำๆ ซากๆ ด้วย หาไ...

Post#5-114: เพื่อนแท้ดีๆ คือเพื่อนดีแท้ๆ

Post#5-114: ค่ำนี้ ผมมีโอกาสได้ทานข้าวกับเพื่อนสนิทคนหนึ่ง ที่เคยทำงานร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกัน อยู่พักใหญ่ๆ เอาจริงๆ ผมตกเป็นหนี้เพื่อนคนนี้ไม่น้อย ... เพราะเค้าคือคนที่ถ่ายทอดวิชาหลากหลายที่ผมนำมาใช้ต่อยอดในการบริหารงาน จนถึงทุกวันนี้ แม้จะเจอกันไม่บ่อย ... แต่ทุกครั้งที่เราได้เจอกัน ผมก็มักจะได้ idea ที่ดีๆ จากเพื่อนคนนี้ ไปต่อฝันปั้นงาน ได้ทุกที ... เอาจริงๆ เวลาได้ idea ใหม่ๆ ไม่ว่าจะสำหรับธุรกิจใหม่ หรือวิธีทำงานแบบใหม่ ... ผมจะดีใจมากเป็นพิเศษ แม้ว่า idea ที่ว่า จะยังไม่เป็นรูปเป็นร่าง ... แต่ที่สำคัญ มันทำให้สมองของเราได้โลดแล่นออกจาก Comfort Zone เดิมได้ เมื่อได้ออกจาก Comfort Zone เดิมๆ ... มันจึงเป็นเรื่องดีสำหรับชีวิต เพราะมันทำให้เราได้เรียนรู้เรื่องใหม่เพิ่มขึ้น ... เรื่องใหม่ๆ ที่เราเรียนรู้เพิ่มขึ้นนั้น แม้จะยังไม่อาจเกิดเป็นรูปเป็นร่าง หรือเป็นประโยชน์ในอนาคตอันใกล้ได้ ... ก็อย่าได้ดูแคลนไปครับ บ่อยครั้ง ผมพบว่า เรื่องบางเรื่องที่เราเรียนรู้มานานพอควรแล้ว กลับกลายมาเป็นประโยชน์ในอนาคตได้อย่างน่าอัศจรรย์ ...