Post#2-25: ทึกทักเอาเอง
บ่ายนี้ ผมนั่งคุยพักสมองเล็กน้อยกับหุ้นส่วนชาวต่างชาติ ถึงเรื่องที่บางครั้งเกิดจากการทึกทักไปเอง หรือสมัยนี้เรียก "มโน" นั่นแหละครับ (ฝรั่งเรียกว่า "take for granted")
เรื่องมีอยู่ว่า เค้าไปงานเลี้ยงหนึ่ง ให้บังเอิญเป็นงานเลี้ยงที่เป็นกันเองมากๆ ก็ดื่มเหล้าดื่มไวน์กันเป็นที่สนุกสนาน
แน่นอนว่า ระดับความซนก็เพิ่มขึ้นตามปริมาณแอลกอฮอล์ในร่างกาย เค้าก็เลยเล่นแผลงๆ ด้วยการเขียนข้อความขำๆ กระเซ้าเย้าแหย่กัน ด้วยการส่งข้อความไปยังเพื่อนอีกคนที่นั่งอยู่คนละมุมของโต๊ะ
ก็ขำกันยกใหญ่ล่ะครับ เพราะคนที่รับข้อความก็แอบอ่านระหว่างส่งต่อ อำกันไปอำกันมา ไม่ได้มีสาระอะไร
คราวนี้มาถึงกระดาษเจ้ากรรมที่ส่งเป็นแผ่นสุดท้ายก่อนแยกย้ายกันกลับบ้าน แล้วก็เป็นข้อความที่ฮาสุด เพราะดันไปเขียนว่า "I want you." แปลแบบฮาๆ ก็อารมณ์ประมาณ "ชั้นต้องการเธอ"
ก็หัวเราะเฮฮากันยกใหญ่ คนได้รับข้อความก็เอากระดาษข้อความที่ว่าใส่กระเป๋ากางเกงโดยไม่น่าจะรู้ตัว จากนั้นก็ต่างคนต่างกลับบ้าน
เดาออกแล้วใช่มั๊ยครับ...ว่าความซวยมาเยือนยังไง?
ใช่ครับ...อย่างที่เดานั่นเลย
รุ่งเช้า เค้าก็ลืมเรื่องเมื่อคืนไปหมด รีบออกไปประชุมแต่เช้า เพราะเป็นนัดสำคัญกับประธานบริษัทฯ และเป็นประชุมยาวนานทั้งวัน
ไปถึงบริษัทฯ เค้าก็สั่งเลขาฯ ว่า ไม่ว่าใครโทรมาเค้าก็จะไม่รับสาย มือถงมือถือปิดหมด ว่าแล้วก็เข้าประชุม
พอภรรยาเค้าไปจัดการเสื้อผ้าเพื่อจะเอาไปซัก กระดาษเจ้ากรรมก็หล่นออกมา...ใช่ครับ...งานเข้าแล้ว
ภรรยาที่เห็นข้อความก็เลือดขึ้นหน้า ไม่ฟังอีร้าค่าอีรมทั้งสิ้น โทรเข้ามือถือ...ปิดเครื่อง โทรไปบริษัทฯ...เลขาฯ บอกวันนี้ไม่เข้า ไม่ได้สั่งไว้ว่าไปไหน (เป็นคราวซวย เพราะเลขาฯ ไม่กล้าปฏิเสธภรรยาของนาย เลยเลือกโกหก ว่าไม่รู้นายไปไหน)
วันนั้นทั้งวัน ภรรยาเค้าแทบเป็นบ้าตาย ในหัวของเธอเริ่มประติดประต่อภาพเอง อืมมม...เมื่อคืนกลับดึก, เช้ารีบออกจากบ้านไม่บอกไม่กล่าว, เจอกระดาษข้อความ "I want you.", โทรไปปิดเครื่อง, ไม่เข้าบริษัทฯ
นึกภาพตามทันมั๊ยครับ ว่าภรรยาของเคัา อยู่ในอาการไหน? ทั้งกระวนกระวายอยากรู้ความจริง, หึงหวง, น้อยใจ, ฯลฯ
ทุกชั่วโมงเธอจะโทรเข้าบริษัทและโทรเข้ามือถือ เพียงเพื่อจะได้รับคำตอบเดิมๆ จากเลขาฯ และมือถือที่ไม่ได้เปิดเครื่อง
เรื่องจบลงตรงที่ เค้ากลับไปที่บ้าน และพบว่า ภรรยาเก็บข้าวของหนีออกจากบ้านไปแล้ว...กว่าจะตามตัวภรรยาพบ กว่าจะเคลียร์กันรู้เรื่อง ใช้คำว่า "มหากาพย์" ยังน้อยไป
เรื่องเกิดจากข้อความซนๆ และการทึกทักไปเองทั้งสิ้น...
ไม่เจอกับตัวเองก็ไม่รู้หรอกครับ...เก็บเรื่องนี้ไว้เป็นอุทาหรณ์ละกันครับ ^^
Comments
Post a Comment