Post#2-45:
เมื่อหัวค่ำนี้เองครับ มีคนส่งข้อความนี้มาให้อ่าน ^^
A 5-year-old girl asked her big brother, "what is love?" He replied "Love is when you steal chocolate from my school pack everyday...and I still keep it in the same place."
ผมขออนุญาตแปลให้ว่า...
เด็กหญิงตัวน้อยอายุ 5 ขวบถามพี่ชายคนโตของเธอว่า "ความรัก คืออะไรคะ?" พี่ชายของเธอตอบว่า "ความรัก ก็คือ ตอนที่เธอแอบหยิบช็อกโกแลตในกระเป๋านักเรียนของพี่ไปกินทุกวัน แต่พี่ก็ยังเก็บมันไว้ที่เดิมไงล่ะ"
...
อ่านจบผมนั่งอมยิ้ม เพราะรู้สึกว่า "ความรัก" ของพี่ชายคนนี้ มัน "จับต้อง" ได้ชัดเจนเสียนี่กระไร
แล้วผมก็คิดต่อไปว่า...ในชีวิตของเรา ว่ากันจริงๆ แล้ว ก็มีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นจริงอยู่เหมือนกันครับ แต่น่าเสียดายที่เราไม่ทันได้ทันสังเกตุ
เช่น...
แม่เตรียมอาหารไว้ให้ทุกเย็น เรากลับไปทานบ้างไม่ทานบ้าง ก็จะมีอาหารรอเราเสมอ
แฟนหนุ่มมารอคุณสาวๆ แต่งตัวก่อนออกจากบ้านเป็นชั่วโมงๆ แม้จะบ่นบ้าง หน้างอบ้าง แต่ก็ยังมารอ
คุณสาวๆ นั่งดูบอลเป็นเพื่อนแฟน ดูก็ไม่ค่อยจะรู้เรื่อง แต่ก็นั่งดู พร้อมจะเฮไปกับเรา และเศร้าไปกับเรา
เพื่อนที่ทำรายงานอยู่กลุ่มเดียวกับเราทุกที แม้เราจะไม่เคยช่วย (อย่างมากเราก็ช่วยจ่ายค่าทำรายงาน) เค้าก็ทำทุกอย่างจนเสร็จ โดยไม่ว่าเราซะคำ
นายที่ไม่เห็นจะจัดการอะไรกับเราจริงจัง อย่างมากก็บ่นหรือต่อว่า แล้วเราก็ทำงาน (หรือเผางาน) แบบเดิมๆ ไปวันๆ
...และอีกสารพัดเหตุการณ์คล้ายๆ กับที่ผมเล่ามานี้...
มีบ้างมั๊ยที่เราคิดว่าคนเหล่านี้ "ไม่ค่อยฉลาด" หรือคิดว่าเค้า "ไม่มีที่ไป" เลยต้องยอมให้เราเอาเปรียบอยู่ได้ทุกที...
อย่ารอจนความอดทนของเค้าหมดไปนะครับ...เพราะถ้าวันนั้นมาถึงจริงๆ คนที่ "ไม่ฉลาด" น่ะ...
คือเราเอง...ไม่ใช่เค้า -"-
เมื่อหัวค่ำนี้เองครับ มีคนส่งข้อความนี้มาให้อ่าน ^^
A 5-year-old girl asked her big brother, "what is love?" He replied "Love is when you steal chocolate from my school pack everyday...and I still keep it in the same place."
ผมขออนุญาตแปลให้ว่า...
เด็กหญิงตัวน้อยอายุ 5 ขวบถามพี่ชายคนโตของเธอว่า "ความรัก คืออะไรคะ?" พี่ชายของเธอตอบว่า "ความรัก ก็คือ ตอนที่เธอแอบหยิบช็อกโกแลตในกระเป๋านักเรียนของพี่ไปกินทุกวัน แต่พี่ก็ยังเก็บมันไว้ที่เดิมไงล่ะ"
...
อ่านจบผมนั่งอมยิ้ม เพราะรู้สึกว่า "ความรัก" ของพี่ชายคนนี้ มัน "จับต้อง" ได้ชัดเจนเสียนี่กระไร
แล้วผมก็คิดต่อไปว่า...ในชีวิตของเรา ว่ากันจริงๆ แล้ว ก็มีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นจริงอยู่เหมือนกันครับ แต่น่าเสียดายที่เราไม่ทันได้ทันสังเกตุ
เช่น...
แม่เตรียมอาหารไว้ให้ทุกเย็น เรากลับไปทานบ้างไม่ทานบ้าง ก็จะมีอาหารรอเราเสมอ
แฟนหนุ่มมารอคุณสาวๆ แต่งตัวก่อนออกจากบ้านเป็นชั่วโมงๆ แม้จะบ่นบ้าง หน้างอบ้าง แต่ก็ยังมารอ
คุณสาวๆ นั่งดูบอลเป็นเพื่อนแฟน ดูก็ไม่ค่อยจะรู้เรื่อง แต่ก็นั่งดู พร้อมจะเฮไปกับเรา และเศร้าไปกับเรา
เพื่อนที่ทำรายงานอยู่กลุ่มเดียวกับเราทุกที แม้เราจะไม่เคยช่วย (อย่างมากเราก็ช่วยจ่ายค่าทำรายงาน) เค้าก็ทำทุกอย่างจนเสร็จ โดยไม่ว่าเราซะคำ
นายที่ไม่เห็นจะจัดการอะไรกับเราจริงจัง อย่างมากก็บ่นหรือต่อว่า แล้วเราก็ทำงาน (หรือเผางาน) แบบเดิมๆ ไปวันๆ
...และอีกสารพัดเหตุการณ์คล้ายๆ กับที่ผมเล่ามานี้...
มีบ้างมั๊ยที่เราคิดว่าคนเหล่านี้ "ไม่ค่อยฉลาด" หรือคิดว่าเค้า "ไม่มีที่ไป" เลยต้องยอมให้เราเอาเปรียบอยู่ได้ทุกที...
อย่ารอจนความอดทนของเค้าหมดไปนะครับ...เพราะถ้าวันนั้นมาถึงจริงๆ คนที่ "ไม่ฉลาด" น่ะ...
คือเราเอง...ไม่ใช่เค้า -"-
Comments
Post a Comment