Post#3-213: ทะเยอทะยาน

Post#3-213:
เท่าที่มีโอกาสพูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกับเด็กรุ่นใหม่ๆ หลายๆ คน...ผมพบว่า สิ่งหนึ่งที่พวกเค้ามีคล้ายๆ กัน ก็คือ "ความทะเยอทะยาน"

ที่ผมเรียกว่าเป็น "ความทะเยอทะยาน" แทนที่จะเรียกว่า "ความฝัน" ก็เพราะพวกเค้าคาดหวังกับเจ้า "ความหวัง" ที่ว่านี่เสียจริงๆ จังๆ

แต่ต้องบอกว่า น่าเสียดายไม่น้อย...ที่ส่วนใหญ่ได้แต่บอกว่า "อยากจะทำ" แต่ยังไม่คิดจะ "ลงมือทำ" แบบเป็นเรื่องเป็นราว (ลองอ่าน Post#3-211 ประกอบดูนะครับ)

...

ถามว่า ทำไมพวกเค้า ถึงมีความทะยานอยากสูงแบบนี้?

ก็พอจะตอบได้ว่า คงเพราะพวกเค้าต้องการมีชื่อปรากฏให้โลกได้รับรู้...อยากให้มีคนยอมรับ

วิเคราะห์ดูแล้ว...ผมก็เข้าใจได้อยู่ ดังเราจะเห็นได้จาก Social Networks ทั้งหลาย ที่ต่างก็มีเรื่องราวน่ารักน่าชังน่าอวดอยู่เป็นปกติ

...

เมื่อคนส่วนใหญ่ต่างก็ต้องการความยอมรับ...จึงต่างต้องหาวิธีให้ตัวเอง "โดดเด่น"

ซึ่งถ้าความอยากเด่นอยากดังนั้น ถูกแปลงมาในรูปของ "ความทะเยอทะยาน" ผมว่ามันก็เป็นเรื่องที่รับได้...ดีกว่าไปแสดงออกในทางที่ผิดๆ เพียงเพราะอยากดังแบบไม่เข้าท่า

สำคัญแต่จะทำอย่างไร จึงจะกล้าลุกขึ้นมา "ลงมือทำ" แทนที่จะมัวแต่พูดว่าอยากทำนั่น นู่น นี่ ต่างหาก

...

วันหนึ่งเมื่อเติบโตขึ้น...เราจะค่อยๆ เรียนรู้และเข้าใจโลกมากขึ้นเรื่อยๆ

เมื่อวันนั้นมาถึง...เราจะเข้าใจวาทะต่อไปนี้ดีขึ้น

"Climb mountains not so the world can see you, but so you can see the world."

แปลว่า "เจ้าปีนป่ายตะกายภูผา หาใช่เพื่อให้โลกเห็นเจ้า, แต่เพื่อให้เจ้าได้เห็นโลก ต่างหาก"

...จริงแท้ครับ (-_-'