Post#3-229:
ช่วงนี้ ผมวุ่นๆ วายๆ อยู่กับการทำร้านอาหารสุขภาพ ร่วมกับน้องสาวคนเล็ก (Post#3-216)
เป็นประสบการณ์ที่ถือว่ามีค่ายิ่งสำหรับผม เพราะถือเป็นเรื่องใหม่ที่ไม่เคยทำมาก่อน...แม้จะเคยไปช่วยน้องสาวอีกคน วางระบบปรับปรุงร้าน ที่ Houston มาแล้วก็ตาม...แต่ครั้งนี้ ผมต้องเริ่มทุกอย่างใหม่หมด คือเริ่มจาก "ศูนย์" นั่นเลย
ยิ่งเปิดร้านอาหารใน Department Store ด้วยแล้ว...ยิ่งทวีความยุ่งยากและมีขั้นตอนมากขึ้นอีกเป็น 2-3 เท่า
...
การทำร้านอาหารนั้น ให้ความรู้สึกเหมือนกับการดูแลลูก...เพราะต้องใส่ใจในรายละเอียดทุกขั้นตอน
โดยเฉพาะน้องสาวของผม ซึ่งรับหน้าที่เป็นทั้งผู้จัดการร้าน และ Chef ด้วยตัวเอง ยิ่งมีภาระหนักหนาอย่างยิ่ง
ในแต่ละวัน กว่าจะออกจากร้านได้...อย่างเร็วก็ไม่ต่ำกว่า 4 ทุ่มครึ่ง กว่าจะถึงบ้านก็ดึกดื่น และต้องตื่นตั้งแต่ย่ำรุ่ง เพื่อไปจ่ายของ และทำอาหารเตรียมขาย
มาถึงร้านก็ทั้งต้อนรับลูกค้า, เป็น Cashier, เสิร์ฟอาหาร และแน่นอนว่า งานหลักก็คือ ต้องทำอาหาร
ที่ต้องยกนิ้วให้ก็คือ...มันเป็นงาน Routine ที่ไม่มีวันหยุด ทำงาน 7 วันต่อสัปดาห์ วันละไม่ต่ำกว่า 18 ชั่วโมง >_<"
...
ภาพจำของคุณหนูหรือคุณชายทั้งหลายที่ฝันอยากจะมีร้านอาหาร คือภาพแห่งความสวยงาม...ที่ยังไม่เคยเห็นภาพเบื้องหลังอย่างที่น้องสาวผมลงมือทำ
การเตรียมงานหลังบ้าน เพื่อที่จะให้หน้าบ้านพร้อมที่จะต้อนรับลูกค้าได้เป็นอย่างดีที่สุด ไม่ว่าจะเป็นบรรยากาศร้าน, รสชาติอาหาร รวมไปถึงการให้บริการ...จึงถือเป็นสมรภูมิที่ยากยิ่ง
และก็ใช่ว่า แม้จะตั้งใจและใส่ใจกับทุกเรื่องแล้ว...จะแปลว่า จะทำร้านอาหารได้เป็นที่โดนใจคุณลูกค้านะครับ
...ผมจึงขอชื่นชมในความใส่ใจของท่านเจ้าของร้านอาหารทุกๆ ท่าน ที่ทำให้ลูกค้าอย่างเราๆ ได้มีความสุขทุกๆ ครั้งที่ได้ไปเยือนร้านในดวงใจครับ...
ช่วงนี้ ผมวุ่นๆ วายๆ อยู่กับการทำร้านอาหารสุขภาพ ร่วมกับน้องสาวคนเล็ก (Post#3-216)
เป็นประสบการณ์ที่ถือว่ามีค่ายิ่งสำหรับผม เพราะถือเป็นเรื่องใหม่ที่ไม่เคยทำมาก่อน...แม้จะเคยไปช่วยน้องสาวอีกคน วางระบบปรับปรุงร้าน ที่ Houston มาแล้วก็ตาม...แต่ครั้งนี้ ผมต้องเริ่มทุกอย่างใหม่หมด คือเริ่มจาก "ศูนย์" นั่นเลย
ยิ่งเปิดร้านอาหารใน Department Store ด้วยแล้ว...ยิ่งทวีความยุ่งยากและมีขั้นตอนมากขึ้นอีกเป็น 2-3 เท่า
...
การทำร้านอาหารนั้น ให้ความรู้สึกเหมือนกับการดูแลลูก...เพราะต้องใส่ใจในรายละเอียดทุกขั้นตอน
โดยเฉพาะน้องสาวของผม ซึ่งรับหน้าที่เป็นทั้งผู้จัดการร้าน และ Chef ด้วยตัวเอง ยิ่งมีภาระหนักหนาอย่างยิ่ง
ในแต่ละวัน กว่าจะออกจากร้านได้...อย่างเร็วก็ไม่ต่ำกว่า 4 ทุ่มครึ่ง กว่าจะถึงบ้านก็ดึกดื่น และต้องตื่นตั้งแต่ย่ำรุ่ง เพื่อไปจ่ายของ และทำอาหารเตรียมขาย
มาถึงร้านก็ทั้งต้อนรับลูกค้า, เป็น Cashier, เสิร์ฟอาหาร และแน่นอนว่า งานหลักก็คือ ต้องทำอาหาร
ที่ต้องยกนิ้วให้ก็คือ...มันเป็นงาน Routine ที่ไม่มีวันหยุด ทำงาน 7 วันต่อสัปดาห์ วันละไม่ต่ำกว่า 18 ชั่วโมง >_<"
...
ภาพจำของคุณหนูหรือคุณชายทั้งหลายที่ฝันอยากจะมีร้านอาหาร คือภาพแห่งความสวยงาม...ที่ยังไม่เคยเห็นภาพเบื้องหลังอย่างที่น้องสาวผมลงมือทำ
การเตรียมงานหลังบ้าน เพื่อที่จะให้หน้าบ้านพร้อมที่จะต้อนรับลูกค้าได้เป็นอย่างดีที่สุด ไม่ว่าจะเป็นบรรยากาศร้าน, รสชาติอาหาร รวมไปถึงการให้บริการ...จึงถือเป็นสมรภูมิที่ยากยิ่ง
และก็ใช่ว่า แม้จะตั้งใจและใส่ใจกับทุกเรื่องแล้ว...จะแปลว่า จะทำร้านอาหารได้เป็นที่โดนใจคุณลูกค้านะครับ
...ผมจึงขอชื่นชมในความใส่ใจของท่านเจ้าของร้านอาหารทุกๆ ท่าน ที่ทำให้ลูกค้าอย่างเราๆ ได้มีความสุขทุกๆ ครั้งที่ได้ไปเยือนร้านในดวงใจครับ...
Comments
Post a Comment