Post#3-219:
บ่ายนี้ ผมมาสิงสถิตอยู่ที่ร้าน หลังจากใช้เวลาช่วงเช้าหมดไปกับการไปประชุมกับ Partner ชาวต่างชาติ
แม้ว่ามาที่ร้านแล้ว จะช่วยอะไรเจ้าของร้านตัวจริงไม่ค่อยได้มาก แต่ก็คิดว่า อยากมาช่วยอะไรบ้าง เล็กๆ น้อยๆ ก็ยังดี
นอกจากนั้น ก็มาอยู่คอยต้อนรับเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ที่พอรู้ข่าวว่าผมเปิดร้านอาหาร ก็ต่างอยากมาให้กำลังใจกันมากมาย
...
แขกคนสำคัญที่สุดของวัน ก็คือแก็งร้านก๋วยเตี๋ยวอาม่า (ที่ผมเขียนถึงไว้ใน Post#3-186) ที่อุตส่าห์เสียสละวันหยุดอันมีค่า มาอุดหนุนผมถึงที่
ที่ผมประทับใจมากๆ ก็คืออาม่ากรุณามาด้วย พร้อมน้อง J และน้อง Y ที่หอบลูกจูงสามีมาพร้อมกันเป็นกลุ่มใหญ่
ไม่แค่มาอุดหนุน แต่น้อง Y ยังกรุณาให้คำแนะนำมือใหม่อย่างผมกับน้องหลายเรื่อง ซึ่งล้วนแต่เป็นคำแนะนำที่ผมสามารถนำมาปรับปรุงร้านและกระบวนการทำงานได้อีกมาก
...
นอกจากแก็งอาม่าแล้ว ก็ยังมีอีกหลายคน ทั้งเพื่อนผมและเพื่อนน้องสาว แวะเวียนมาให้กำลังใจและอุดหนุนกันอยู่เนืองๆ
คนที่ยังมาไม่ได้ บ้างก็ช่วย like&share ทั้ง Page ทั้ง Post ให้กับผมและน้องโดยไม่ต้องร้องขอ
มีพี่ที่เคยทำงานอยู่ด้วยกันเมื่อกว่า 10 ปีก่อน ถึงกับเสนอความช่วยเหลือให้ไปออกงานเพื่อรับพนักงานอีกด้วยซ้ำไป
...
ที่ผมว่ามาเสียยืดยาวเพียงแค่จะปูพื้นให้คนที่รู้สึกเหมือนอยู่ตัวคนเดียวได้ทราบว่า
แท้จริงแล้ว เรามีคนที่รักและหวังดีกับเราอยู่รายรอบอยู่มากมาย...บางครั้งเราอาจไม่เคยรู้ว่าเรามี "มิตรแท้" อยู่ใกล้ๆ
แต่เมื่อไหร่ที่เราต้องการแรงสนับสนุน...พลังเหล่านี้จะเสริมให้เราก้าวไปข้างหน้าได้อย่างแข็งแรง
...
ใครก็ไม่รู้ให้นิยามไว้ครับ...
"Good friends are like stars...you don't always see them, but you know there are always there."
แปลว่า "เพื่อนดีๆ ก็เหมือนดวงดาว...ซึ่งคุณอาจจะมองไม่ค่อยเห็นดาวบ่อยนัก, แต่คุณก็รู้ใช่มั๊ย ว่าดาวก็อยู่ตรงนั้นเสมอ."
...
แม้ว่าสงกรานต์ปีนี้ ผมจะยุ่งทั้งเช้าและสาย ไม่มีโอกาสได้เล่นน้ำสนุกเหมือนหลายๆ คนก็ตาม
แต่ผมก็ได้รับ "สงกรานต์น้ำใจ" ที่ทำให้เย็นชุ่มฉ่ำไปทั้งหัวใจเลยทีเดียวครับ
...ขอบคุณทุกแรงใจที่ทำให้สงกรานต์ปีนี้ดีกว่าทุกปีที่ผ่านมาครับ...
บ่ายนี้ ผมมาสิงสถิตอยู่ที่ร้าน หลังจากใช้เวลาช่วงเช้าหมดไปกับการไปประชุมกับ Partner ชาวต่างชาติ
แม้ว่ามาที่ร้านแล้ว จะช่วยอะไรเจ้าของร้านตัวจริงไม่ค่อยได้มาก แต่ก็คิดว่า อยากมาช่วยอะไรบ้าง เล็กๆ น้อยๆ ก็ยังดี
นอกจากนั้น ก็มาอยู่คอยต้อนรับเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ที่พอรู้ข่าวว่าผมเปิดร้านอาหาร ก็ต่างอยากมาให้กำลังใจกันมากมาย
...
แขกคนสำคัญที่สุดของวัน ก็คือแก็งร้านก๋วยเตี๋ยวอาม่า (ที่ผมเขียนถึงไว้ใน Post#3-186) ที่อุตส่าห์เสียสละวันหยุดอันมีค่า มาอุดหนุนผมถึงที่
ที่ผมประทับใจมากๆ ก็คืออาม่ากรุณามาด้วย พร้อมน้อง J และน้อง Y ที่หอบลูกจูงสามีมาพร้อมกันเป็นกลุ่มใหญ่
ไม่แค่มาอุดหนุน แต่น้อง Y ยังกรุณาให้คำแนะนำมือใหม่อย่างผมกับน้องหลายเรื่อง ซึ่งล้วนแต่เป็นคำแนะนำที่ผมสามารถนำมาปรับปรุงร้านและกระบวนการทำงานได้อีกมาก
...
นอกจากแก็งอาม่าแล้ว ก็ยังมีอีกหลายคน ทั้งเพื่อนผมและเพื่อนน้องสาว แวะเวียนมาให้กำลังใจและอุดหนุนกันอยู่เนืองๆ
คนที่ยังมาไม่ได้ บ้างก็ช่วย like&share ทั้ง Page ทั้ง Post ให้กับผมและน้องโดยไม่ต้องร้องขอ
มีพี่ที่เคยทำงานอยู่ด้วยกันเมื่อกว่า 10 ปีก่อน ถึงกับเสนอความช่วยเหลือให้ไปออกงานเพื่อรับพนักงานอีกด้วยซ้ำไป
...
ที่ผมว่ามาเสียยืดยาวเพียงแค่จะปูพื้นให้คนที่รู้สึกเหมือนอยู่ตัวคนเดียวได้ทราบว่า
แท้จริงแล้ว เรามีคนที่รักและหวังดีกับเราอยู่รายรอบอยู่มากมาย...บางครั้งเราอาจไม่เคยรู้ว่าเรามี "มิตรแท้" อยู่ใกล้ๆ
แต่เมื่อไหร่ที่เราต้องการแรงสนับสนุน...พลังเหล่านี้จะเสริมให้เราก้าวไปข้างหน้าได้อย่างแข็งแรง
...
ใครก็ไม่รู้ให้นิยามไว้ครับ...
"Good friends are like stars...you don't always see them, but you know there are always there."
แปลว่า "เพื่อนดีๆ ก็เหมือนดวงดาว...ซึ่งคุณอาจจะมองไม่ค่อยเห็นดาวบ่อยนัก, แต่คุณก็รู้ใช่มั๊ย ว่าดาวก็อยู่ตรงนั้นเสมอ."
...
แม้ว่าสงกรานต์ปีนี้ ผมจะยุ่งทั้งเช้าและสาย ไม่มีโอกาสได้เล่นน้ำสนุกเหมือนหลายๆ คนก็ตาม
แต่ผมก็ได้รับ "สงกรานต์น้ำใจ" ที่ทำให้เย็นชุ่มฉ่ำไปทั้งหัวใจเลยทีเดียวครับ
...ขอบคุณทุกแรงใจที่ทำให้สงกรานต์ปีนี้ดีกว่าทุกปีที่ผ่านมาครับ...
Comments
Post a Comment