Post#2-151:
เมื่อเช้าผมมีอันต้องเป็นท้าวมาลีวราชว่าความนิดหน่อย เหตุเพราะน้องๆ ในทีม มีเรื่องคุยกันไม่เข้าใจ
แม้ผมจะรู้สึกว่า มันเป็นเรื่องขี้หมูราขี้หมาแห้ง แต่ก็รู้สึกว่า อยากจะเรียกน้องๆ มาปรับความเข้าใจก่อนที่ปัญหาจะลุกลามใหญ่โต
ประเด็นของการพูดจาไม่ถูกหูกันนี่ ผมพบว่ามันเป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้เอาซะจริงๆ ซึ่งก็เป็นเพราะวุฒิภาวะทางอารมณ์ของน้องๆ อาจจะต้องอาศัยเวลาในการบ่มเพาะ
บางทีแซวกันไป แขวะกันมา จนกลายเป็นเคืองกันเป็นเรื่องเป็นราวก็มีให้เห็นบ่อยๆ แล้วก็มักจะเคืองกันด้วยเรื่องส่วนตัว แต่พลอยทำให้เสียงานไปด้วยกันเป็นประจำ
เรื่องแบบนี้ ผมมักเลือกที่จะเชิญทั้ง 2 ฝ่ายมาคุยพร้อมกัน ไม่ชอบฟังข้างเดียว เพราะอยากให้ความจริงปรากฏ และแม้จะรู้อยู่เต็มอก ผมก็ไม่นิยมที่จะฟันธงว่าฝ่ายไหนผิด
ผมชอบที่จะแยกคุยถึงเจตนา ก่อนที่จะแยกแยะให้ทั้ง 2 ฝ่ายเข้าใจกันดีขึ้นบ้าง แล้วจึงค่อยคุยในส่วนของการใช้คำพูดให้ถูกให้ควรให้มากขึ้น
เจอปัญหาแบบนี้ อย่าปล่อยนะครับ เพราะพอมันขยายวงแล้ว จะเหนื่อยมากกับการแก้ไข
Comments
Post a Comment