Post#2-162:
ช่วงนี้ครอบครัวผมคุยกันแต่เรื่องเตรียมตัวรับเทศกาลตรุษจีน...
ยอมรับโดยดุษฎีเลยครับ ว่าผมมีความรู้เกี่ยวกับประเพณีนี้แบบผิวเผินเต็มที รู้แต่ว่าตอนยังเป็นเด็กก็นับวันรอ เพราะจะได้ "ซองแต๊ะเอีย" แต่พอตอนนี้ รู้สึกว่า ทำไมถึงตรุษจีนเร็วนัก ต้องควักเงินใส่ซองอีกแล้วรึนี่ >_<"
สัปดาห์นี้ของผม จึงเป็นช่วงเดินสายนำส้มไปกราบสวัสดีผู้ใหญ่ที่มีเชื้อสายจีนหลายๆ ท่าน เพื่อความเป็นสวัสดิมงคลแก่ตัวผมเอง
...
รวมๆ แล้ว ผมรู้สึกว่า ปีใหม่จีน ก็ไม่ได้มีบรรยากาศที่แตกต่างไปจากปีใหม่สากลและปีใหม่ไทยมากนัก คือเน้นการรวมตัวสังสรรค์ และอยู่ในอารมณ์พักผ่อน
เพียงแต่ว่า ปีใหม่จีน จะเน้นในเรื่องการทำอะไรที่เกี่ยวกับความเป็นสิริมงคลมากเป็นพิเศษ และมีเรื่องของเคล็ดความเชื่อหรือเกร็ดเล็กๆ น้อยๆ ให้ลูกหลานพันธุ์มังกรได้ทำตามมากกว่าเทศกาลอื่นๆ
...
ที่น่าสนใจก็คือ...ผมเคยคุยกันเล่นๆ กับเพื่อนๆ ว่าหากหมดรุ่นแม่ๆ ไปแล้ว ผมเองนึกไม่ออกเลยว่า ธรรมเนียมปฏิบัติต่างๆ ในแต่ละเทศกาลน่ะ ต้องทำอะไรกันบ้าง ทำวันไหน เมื่อไหร่ ฯลฯ
ถ้าเป็นประเพณีไทยๆ ยังมีกระทรวงวัฒนธรรมเป็นผู้ดูแล คงใช้อ้างอิงได้ไม่ยาก แต่สำหรับลูกหลานไทยที่มีบรรพบุรุษชาวจีนนี่สิ จะไปถามหาเรื่องธรรมเนียมหรือจรรยาที่งดงามเหล่านี้ได้จากใครกัน?
ขนาดคนยุครอยต่อระหว่างรุ่นใหม่กับรุ่นเก่าอย่างผม ยังจนด้วยเกล้า แล้วรุ่นต่อๆ จากผมไปจะเป็นยังไงก็ยังนึกไม่ออก?
ทุกวันนี้ถ้าไปไหว้เจ้ากับแม่หรืออาม่า ก็มีท่านคอยบอกคอยแนะว่า ต้องทำยังไง ถ้ารุ่นต่อๆ จากผมไปต้องถาม Google ว่าตรุษจีนต้องไหว้เจ้ายังไง แก้ชงที่ไหน เชงเม้งเมื่อไหร่ ผมก็รู้สึกว่า ก็เป็นเรื่องตลกร้ายเอาการอยู่ สำหรับลูกหลานจีนทุกท่าน -"-
แม้ผมจะรู้สึกอยู่ตลอดเวลาว่าตัวเองเป็นคนไทย แต่ธรรมเนียมและจรรยาที่รุ่นอากงสั่งสอนมา ผมก็กลับรู้สึกว่า เป็นสิ่งที่หล่อหลอมให้เราสำนึกในเรื่องคุณธรรมต่างๆ ได้เป็นอย่างดี
โดยเฉพาะเรื่อง "ความกตัญญูรู้คุณ" ที่แทบจะเป็นคุณธรรมเรื่องแรกที่ผมได้ยินตั้งแต่จำความได้ ไม่นับเรื่อง "การเคารพผู้อาวุโส" ที่นับวันจะลดน้อยถอยลงไปในสังคมไทย
Post วันนี้สำหรับลูกหลานพันธุ์มังกรทุกท่านล่ะครับ ช่วยกันออก idea ที ทำยังไงถึงจะช่วยกันสืบสานจรรยาและธรรมเนียมที่ดีแบบนี้ให้ยั่งยืนต่อไปครับ?
Comments
Post a Comment