Post#3-61: สายใยแห่งมิตรภาพ

Post#3-61:
ค่ำคืนนี้ ผมมีโอกาสได้พบหน้าน้องๆ เกือบ 20 ชีวิต ซึ่งล้วนแต่เคยทำงานร่วมกันมา

เป็นการนัดทานข้าวและสรวลเสเฮฮาแบบไม่ต้องคาดหวังนานาสาระใดๆ ทั้งสิ้น...และเป็นการชวนกันมาโดยผ่าน Social Network โดยไม่ต้องมีพิธีรีตองอะไรมากมาย

ใครใคร่มาก็มา, ใครว่างก็เชิญ, ใครไม่ว่างก็ไม่ซีเรียส, ใครบอกว่าจะมาแต่ฝ่ารถติดไม่ไหว ก็ไม่ว่ากัน, ใครติดธุระกระทันหันก็เข้าใจ

รวมความแล้ว ก็นัดกันแบบสบายๆ ก็เลยไม่รู้จะเคร่งเครียดไปหาอะไร :)

...

ผมเชื่อว่า การได้พบเจอคนที่เรารู้สึกดีๆ ด้วย ล้วนเป็นหนึ่งในความปรีดาของชีวิต...

ผมชอบบรรยากาศของการพูดคุยข้ามกันไปมา คุยกับคนทางซ้ายนิด คุยกับคนทางขวาหน่อย

ใครใคร่ร้องก็ร้อง, ใครอยากทานก็ทาน, ใครอยากร้องเพลงก็เชิญตามสะดวก

...มันเป็นอารมณ์แบบคุยโขมงโฉงเฉง ไร้ระเบียบ แต่มันเป็นการพูดคุยและไต่ถามสารทุกข์สุกดิบในแบบที่อบอุ่นและเป็นกันเอง...ที่สำคัญเราสัมผัสได้ถึงความรู้สึกคิดถึงในกันและกันได้จริงๆ

มันเป็นการพบปะสังสรรค์ที่ทำให้ "ความคิดถึง" กลายเป็นสิ่งที่จับต้องได้เป็นรูปธรรม

...

สายใยแห่งมิตรภาพนั้นบางเบาและโปร่งใส มองไม่เห็นด้วยตาเปล่า...หากแต่สัมผัสได้ด้วยใจของเรา

แต่รู้อะไรมั๊ยครับ...ถ้าเอาสายใยบางๆ เหล่านั้น มาถักทอให้เป็นเชือก มันก็จักมีความแข็งแกร่งเกินกว่าเหล็กกล้า

ผมสัมผัสมันได้แล้วด้วยหัวใจของผมเอง...