Post#3-63:
หลายวันก่อน ผมฝากให้เพื่อนคนหนึ่ง (สมมติว่าชื่อ คุณ P ก็แล้วกันนะครับ) ช่วยคิดหาวิธี surprise เพื่อนของเราอีกคน ในงานเลี้ยง
สารภาพตามตรงว่า จริงๆ แล้ว ถ้าผมคิดเองก็คงคิดได้ แต่ตอนที่ฝากให้คุณ P คิดน่ะ ผมประเมินเอาเองว่า ผู้หญิงด้วยกันน่าจะรู้ใจกันมากกว่า
ว่าแล้ว ผมก็ไม่ได้คิดเรื่องแผนการ surprise อะไรที่ว่าอีกเลย...จนกระทั่งมาถึงเช้าวันงาน...
ระหว่างผมกำลังออกรอบตีกอล์ฟอยู่กับผู้ใหญ่อยู่นั้น...ฉับพลัน ก็มี message จากคุณ P ส่งมาบาดหัวใจผมว่า "คิดไม่ออกว่าจะ surprise ยังไงดี?"
...
ผมอึ้งไปประมาณ 2 วินาที...แว่บแรกก็โทษตัวเองก่อนเลยว่า ทำไมประมาทและทิ้งให้เป็นภาระของคุณ P เพียงลำพัง
แว่บที่สอง ก็แอบงอนเล็กน้อยว่า ทำไมมาบอกเอาวันนี้ว้าาาาา...แล้วผมก็อยู่ในระหว่างออกรอบกับผู้ใหญ่ จะจัดการอะไรก็ไม่ถนัดเอาเสียเลย
สุดท้ายผมก็ปลงว่า คืนนี้ก็คงไม่มี surprise อะไร...เอาน่า อย่างน้อยก็ยังมีงานเลี้ยงอยู่ คงไม่มีอะไรกระทบกับเจ้าของวันเกิด
...
หลังปลงได้...ผมก็ตัดใจเรื่องการทำ surprise แต่อดสงสัยไม่ได้ว่า คุณ P คิดเรื่อง surprise ไม่ออกเอาจริงๆ หรือว่าจริงๆ แล้วไม่ได้คิดกันแน่?
ไวเท่าความคิด ผมจึงส่ง message ไปเหน็บคุณ P เพื่อนรักของผมว่า "คิดไม่ออก หรือไม่พยายามคิด" กันแน่?
เจตนาที่ผมส่ง message ไปนั้น เพราะผมสงสัยจริงๆ และรับรองได้ว่าไม่ได้มีอารมณ์โกรธเจืออยู่เลย เพราะมันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่เรื่องโตอะไร
...
และแล้วค่ำคืนนั้นก็มาถึง...งานเลี้ยงก็เริ่มต้นขึ้น โดยไม่มีวี่แววว่า คุณ P จะมาเสียที...ชั่วโมงนึงก็แล้ว 2 ชั่วโมงก็แล้ว...แต่ในที่สุดคุณ P ก็มาถึง
ใช่ครับ...อย่างที่เดานั่นแหละ คุณ P มาช้าเพราะมัวแต่เตรียมเรื่อง surprise อยู่...และที่สำคัญ คุณ P ไม่ได้แค่ surprise เพื่อนเราเท่านั้น หากแต่มี surprise สำหรับผมด้วย (เหตุเพราะวันเกิดของผมกับเพื่อนของเรา ใกล้ๆ กัน)
ผมอยากจะบอกว่า surprise ที่คุณ P ทำให้ผมนั้น กลายเป็น "ของขวัญที่ดีที่สุด" ชิ้นหนึ่ง ตั้งแต่ผมเกิดมาเลย ก็ว่าได้
...
วันนี้ คุณ P ส่ง message มาหาผมว่า เธอรู้สึกดีที่ได้ทำ surprise ให้เพื่อน และบอกผมว่า เธอคิดได้เพราะประโยคนั้นของผม...
"คิดไม่ออก หรือไม่พยายามคิด?"
ผลลัพธ์ของการคิดแล้วลงมือทำในทันทีนั้น จึงกลายเป็นผลลัพธ์สุดวิเศษอย่างที่ผมว่า
...
จากเรื่องทำ surprise นี้ ทำให้ทั้งผมและคุณ P ต่างคนต่างได้เรียนรู้...
ผมเรียนรู้ว่า อย่าทิ้งให้เพื่อนลำบากอยู่คนเดียว ถ้าใส่ใจถามสักนิด วันนั้นคงไม่ต้องอึ้งไป 2 วิ ^^
ส่วนคุณ P ก็ได้เรียนรู้ว่า "ถ้าพยายามจริงๆ ยังไงก็คิดได้ และหาทางออกสวยๆ ได้แน่ๆ"
...
กลับมาทบทวนชีวิตดูดีๆ ครับ...
ในชีวิตที่ผ่านมา มีกี่ครั้ง ที่เราทิ้งให้เพื่อนเผชิญกับปัญหาตามลำพังโดยไม่ได้ยื่นมือเข้าช่วย...อย่างที่ผมพลาด?
ในชีวิตที่ผ่านมา มีกี่ครั้ง ที่เราหาข้ออ้างให้ตัวเองว่า "คิดไม่ออก"...ทั้งๆ ที่จริงๆ แล้ว เรายังไม่ได้ "พยายามคิด" ต่างหาก?
หลายวันก่อน ผมฝากให้เพื่อนคนหนึ่ง (สมมติว่าชื่อ คุณ P ก็แล้วกันนะครับ) ช่วยคิดหาวิธี surprise เพื่อนของเราอีกคน ในงานเลี้ยง
สารภาพตามตรงว่า จริงๆ แล้ว ถ้าผมคิดเองก็คงคิดได้ แต่ตอนที่ฝากให้คุณ P คิดน่ะ ผมประเมินเอาเองว่า ผู้หญิงด้วยกันน่าจะรู้ใจกันมากกว่า
ว่าแล้ว ผมก็ไม่ได้คิดเรื่องแผนการ surprise อะไรที่ว่าอีกเลย...จนกระทั่งมาถึงเช้าวันงาน...
ระหว่างผมกำลังออกรอบตีกอล์ฟอยู่กับผู้ใหญ่อยู่นั้น...ฉับพลัน ก็มี message จากคุณ P ส่งมาบาดหัวใจผมว่า "คิดไม่ออกว่าจะ surprise ยังไงดี?"
...
ผมอึ้งไปประมาณ 2 วินาที...แว่บแรกก็โทษตัวเองก่อนเลยว่า ทำไมประมาทและทิ้งให้เป็นภาระของคุณ P เพียงลำพัง
แว่บที่สอง ก็แอบงอนเล็กน้อยว่า ทำไมมาบอกเอาวันนี้ว้าาาาา...แล้วผมก็อยู่ในระหว่างออกรอบกับผู้ใหญ่ จะจัดการอะไรก็ไม่ถนัดเอาเสียเลย
สุดท้ายผมก็ปลงว่า คืนนี้ก็คงไม่มี surprise อะไร...เอาน่า อย่างน้อยก็ยังมีงานเลี้ยงอยู่ คงไม่มีอะไรกระทบกับเจ้าของวันเกิด
...
หลังปลงได้...ผมก็ตัดใจเรื่องการทำ surprise แต่อดสงสัยไม่ได้ว่า คุณ P คิดเรื่อง surprise ไม่ออกเอาจริงๆ หรือว่าจริงๆ แล้วไม่ได้คิดกันแน่?
ไวเท่าความคิด ผมจึงส่ง message ไปเหน็บคุณ P เพื่อนรักของผมว่า "คิดไม่ออก หรือไม่พยายามคิด" กันแน่?
เจตนาที่ผมส่ง message ไปนั้น เพราะผมสงสัยจริงๆ และรับรองได้ว่าไม่ได้มีอารมณ์โกรธเจืออยู่เลย เพราะมันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่เรื่องโตอะไร
...
และแล้วค่ำคืนนั้นก็มาถึง...งานเลี้ยงก็เริ่มต้นขึ้น โดยไม่มีวี่แววว่า คุณ P จะมาเสียที...ชั่วโมงนึงก็แล้ว 2 ชั่วโมงก็แล้ว...แต่ในที่สุดคุณ P ก็มาถึง
ใช่ครับ...อย่างที่เดานั่นแหละ คุณ P มาช้าเพราะมัวแต่เตรียมเรื่อง surprise อยู่...และที่สำคัญ คุณ P ไม่ได้แค่ surprise เพื่อนเราเท่านั้น หากแต่มี surprise สำหรับผมด้วย (เหตุเพราะวันเกิดของผมกับเพื่อนของเรา ใกล้ๆ กัน)
ผมอยากจะบอกว่า surprise ที่คุณ P ทำให้ผมนั้น กลายเป็น "ของขวัญที่ดีที่สุด" ชิ้นหนึ่ง ตั้งแต่ผมเกิดมาเลย ก็ว่าได้
...
วันนี้ คุณ P ส่ง message มาหาผมว่า เธอรู้สึกดีที่ได้ทำ surprise ให้เพื่อน และบอกผมว่า เธอคิดได้เพราะประโยคนั้นของผม...
"คิดไม่ออก หรือไม่พยายามคิด?"
ผลลัพธ์ของการคิดแล้วลงมือทำในทันทีนั้น จึงกลายเป็นผลลัพธ์สุดวิเศษอย่างที่ผมว่า
...
จากเรื่องทำ surprise นี้ ทำให้ทั้งผมและคุณ P ต่างคนต่างได้เรียนรู้...
ผมเรียนรู้ว่า อย่าทิ้งให้เพื่อนลำบากอยู่คนเดียว ถ้าใส่ใจถามสักนิด วันนั้นคงไม่ต้องอึ้งไป 2 วิ ^^
ส่วนคุณ P ก็ได้เรียนรู้ว่า "ถ้าพยายามจริงๆ ยังไงก็คิดได้ และหาทางออกสวยๆ ได้แน่ๆ"
...
กลับมาทบทวนชีวิตดูดีๆ ครับ...
ในชีวิตที่ผ่านมา มีกี่ครั้ง ที่เราทิ้งให้เพื่อนเผชิญกับปัญหาตามลำพังโดยไม่ได้ยื่นมือเข้าช่วย...อย่างที่ผมพลาด?
ในชีวิตที่ผ่านมา มีกี่ครั้ง ที่เราหาข้ออ้างให้ตัวเองว่า "คิดไม่ออก"...ทั้งๆ ที่จริงๆ แล้ว เรายังไม่ได้ "พยายามคิด" ต่างหาก?
Comments
Post a Comment