Post#3-81:
หลายต่อหลายโศกนาฏกรรมที่เกิดขึ้น บางครั้งก็เกิดจากอารมณ์ชั่ววูบแว่บเดียวจริงๆ
และมากครั้งที่หลังจากปล่อยอารมณ์ชั่ววูบนั้นออกไปแล้ว กลับทำให้คนๆ นั้น ตกอยู่ในภาวะ "หาทางลงไม่ได้" จึงต้องเลยตามเลย ปล่อยตามน้ำไป...และนำพาไปสู่โศกนาฏกรรมที่ว่า
โดยเฉพาะถ้าเหตุการณ์ที่ว่า เกิดขึ้นกับผู้ใหญ่ ที่มักจะไม่ยอม "เสียหน้า", อารมณ์ประมาณ "ฆ่าได้ หยามไม่ได้"
...
เคยมั๊ยครับ ที่บางครั้งเพื่อนแซวเล่นๆ แต่เราดันลืมตัวโกรธเกินงาม เพื่อนมาง้อก็แล้ว ขอโทษก็แล้ว ก็ยังอุตส่าห์งอนต่อ
ใจจริงน่ะ ไม่ได้โกรธแล้ว แต่ act ไปงั้นเอง, และดัน act จนเพื่อนงอนและเลิกง้อ และสุดท้ายเพื่อนก็โกรธความงี่เง่าของเรา และพาลกลายเป็นโกรธกันจริงๆ ไปเลย
เราเองที่งอนเกินงามไปแล้ว แทนที่จะสำนึก แต่กลับรักหน้ามากกว่าเพื่อน จะไปขอโทษขอโพยก็กลัวเสียหน้า...สุดท้ายก็เสียเพื่อน
เท่านั้นยังไม่พอ...ลองคิดต่อไปว่า ถ้าใครมาถามเพื่อนเราว่า "โกรธกันทำไม" แล้วเพื่อนเล่าความจริงให้เค้าฟัง ถามว่า ใครจะเป็นฝ่ายเสียครับ?
...
ก็เพราะแค่อยากจะรักษา ego ที่ไม่เข้าท่า ก็ทำให้เสียทั้งเพื่อนเสียทั้งชื่อ ไปโดยปริยาย
เราใช้ชีวิตในที่ทำงานมากกว่าอยู่ที่บ้าน ดังนั้นต้องเข้าใจให้ดีว่า เราเองก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ที่ทำงานเป็น "นรก" หรือ "สวรรค์" ก็ได้
ลองทบทวนดูให้ดีครับ...ถ้าต้องเสียเพื่อนไปแบบนี้...เราฉลาดมั๊ยเอ่ย?
หลายต่อหลายโศกนาฏกรรมที่เกิดขึ้น บางครั้งก็เกิดจากอารมณ์ชั่ววูบแว่บเดียวจริงๆ
และมากครั้งที่หลังจากปล่อยอารมณ์ชั่ววูบนั้นออกไปแล้ว กลับทำให้คนๆ นั้น ตกอยู่ในภาวะ "หาทางลงไม่ได้" จึงต้องเลยตามเลย ปล่อยตามน้ำไป...และนำพาไปสู่โศกนาฏกรรมที่ว่า
โดยเฉพาะถ้าเหตุการณ์ที่ว่า เกิดขึ้นกับผู้ใหญ่ ที่มักจะไม่ยอม "เสียหน้า", อารมณ์ประมาณ "ฆ่าได้ หยามไม่ได้"
...
เคยมั๊ยครับ ที่บางครั้งเพื่อนแซวเล่นๆ แต่เราดันลืมตัวโกรธเกินงาม เพื่อนมาง้อก็แล้ว ขอโทษก็แล้ว ก็ยังอุตส่าห์งอนต่อ
ใจจริงน่ะ ไม่ได้โกรธแล้ว แต่ act ไปงั้นเอง, และดัน act จนเพื่อนงอนและเลิกง้อ และสุดท้ายเพื่อนก็โกรธความงี่เง่าของเรา และพาลกลายเป็นโกรธกันจริงๆ ไปเลย
เราเองที่งอนเกินงามไปแล้ว แทนที่จะสำนึก แต่กลับรักหน้ามากกว่าเพื่อน จะไปขอโทษขอโพยก็กลัวเสียหน้า...สุดท้ายก็เสียเพื่อน
เท่านั้นยังไม่พอ...ลองคิดต่อไปว่า ถ้าใครมาถามเพื่อนเราว่า "โกรธกันทำไม" แล้วเพื่อนเล่าความจริงให้เค้าฟัง ถามว่า ใครจะเป็นฝ่ายเสียครับ?
...
ก็เพราะแค่อยากจะรักษา ego ที่ไม่เข้าท่า ก็ทำให้เสียทั้งเพื่อนเสียทั้งชื่อ ไปโดยปริยาย
เราใช้ชีวิตในที่ทำงานมากกว่าอยู่ที่บ้าน ดังนั้นต้องเข้าใจให้ดีว่า เราเองก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ที่ทำงานเป็น "นรก" หรือ "สวรรค์" ก็ได้
ลองทบทวนดูให้ดีครับ...ถ้าต้องเสียเพื่อนไปแบบนี้...เราฉลาดมั๊ยเอ่ย?
Comments
Post a Comment