Post#3-237: สามสิ่งสำคัญสู่ความสุข

Post#3-237:
เค้าว่ากันมา ว่าถ้าอยากรู้ความหมายของชีวิต ให้ไปถามนักปรัชญา หรือไม่ก็กวี...

ด้วยเหตุที่นักปรัชญาเป็นนักตั้งคำถามชั้นยอด และกวีก็เป็นผู้ที่มองโลกได้อย่างลุ่มลึก

ผมก็ไม่ทราบว่า ที่เค้าว่ากันมานั้นจะเป็นจริงเพียงใด แต่ที่พูดถึงมุมมองที่มีต่อนักปรัชญาและกวีนั้น...ผมเชื่อว่าจริง

...

การจะเป็นนักปรัชญาหรือกวีได้...ต้องประกอบไปด้วยประสบการณ์ชีวิตที่สูง, มีองค์ความรู้ที่มาก และที่สำคัญต้องมีความสามารถในการวิเคราะห์เป็นเยี่ยม

ต่างกันที่ นักปรัชญาถ่ายทอดสิ่งที่พบ...ผ่านมุมมองของเหตุผล ส่วนกวีถ่ายทอดสิ่งที่พบ...ผ่านมุมมองของอารมณ์

คนที่มองโลกและแยกแยะได้ด้วยเหตุผลพร้อมๆ กับเติมสุนทรียภาพลงไปได้ด้วย...จึงควรค่าแก่การเป็น "ปราชญ์"

...

เช่นเดียวกับ Joseph Addison (กวีชาวอังกฤษ) ที่แสดงวาทะแห่งปราชญ์ ไว้ให้เราคิดตามและชื่นชม...ว่า

"Three grand essentials to happiness in this life are something to do, something to love, and something to hope for."

แปลว่า "สามสิ่งสำคัญซึ่งนำไปสู่ความสุขในชีวิตนั้น ก็คือ มีบางเรื่องให้ทำ, มีบางอย่างให้รัก และมีบางสิ่งให้มุ่งหวัง"

...จะมีคุณค่าใด หากอยู่ไปวันๆ, จะอยู่ไปทำไม หากไร้ซึ่งความรัก และจะไปแห่งไหนเล่า หากไร้ซึ่งจุดหมาย...