Skip to main content

Post#3-261: เมื่อ "นก" ไม่ใช่ "ปลา"

Post#3-261:
เช้านี้หลังกลับจากประชุม ผมใช้เวลาอยู่บนท้องถนนอย่างยาวนาน เพราะเกิดอุบัติเหตุใหญ่บนเส้นที่ผมสัญจร

เพื่อแก้เบื่อและเป็นการเพิ่มพูนความรู้ ผมจึงเข้าไปท่อง Facebook ของนักเขียนในดวงใจ...คุณวินทร์ เลียววาริณ

และได้ไปเจอประเด็นน่าสนใจ ที่คุณวินทร์นำวาทะของหลวงพ่อชา สุภัทโท มาแชร์ว่า

"ถึงปลาจะบอกว่าอยู่ในน้ำเป็นอย่างไร นกก็ไม่มีทางจะรู้ได้ ตราบใดที่นกยังไม่เป็นปลา"

...

ไม่ทราบว่า ใครจะตีความวาทะของหลวงพ่อฯ ว่ายังไง...แต่สำหรับผมแล้ว ผมคิดว่า หลวงพ่อฯ ท่านกำลังสอนเราเรื่อง "ปัจจัตตัง"

และไม่รู้ว่า ผมคิดมากเกินไปมั๊ย ถ้าจะแอบตีความว่า ในเวลาเดียวกัน คุณวินทร์ก็กำลังเตือนให้เราฉุกคิดว่า "อย่าใช้ตัวเองเป็นบรรทัดฐานให้คนอื่น"

หลวงพ่อฯ ท่านสอนว่า ไม่ทำไม่รู้ ใครทำใครรู้...และคุณวินทร์สะกิดเราว่า "เรารู้สึกแบบนั้น นู้น นี้ ก็ไม่ได้หมายความว่า คนอื่นจะต้องรู้สึกแบบเดียวกับเรา หรือเข้าใจว่าเรากำลังรู้สึกยังไงอยู่"

...

หลวงพ่อฯ ท่านสอนเป็นนัยๆ ว่า "ถ้าอยากเข้าใจในภาวะที่อีกฝ่ายกำลังเป็น ก็ไม่ต้องไปขอให้เค้ามาอธิบายให้เสียเวลา...อยากรู้หรือเข้าใจ ก็ต้องลงมือทำเอง จึงจะรู้และเข้าใจในภาวะนั้น"

เหมือนจะอธิบายให้ใครสักคนที่ไม่รู้จัก ว่า "ไฟ" นั้น ร้อนอย่างไร?

ถามว่า มีอะไรอธิบายได้ดีกว่า การให้ใครคนนั้น สัมผัส "ไฟ" ด้วยตัวเอง

...

ดังนั้น บางครั้ง ที่เรามักเผลอคิดแทนคนอื่น...จึงเป็นบ่อยครั้งที่เราต้องเสียใจ ที่ไอ้การคิดแทนคนอื่นนั้น มันไม่ได้ตรงใจเค้า

เราอาจคิดว่า "ดี สำหรับเค้า" แต่เค้าอาจจะคิดว่า "เราแส่ไม่เข้าเรื่อง"

...เป็น "ปัจจัตตัง" ในด้านสว่างและด้านมืด ที่ผมตีความครับ...

Comments

Popular posts from this blog

Post#355: ทำได้ vs ทำเป็น

Post#355: ส่วนใหญ่แล้ว เรามักแยกแยะไม่ค่อยถูกว่า ระหว่าง "ทำได้" กับ "ทำเป็น" น่ะคล้ายกันแต่ไม่เหมือนกัน "ทำได้" แปลว่า ทำได้ ขอให้แค่เสร็จๆ ไป ไม่ต้องสนใจว่างานออกมาดีมั๊ย ส่วน "ทำเป็น" แปลว่า ไม่ใช่แค่สักแต่ลงมือทำ แต่ต้องทำให้ได้ดีด้วย ถ้ายังงงๆ ผมจะยกตัวอย่างเพิ่มให้นะครับ คนที่ขับรถได้ มีความสามารถในการทำให้รถเคลื่อนที่ไปได้ แต่อาจจะเป็นพวกที่ขับรถแบบไร้มารยาท, ขับรถอันตราย หรือขับรถเห็นแก่ตัว, ฯลฯ ส่วนคนที่ขับรถเป็นนั้น นอกจากสามารถบังคับให้รถเคลื่อนที่ได้แล้ว ยังใส่ใจคนที่ใช้รถใช้ถนนคนอื่นๆ ด้วย เรียกว่าขับรถอย่างมีคุณภาพและคุณธรรม ^^ ตีกอล์ฟได้ก็คือเหวี่ยงไม้ให้ลูกกอล์ฟไปข้างหน้า แต่ตีกอล์ฟเป็น นอกจากเหวี่ยงไม้ให้ลูกไปข้างหน้าแล้ว ยังต้องใส่ใจคนที่เล่นกอล์ฟอยู่รอบๆ ทั้งก๊วนเรา ทั้งต่างก๊วนด้วย พอเห็นความต่างชัดขึ้นมั๊ยครับ? ขับรถได้จึงต่างจากขับรถเป็น, เล่นกอล์ฟได้จึงต่างจากเล่นกอล์ฟเป็น ฉะนี้ ดังนั้น "ทำงานได้ " กับ "ทำงานเป็น" นั้น คล้ายกันแต่ไม่เหมือนกันแน่ๆ เอ...หรือว่าผมก็แค่ "โพสต์ได้...

Post#2-227: Corrective Action vs Preventive Action

Post#2-227: วันนี้ผมมีโอกาสดีได้เข้าร่วมประชุมกับบริษัทมหาชนแห่งหนึ่ง หลักใหญ่ใจความสำคัญของการประชุมก็คือการติดตามยอดขายของสินค้าสำคัญบางรายการ ซึ่งขายช้ากว่าปกติ ภาพหนึ่งที่สามารถใช้ประเมินความแข็งแกร่งขององค์กร ก็มักจะถูกสะท้อนผ่านการประชุมไล่ยอดขายนี่แหละครับ เพราะยอดขายถือเป็นเป้าหมายสุดท้ายขององค์กรที่แสวงหาผลกำไรทั้งปวง เมื่อไล่ยอดขายครั้งใด ก็มักจะพบสาเหตุของปัญหา และจะสามารถประเมินระดับขององค์กรและผู้บริหารได้จากวิธีการ response ต่อปัญหาที่พบ บางองค์กรเก่งในการแก้ปัญหาระยะสั้น แต่บางครั้งกลับไม่ได้มองไปถึงการแก้ปัญหาอย่างยั่งยืน และมีอีกหลายองค์กรที่ชวนคุยเรื่องการวางแผนป้องกันไฟไหม้ แทนที่จะหาวิธีดับไฟที่กำลังไหม้องค์กรอยู่ บ่อยครั้งที่การไม่ลำดับความสำคัญก่อนหลังในการแก้ปัญหา มักจะส่งผลเสียมากกว่าที่จะประเมินได้ ดังนั้น ทุกคนในองค์กรจึงต้องจัดการกับไฟที่ไหม้อยู่ตรงหน้า ก่อนที่จะมาวางแผนป้องกันไฟไหม้ ซึ่งปีก่อนผมก็พูดถึงเรื่องนี้ไปครั้งหนึ่งแล้ว (Post#224) และแน่นอนว่า ไม่ใช่เก่งแต่การดับไฟตะพึดตะพือ หากต้องวางแผนป้องกันไม่ให้ไฟไหม้ซ้ำๆ ซากๆ ด้วย หาไ...

Post#5-114: เพื่อนแท้ดีๆ คือเพื่อนดีแท้ๆ

Post#5-114: ค่ำนี้ ผมมีโอกาสได้ทานข้าวกับเพื่อนสนิทคนหนึ่ง ที่เคยทำงานร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกัน อยู่พักใหญ่ๆ เอาจริงๆ ผมตกเป็นหนี้เพื่อนคนนี้ไม่น้อย ... เพราะเค้าคือคนที่ถ่ายทอดวิชาหลากหลายที่ผมนำมาใช้ต่อยอดในการบริหารงาน จนถึงทุกวันนี้ แม้จะเจอกันไม่บ่อย ... แต่ทุกครั้งที่เราได้เจอกัน ผมก็มักจะได้ idea ที่ดีๆ จากเพื่อนคนนี้ ไปต่อฝันปั้นงาน ได้ทุกที ... เอาจริงๆ เวลาได้ idea ใหม่ๆ ไม่ว่าจะสำหรับธุรกิจใหม่ หรือวิธีทำงานแบบใหม่ ... ผมจะดีใจมากเป็นพิเศษ แม้ว่า idea ที่ว่า จะยังไม่เป็นรูปเป็นร่าง ... แต่ที่สำคัญ มันทำให้สมองของเราได้โลดแล่นออกจาก Comfort Zone เดิมได้ เมื่อได้ออกจาก Comfort Zone เดิมๆ ... มันจึงเป็นเรื่องดีสำหรับชีวิต เพราะมันทำให้เราได้เรียนรู้เรื่องใหม่เพิ่มขึ้น ... เรื่องใหม่ๆ ที่เราเรียนรู้เพิ่มขึ้นนั้น แม้จะยังไม่อาจเกิดเป็นรูปเป็นร่าง หรือเป็นประโยชน์ในอนาคตอันใกล้ได้ ... ก็อย่าได้ดูแคลนไปครับ บ่อยครั้ง ผมพบว่า เรื่องบางเรื่องที่เราเรียนรู้มานานพอควรแล้ว กลับกลายมาเป็นประโยชน์ในอนาคตได้อย่างน่าอัศจรรย์ ...