Post#3-247:
หลายวันก่อน มีลูกน้องที่ผมรักมากคนหนึ่ง มาปรึกษาปัญหาชีวิตส่วนตัว...
สารภาพว่า พอผมรู้ปัญหาของเธอ...ผมก็ตกใจอยู่บ้าง เพราะไม่คิดมาก่อนว่าเรื่องแบบนี้ จะมาเกิดกับเธอได้
สำหรับอายุของเธอ...ผมก็ยอมรับว่า ปัญหาที่เธอเผชิญอยู่นั้น เป็นเรื่องใหญ่ไม่น้อยเลย และผมเข้าใจได้เลยว่า เธอกำลังอยู่ในสภาวะกลัดกลุ้มและสับสนอย่างมาก
...
หลังจากปล่อยให้เธอระบายความกลัดกลุ้มอยู่พักใหญ่ๆ...ผมก็เริ่มต้นปลอบใจเธอให้คลายความเศร้าลงบ้าง
เพราะหากสติของเธอยังถูกเคลือบด้วยความเศร้าเพียงอย่างเดียว...ผมก็ไม่อาจจะปลุกสติเธอให้กลับมาคิดอย่างมีเหตุผลได้
เวลาเราอยู่ในมิจฉาอารมณ์ทั้งหลาย...สติเราจะทำงานอย่างไร้ประสิทธิภาพมากๆ...จนเป็นที่มาของการตัดสินใจทำอะไร "โง่ๆ" นั่นแหละครับ
โชคดีที่โดยพื้นฐาน เธอเป็นเด็กที่มีความเป็นผู้ใหญ่สูงอยู่แล้ว...ดังนั้น การมาระบายให้ผมฟัง ก็เหมือนการบรรเทาความอัดอั้นในใจเสียมากกว่า
...
ยังไงก็ตาม เมื่อเวลาที่ร่างกายและจิตใจเกิดล้า...อารมณ์มิจฉาก็จะเข้าครองสติได้โดยง่าย
ผมจึงได้เตือนสติเธอ ด้วยการส่งข้อความต่อไปนี้ไปให้...
"When life gives you a hundred reasons to cry, show life that you have thousand reasons to smile."
แปลว่า "เมื่อชีวิตมอบเหตุผลร้อยแปดประการที่อาจทำให้คุณฟูมฟาย, ก็จงแสดงให้ชีวิตของคุณรู้ว่า คุณมีเหตุผลพันประการที่จะทำให้คุณยังยิ้มได้ต่อไป"
...
ใครก็ตามที่กำลังเจออุปสรรคในชีวิต คุณจะร้องไห้ก็ได้ครับ...แต่ขอให้ร้องไห้อย่างมีสติ...อย่าลืมว่า คุณยังต้องมีพรุ่งนี้ให้สู้ต่อไป
คุณมีสิทธิ์ที่จะไม่รักตัวเอง...แต่จงอย่าลืมว่าคุณไม่มีสิทธิ์ที่จะห้ามอีกหลายชีวิตข้างๆ คุณ ไม่ให้โศกเศร้า หากว่าคุณตัดสินใจอะไร "โง่ๆ"
...และไม่ว่าวันนี้คุณจะโศกเศร้าหรือท้อแท้เพียงใด...คุณต้องรู้ว่า คุณเปลี่ยนอดีตไม่ได้
...แต่คุณอาจเปลี่ยนอนาคตได้...หากคุณไม่มัวแต่สมเพชตัวเอง, คุณต้องยอมรับ และก้าวต่อไปเท่านั้นครับ...
หลายวันก่อน มีลูกน้องที่ผมรักมากคนหนึ่ง มาปรึกษาปัญหาชีวิตส่วนตัว...
สารภาพว่า พอผมรู้ปัญหาของเธอ...ผมก็ตกใจอยู่บ้าง เพราะไม่คิดมาก่อนว่าเรื่องแบบนี้ จะมาเกิดกับเธอได้
สำหรับอายุของเธอ...ผมก็ยอมรับว่า ปัญหาที่เธอเผชิญอยู่นั้น เป็นเรื่องใหญ่ไม่น้อยเลย และผมเข้าใจได้เลยว่า เธอกำลังอยู่ในสภาวะกลัดกลุ้มและสับสนอย่างมาก
...
หลังจากปล่อยให้เธอระบายความกลัดกลุ้มอยู่พักใหญ่ๆ...ผมก็เริ่มต้นปลอบใจเธอให้คลายความเศร้าลงบ้าง
เพราะหากสติของเธอยังถูกเคลือบด้วยความเศร้าเพียงอย่างเดียว...ผมก็ไม่อาจจะปลุกสติเธอให้กลับมาคิดอย่างมีเหตุผลได้
เวลาเราอยู่ในมิจฉาอารมณ์ทั้งหลาย...สติเราจะทำงานอย่างไร้ประสิทธิภาพมากๆ...จนเป็นที่มาของการตัดสินใจทำอะไร "โง่ๆ" นั่นแหละครับ
โชคดีที่โดยพื้นฐาน เธอเป็นเด็กที่มีความเป็นผู้ใหญ่สูงอยู่แล้ว...ดังนั้น การมาระบายให้ผมฟัง ก็เหมือนการบรรเทาความอัดอั้นในใจเสียมากกว่า
...
ยังไงก็ตาม เมื่อเวลาที่ร่างกายและจิตใจเกิดล้า...อารมณ์มิจฉาก็จะเข้าครองสติได้โดยง่าย
ผมจึงได้เตือนสติเธอ ด้วยการส่งข้อความต่อไปนี้ไปให้...
"When life gives you a hundred reasons to cry, show life that you have thousand reasons to smile."
แปลว่า "เมื่อชีวิตมอบเหตุผลร้อยแปดประการที่อาจทำให้คุณฟูมฟาย, ก็จงแสดงให้ชีวิตของคุณรู้ว่า คุณมีเหตุผลพันประการที่จะทำให้คุณยังยิ้มได้ต่อไป"
...
ใครก็ตามที่กำลังเจออุปสรรคในชีวิต คุณจะร้องไห้ก็ได้ครับ...แต่ขอให้ร้องไห้อย่างมีสติ...อย่าลืมว่า คุณยังต้องมีพรุ่งนี้ให้สู้ต่อไป
คุณมีสิทธิ์ที่จะไม่รักตัวเอง...แต่จงอย่าลืมว่าคุณไม่มีสิทธิ์ที่จะห้ามอีกหลายชีวิตข้างๆ คุณ ไม่ให้โศกเศร้า หากว่าคุณตัดสินใจอะไร "โง่ๆ"
...และไม่ว่าวันนี้คุณจะโศกเศร้าหรือท้อแท้เพียงใด...คุณต้องรู้ว่า คุณเปลี่ยนอดีตไม่ได้
...แต่คุณอาจเปลี่ยนอนาคตได้...หากคุณไม่มัวแต่สมเพชตัวเอง, คุณต้องยอมรับ และก้าวต่อไปเท่านั้นครับ...
Comments
Post a Comment