Skip to main content

Post#3-262: Failure in your head, Success in your heart!

Post#3-262:
เวลาทำอะไรสำเร็จหรือสมหวัง เราก็ดีใจ และเวลาทำอะไรล้มเหลวหรือผิดหวัง เราก็จะเศร้าใจ...ผมเองก็คิดว่า มันก็เป็นเรื่องปกติธรรมดาของคนทั่วไป...

จนกระทั่งผมมาเจอวาทะนี้ ผมจึงได้เข้าใจเพิ่มขึ้นอีกระดับหนึ่ง ว่าคนที่มีแนวโน้มจะเป็น "ผู้แพ้" กับ "ผู้ชนะ" นั้น

...แท้จริงแล้ว มันต่างกันตั้งแต่วิธีคิดจริงๆ

...

ว่าแล้ว ก็ไปดูกันเลยครับ...

"Never let success get to your head & never let failure get to your heart."

แปลว่า "จงอย่าปล่อยให้ความสำเร็จเกาะกุมหัว และจงอย่าปล่อยให้ความล้มเหลวเกาะกินใจ"

อ่านแล้ว วิเคราะห์ยังไงกันบ้างครับ?

...

เคยได้ยินคำว่า "ดีใจจนเหลิง" และ "ตกอยู่ในห้วงทุกข์" มั๊ยล่ะครับ?

นั่นล่ะครับ...คำอธิบายสั้นๆ ที่ผมนึกถึงเมื่ออ่านวาทะข้างต้นจบลง

ส่วนใหญ่แล้ว คนเรามักจะหลงระเริงอยู่กับความสำเร็จ, คิดว่า เมื่อชนะครั้งที่หนึ่ง แล้วตัวเองก็จะต้องเป็นผู้ชนะไปเรื่อยๆ

ส่วนใหญ่อีกเช่นกัน ที่มักมัวแต่โศกาอาดูร สงสารตัวเองอยู่อย่างนั้น ปล่อยให้ความเศร้ากุมจิตใจ ยามเมื่อพลั้งพลาดหรือผิดหวัง

...

ผมสรุปเอาเองว่า แท้ที่จริงแล้ว "ผู้ชนะ" ในปั้นปลาย น่าจะเป็นผู้ที่ เก็บความผิดพลาดไว้ที่ "หัว" และเก็บความทรงจำของชัยชนะที่เคยมีไว้ที่ "ใจ" มากกว่า

หมายความว่า เราจำเป็นต้องใช้ "ความผิดพลาด" ไว้เตือนตน เพื่อที่ว่าในครั้งต่อไปที่จะทำอะไร จะได้มีสติยั้งคิด ไม่หลงระเริง

เมื่อมีสติ ก็จะไม่ประมาท และน่าจะทำการใดๆ สำเร็จได้ง่ายขึ้น

ส่วนการเก็บความสำเร็จในอดีตไว้ที่ใจนั้น ก็เพื่อให้เป็นแรงผลักดัน...

เพราะถ้าเราจำปิติของตอนที่ทำอะไรสำเร็จหรือสมหวังได้ เราจะได้ทำการใดๆ โดยมีความสำเร็จหรือความสมหวังแบบนั้น เป็นเป้าหมายหรือเส้นชัยที่ต้องการจะไปให้ถึง

...

ตั้งเป้าหมายไว้ที่ความสำเร็จ จึงต้องดำเนินการอย่างระมัดระวังว่าจะไม่สำเร็จ

แต่ถ้ามัวแต่หลงระเริงไปกับความสำเร็จ เราก็จะทำการใดๆ อย่างประมาท จนอาจจะไม่สำเร็จดังเดิม

"Keep "lesson learned from failure" next to your brain, and keep "hunger for success" within your heart."

...ผมสรุปว่า "จงเก็บ "บทเรียนจากความผิดพลาด" ไว้ข้างสมอง และจงเก็บ "ความกระหายความสำเร็จ" ไว้ในหัวใจ"...

Cr: searchquotes.com

Comments

Popular posts from this blog

Post#355: ทำได้ vs ทำเป็น

Post#355: ส่วนใหญ่แล้ว เรามักแยกแยะไม่ค่อยถูกว่า ระหว่าง "ทำได้" กับ "ทำเป็น" น่ะคล้ายกันแต่ไม่เหมือนกัน "ทำได้" แปลว่า ทำได้ ขอให้แค่เสร็จๆ ไป ไม่ต้องสนใจว่างานออกมาดีมั๊ย ส่วน "ทำเป็น" แปลว่า ไม่ใช่แค่สักแต่ลงมือทำ แต่ต้องทำให้ได้ดีด้วย ถ้ายังงงๆ ผมจะยกตัวอย่างเพิ่มให้นะครับ คนที่ขับรถได้ มีความสามารถในการทำให้รถเคลื่อนที่ไปได้ แต่อาจจะเป็นพวกที่ขับรถแบบไร้มารยาท, ขับรถอันตราย หรือขับรถเห็นแก่ตัว, ฯลฯ ส่วนคนที่ขับรถเป็นนั้น นอกจากสามารถบังคับให้รถเคลื่อนที่ได้แล้ว ยังใส่ใจคนที่ใช้รถใช้ถนนคนอื่นๆ ด้วย เรียกว่าขับรถอย่างมีคุณภาพและคุณธรรม ^^ ตีกอล์ฟได้ก็คือเหวี่ยงไม้ให้ลูกกอล์ฟไปข้างหน้า แต่ตีกอล์ฟเป็น นอกจากเหวี่ยงไม้ให้ลูกไปข้างหน้าแล้ว ยังต้องใส่ใจคนที่เล่นกอล์ฟอยู่รอบๆ ทั้งก๊วนเรา ทั้งต่างก๊วนด้วย พอเห็นความต่างชัดขึ้นมั๊ยครับ? ขับรถได้จึงต่างจากขับรถเป็น, เล่นกอล์ฟได้จึงต่างจากเล่นกอล์ฟเป็น ฉะนี้ ดังนั้น "ทำงานได้ " กับ "ทำงานเป็น" นั้น คล้ายกันแต่ไม่เหมือนกันแน่ๆ เอ...หรือว่าผมก็แค่ "โพสต์ได้...

Post#2-227: Corrective Action vs Preventive Action

Post#2-227: วันนี้ผมมีโอกาสดีได้เข้าร่วมประชุมกับบริษัทมหาชนแห่งหนึ่ง หลักใหญ่ใจความสำคัญของการประชุมก็คือการติดตามยอดขายของสินค้าสำคัญบางรายการ ซึ่งขายช้ากว่าปกติ ภาพหนึ่งที่สามารถใช้ประเมินความแข็งแกร่งขององค์กร ก็มักจะถูกสะท้อนผ่านการประชุมไล่ยอดขายนี่แหละครับ เพราะยอดขายถือเป็นเป้าหมายสุดท้ายขององค์กรที่แสวงหาผลกำไรทั้งปวง เมื่อไล่ยอดขายครั้งใด ก็มักจะพบสาเหตุของปัญหา และจะสามารถประเมินระดับขององค์กรและผู้บริหารได้จากวิธีการ response ต่อปัญหาที่พบ บางองค์กรเก่งในการแก้ปัญหาระยะสั้น แต่บางครั้งกลับไม่ได้มองไปถึงการแก้ปัญหาอย่างยั่งยืน และมีอีกหลายองค์กรที่ชวนคุยเรื่องการวางแผนป้องกันไฟไหม้ แทนที่จะหาวิธีดับไฟที่กำลังไหม้องค์กรอยู่ บ่อยครั้งที่การไม่ลำดับความสำคัญก่อนหลังในการแก้ปัญหา มักจะส่งผลเสียมากกว่าที่จะประเมินได้ ดังนั้น ทุกคนในองค์กรจึงต้องจัดการกับไฟที่ไหม้อยู่ตรงหน้า ก่อนที่จะมาวางแผนป้องกันไฟไหม้ ซึ่งปีก่อนผมก็พูดถึงเรื่องนี้ไปครั้งหนึ่งแล้ว (Post#224) และแน่นอนว่า ไม่ใช่เก่งแต่การดับไฟตะพึดตะพือ หากต้องวางแผนป้องกันไม่ให้ไฟไหม้ซ้ำๆ ซากๆ ด้วย หาไ...

Post#5-114: เพื่อนแท้ดีๆ คือเพื่อนดีแท้ๆ

Post#5-114: ค่ำนี้ ผมมีโอกาสได้ทานข้าวกับเพื่อนสนิทคนหนึ่ง ที่เคยทำงานร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกัน อยู่พักใหญ่ๆ เอาจริงๆ ผมตกเป็นหนี้เพื่อนคนนี้ไม่น้อย ... เพราะเค้าคือคนที่ถ่ายทอดวิชาหลากหลายที่ผมนำมาใช้ต่อยอดในการบริหารงาน จนถึงทุกวันนี้ แม้จะเจอกันไม่บ่อย ... แต่ทุกครั้งที่เราได้เจอกัน ผมก็มักจะได้ idea ที่ดีๆ จากเพื่อนคนนี้ ไปต่อฝันปั้นงาน ได้ทุกที ... เอาจริงๆ เวลาได้ idea ใหม่ๆ ไม่ว่าจะสำหรับธุรกิจใหม่ หรือวิธีทำงานแบบใหม่ ... ผมจะดีใจมากเป็นพิเศษ แม้ว่า idea ที่ว่า จะยังไม่เป็นรูปเป็นร่าง ... แต่ที่สำคัญ มันทำให้สมองของเราได้โลดแล่นออกจาก Comfort Zone เดิมได้ เมื่อได้ออกจาก Comfort Zone เดิมๆ ... มันจึงเป็นเรื่องดีสำหรับชีวิต เพราะมันทำให้เราได้เรียนรู้เรื่องใหม่เพิ่มขึ้น ... เรื่องใหม่ๆ ที่เราเรียนรู้เพิ่มขึ้นนั้น แม้จะยังไม่อาจเกิดเป็นรูปเป็นร่าง หรือเป็นประโยชน์ในอนาคตอันใกล้ได้ ... ก็อย่าได้ดูแคลนไปครับ บ่อยครั้ง ผมพบว่า เรื่องบางเรื่องที่เราเรียนรู้มานานพอควรแล้ว กลับกลายมาเป็นประโยชน์ในอนาคตได้อย่างน่าอัศจรรย์ ...