Post#3-257:
หนึ่งในกิจกรรมที่ลูกสาวของผมชอบ ก็คือ การเรียนว่ายน้ำ...เริ่มจากไม่เป็นเลย จนพอจะเอาดีได้บ้าง...ล่าสุด เธอก็ได้รับคัดเลือกให้ติดทีมโรงเรียน...
เปล่าครับ เธอไม่ได้เก่งเลิศเลออะไรเลย แต่เพราะเธอเรียนในโรงเรียนที่ไม่ใหญ่โต จำนวนนักกีฬาว่ายน้ำจึงมีไม่มากเท่าไหร่
กระนั้น เธอก็ภูมิใจไม่น้อย กับการได้เป็นตัวแทนโรงเรียนไปแข่ง TISAC (Thailand International School Activities Conference) เมื่อไม่นานมานี้
...
ผลการแข่งขันน่ะหรือครับ?
เธอแพ้แบบไม่เป็นท่าเลย...แต่ทว่า ผมกลับดีใจที่เธอแพ้
เปล่าครับ ผมไม่ได้แกล้งดีใจ แต่ผมคิดว่า มันเป็นประสบการณ์ที่ดี ที่เธอจะได้เรียนรู้ว่า ยังมีคนเก่งกว่าเธออีกเยอะ...ฉะนั้น จงอย่าถือตนว่าเก่งที่สุดในโลก
...
แม้คนเราจะไม่ชอบความพ่ายแพ้...หากแต่คงต้องยอมรับว่า ความพ่ายแพ้สอนอะไรให้เราได้มากกว่าชัยชนะ
ผมไม่ได้บอกว่า แปลว่า เราก็ควรจะพ่ายแพ้ไปเรื่อยๆ งั้นสิ?
จริงๆ แล้ว การที่เราเคยได้รู้จักความพ่ายแพ้ก่อนที่จะชนะนั้น จะทำให้เราดื่มด่ำกับชัยชนะได้อย่างเป็นสุขมากกว่า
และที่สำคัญที่สุด มันทำให้เราเข้าใจ "ผู้แพ้" เพราะเราก็เคยเป็น...เราจึงเป็น "ผู้ชนะ" ที่ไม่ "เหลิง"
...
ผมจึงได้ถือโอกาสนี้ ในการสอนลูกให้ทำความเข้าใจกับความพ่ายแพ้...เธอเข้าใจ...และผมก็ยินดี
ผมรู้ว่า เธอจะกลับมาชนะได้ในวันหนึ่ง...
เพราะหากเธอรู้จักเรียนรู้จากความแพ้พ่าย และไม่ตัดใจยอมแพ้ไปเสียก่อน...เธอก็จะเป็นแค่ "ผู้แพ้" แต่ไม่ใช่พวก "ขี้แพ้"
ทันทีที่เธอยอมรับได้ว่า เธอ "เคยแพ้"...เธอก็เข้าใกล้สู่อนาคตของการเป็น "ผู้ชนะ" แล้วล่ะครับ
...
ในเกมชีวิต...ที่ไม่ได้ต่างจากเกมกีฬา...ก็เช่นเดียวกันครับ
เราได้เรียนรู้อะไรกับความผิดพลาดและความแพ้พ่าย?
จะเอาแต่โทษนั่น นู่น นี่, อาจทำให้เรารู้สึกดี แต่ไม่ทำให้เราได้ปรับปรุงตัว หรือพัฒนาให้ดีขึ้น
หรือจะเลือก "ชี้เข้า", แม้ว่ามันอาจจะทำให้เราเศร้าใจอยู่บ้าง แต่มันจะทำให้เราเติบใหญ่ทางความคิดได้แน่ๆ
...และมีโอกาสพลิกกลับมาเป็น "ผู้ชนะ" ที่ยั่งยืน...
หนึ่งในกิจกรรมที่ลูกสาวของผมชอบ ก็คือ การเรียนว่ายน้ำ...เริ่มจากไม่เป็นเลย จนพอจะเอาดีได้บ้าง...ล่าสุด เธอก็ได้รับคัดเลือกให้ติดทีมโรงเรียน...
เปล่าครับ เธอไม่ได้เก่งเลิศเลออะไรเลย แต่เพราะเธอเรียนในโรงเรียนที่ไม่ใหญ่โต จำนวนนักกีฬาว่ายน้ำจึงมีไม่มากเท่าไหร่
กระนั้น เธอก็ภูมิใจไม่น้อย กับการได้เป็นตัวแทนโรงเรียนไปแข่ง TISAC (Thailand International School Activities Conference) เมื่อไม่นานมานี้
...
ผลการแข่งขันน่ะหรือครับ?
เธอแพ้แบบไม่เป็นท่าเลย...แต่ทว่า ผมกลับดีใจที่เธอแพ้
เปล่าครับ ผมไม่ได้แกล้งดีใจ แต่ผมคิดว่า มันเป็นประสบการณ์ที่ดี ที่เธอจะได้เรียนรู้ว่า ยังมีคนเก่งกว่าเธออีกเยอะ...ฉะนั้น จงอย่าถือตนว่าเก่งที่สุดในโลก
...
แม้คนเราจะไม่ชอบความพ่ายแพ้...หากแต่คงต้องยอมรับว่า ความพ่ายแพ้สอนอะไรให้เราได้มากกว่าชัยชนะ
ผมไม่ได้บอกว่า แปลว่า เราก็ควรจะพ่ายแพ้ไปเรื่อยๆ งั้นสิ?
จริงๆ แล้ว การที่เราเคยได้รู้จักความพ่ายแพ้ก่อนที่จะชนะนั้น จะทำให้เราดื่มด่ำกับชัยชนะได้อย่างเป็นสุขมากกว่า
และที่สำคัญที่สุด มันทำให้เราเข้าใจ "ผู้แพ้" เพราะเราก็เคยเป็น...เราจึงเป็น "ผู้ชนะ" ที่ไม่ "เหลิง"
...
ผมจึงได้ถือโอกาสนี้ ในการสอนลูกให้ทำความเข้าใจกับความพ่ายแพ้...เธอเข้าใจ...และผมก็ยินดี
ผมรู้ว่า เธอจะกลับมาชนะได้ในวันหนึ่ง...
เพราะหากเธอรู้จักเรียนรู้จากความแพ้พ่าย และไม่ตัดใจยอมแพ้ไปเสียก่อน...เธอก็จะเป็นแค่ "ผู้แพ้" แต่ไม่ใช่พวก "ขี้แพ้"
ทันทีที่เธอยอมรับได้ว่า เธอ "เคยแพ้"...เธอก็เข้าใกล้สู่อนาคตของการเป็น "ผู้ชนะ" แล้วล่ะครับ
...
ในเกมชีวิต...ที่ไม่ได้ต่างจากเกมกีฬา...ก็เช่นเดียวกันครับ
เราได้เรียนรู้อะไรกับความผิดพลาดและความแพ้พ่าย?
จะเอาแต่โทษนั่น นู่น นี่, อาจทำให้เรารู้สึกดี แต่ไม่ทำให้เราได้ปรับปรุงตัว หรือพัฒนาให้ดีขึ้น
หรือจะเลือก "ชี้เข้า", แม้ว่ามันอาจจะทำให้เราเศร้าใจอยู่บ้าง แต่มันจะทำให้เราเติบใหญ่ทางความคิดได้แน่ๆ
...และมีโอกาสพลิกกลับมาเป็น "ผู้ชนะ" ที่ยั่งยืน...
Comments
Post a Comment