Post#3-299:
สำหรับใครหลายๆ คนที่ไม่ได้เกิดมาเก่งเลิศเลอ (ซึ่งผมเองก็อยู่ในกลุ่มนี้ด้วย) ก็มักจะมีความทะยานอยาก...อยากที่จะทำให้ตัวเราดีขึ้น หรือเก่งขึ้น
แต่ทว่าความทะยานอยากเพียงอย่างเดียวนั้น ไม่สามารถจะทำให้ใครคนนั้นเก่งขึ้นหรือดีขึ้นได้...หากปราศจากการลงมือทำ
กระนั้น เราก็มิอาจปฏิเสธได้ว่า ความทะยานอยากนั้น เป็นแรงผลักดันสำคัญที่จะทำให้ใครคนใดก็ตาม ลุกขึ้นมาทำอะไรบางอย่างให้โลกตกตะลึงมานักต่อนักแล้ว
...
ปราศจากความทะยานอยาก...เราย่อมเฉยชาเนือยหน่วง...
ปราศจากการลงมือทำ...เราอาจเป็นได้แค่นักฝันกลางวัน
เราจึงจำต้องแปลงความทะยานอยากให้เป็นเชื้อเพลิงให้ตัวเราลุกขึ้นมาทำอะไรอย่างจริงๆ จังๆ...ไม่ใช่เหยาะแหยะไปวันๆ
...
เมื่อเราสามารถฝึกตัวเราให้แปลงความทะยานอยากให้เป็นการลงมือทำได้บ่อยๆ...ก็จะทำให้เรามีโอกาสสร้างสรรค์ผลงานได้อย่างต่อเนื่อง
แรกๆ เราอาจจะล้มเหลว หรือแม้สำเร็จ แต่ผลงานของเราก็อาจยังไม่เข้าขั้น...หากแต่อย่างน้อย เราก็จะได้เรียนรู้และสั่งสมประสบการณ์ให้มากขึ้นและมากขึ้น
แล้ววันหนึ่ง...เราจะเกิดการตกผลึกทางความคิด, ความเชี่ยวชาญ และประสบการณ์ ซึ่งมันย่อมจะกลายเป็นรากฐานแห่งความสำเร็จอันยอดเยี่ยมได้
...
ดังนั้นแล้ว ใครที่ต้องการจะประสบความสำเร็จ, มีผลงานอันยอดเยี่ยม หรือต้องการพัฒนาตัวเองให้ดีขึ้น...ก็ขอให้ลองคิดตามวาทะของ Aristotle ซึ่งว่าไว้ดังนี้ครับ
"We are what we repeatedly do. Excellence, therefore, is not an act, but a habit."
แปลว่า "ตัวตนของเราก็คือตัวเราที่ทำอะไรซ้ำไปซ้ำมา. ความยอดเยี่ยม, ดังนั้น, จึงไม่ใช่แค่การกระทำ, หากแต่เป็นนิสัย ต่างหาก"
...ใครที่เดินทางตามหาความยอดเยี่ยม จึงอาจจะไม่มีวันหาเจอ...เพราะมันอาจจะเป็นสิ่งที่เราต้องสร้างขึ้นเอง กระมังครับ?...
สำหรับใครหลายๆ คนที่ไม่ได้เกิดมาเก่งเลิศเลอ (ซึ่งผมเองก็อยู่ในกลุ่มนี้ด้วย) ก็มักจะมีความทะยานอยาก...อยากที่จะทำให้ตัวเราดีขึ้น หรือเก่งขึ้น
แต่ทว่าความทะยานอยากเพียงอย่างเดียวนั้น ไม่สามารถจะทำให้ใครคนนั้นเก่งขึ้นหรือดีขึ้นได้...หากปราศจากการลงมือทำ
กระนั้น เราก็มิอาจปฏิเสธได้ว่า ความทะยานอยากนั้น เป็นแรงผลักดันสำคัญที่จะทำให้ใครคนใดก็ตาม ลุกขึ้นมาทำอะไรบางอย่างให้โลกตกตะลึงมานักต่อนักแล้ว
...
ปราศจากความทะยานอยาก...เราย่อมเฉยชาเนือยหน่วง...
ปราศจากการลงมือทำ...เราอาจเป็นได้แค่นักฝันกลางวัน
เราจึงจำต้องแปลงความทะยานอยากให้เป็นเชื้อเพลิงให้ตัวเราลุกขึ้นมาทำอะไรอย่างจริงๆ จังๆ...ไม่ใช่เหยาะแหยะไปวันๆ
...
เมื่อเราสามารถฝึกตัวเราให้แปลงความทะยานอยากให้เป็นการลงมือทำได้บ่อยๆ...ก็จะทำให้เรามีโอกาสสร้างสรรค์ผลงานได้อย่างต่อเนื่อง
แรกๆ เราอาจจะล้มเหลว หรือแม้สำเร็จ แต่ผลงานของเราก็อาจยังไม่เข้าขั้น...หากแต่อย่างน้อย เราก็จะได้เรียนรู้และสั่งสมประสบการณ์ให้มากขึ้นและมากขึ้น
แล้ววันหนึ่ง...เราจะเกิดการตกผลึกทางความคิด, ความเชี่ยวชาญ และประสบการณ์ ซึ่งมันย่อมจะกลายเป็นรากฐานแห่งความสำเร็จอันยอดเยี่ยมได้
...
ดังนั้นแล้ว ใครที่ต้องการจะประสบความสำเร็จ, มีผลงานอันยอดเยี่ยม หรือต้องการพัฒนาตัวเองให้ดีขึ้น...ก็ขอให้ลองคิดตามวาทะของ Aristotle ซึ่งว่าไว้ดังนี้ครับ
"We are what we repeatedly do. Excellence, therefore, is not an act, but a habit."
แปลว่า "ตัวตนของเราก็คือตัวเราที่ทำอะไรซ้ำไปซ้ำมา. ความยอดเยี่ยม, ดังนั้น, จึงไม่ใช่แค่การกระทำ, หากแต่เป็นนิสัย ต่างหาก"
...ใครที่เดินทางตามหาความยอดเยี่ยม จึงอาจจะไม่มีวันหาเจอ...เพราะมันอาจจะเป็นสิ่งที่เราต้องสร้างขึ้นเอง กระมังครับ?...
Comments
Post a Comment