Post#3-308: กะเหรี่ยงหลงทาง

Post#3-308:
ผมพบตัวเองเป็นกะเหรี่ยงหลงทางอีกครั้ง อยู่ในฝั่งเกาลูน, มะงุมมะงาหลากับการหาทางไปประชุม

แม้จะมาประเทศที่สองของชาวไทยบ่อยอยู่ไม่น้อย แต่ส่วนมากเป็นการมาเที่ยวเสียมากกว่า...และก็มีเส้นทางสายไหมของตัวเอง ก็เลยไม่เดือดร้อน

แต่คราวนี้ ต้องออกนอกเส้นทางหลัก ก็เลยทำให้เดินหลงทางอย่างที่ว่าล่ะครับ

...

หลังจากงงกับ MTR (รถไฟฟ้าใต้ดินของที่นี่ครับ) ผมก็พยายามหา Taxi เพราะไม่อยากหลง...มั่นใจว่ามาใกล้แล้วแน่ๆ

ที่นี่เรียก Taxi ซี้ซั้วไม่ได้นะครับ ต้องไปเรียกที่ Taxi Stand และผมก็รอ Taxi นานมาก...โดนแซงคิวด้วย -"-

แต่ปรากฏว่า ที่ประชุมกับจุดเรียก Taxi นั้น ไม่ห่างกันมาก พอบอกจุดหมาย คุณพี่ Taxi เกิดมีคุณธรรม...ไล่ผมลง พร้อมชี้มือชี้ไม้ให้เดินไปเอง T_T

...

หมดท่าเข้า...ผมก็พึ่ง Google Map ในการคลำทาง...แต่อนิจจา มาคราวนี้ ดันลืมติด SIM Card ของฮ่องกงมาด้วย

ผมจึงต้องใช้สัญญาณ Internet แบบ Data Roaming ซึ่งก็ติดๆ ดับๆ...เดี๋ยวอยู่ Net Work นั้น เดี๋ยวข้ามมา Network นี้ ซึ่งนับว่าเสี่ยงต่อการต้องจ่ายค่าบริการระดับหลายพันแน่ๆ T_T

หลังลองอยู่พักใหญ่ก็ยอมแพ้ครับ...และเมื่อพึ่ง Technology ไม่ได้...ก็เลยต้องพึ่งวิธีดั้งเดิมล่ะครับ...ก็ถามคนข้างทางไปเรื่อยๆ ครับ

...

หลงทางคราวนี้ เลยทำให้มั่นใจว่า โดยค่าเฉลี่ยแล้ว คนไทยเราใจดีกับนักท่องเที่ยว มากกว่าคนที่นี่เยอะมาก

โดยสภาพเศรษฐกิจและสังคมที่นี่...อาจทำให้ผู้คนต่างคนต่างอยู่ ต่างคนต่างต้องช่วยเหลือตัวเอง

กระทั่งผมโทรไปถามเส้นทางของคนที่ต้องไปประชุมด้วย...เธอยังบอกให้ผมถามทางจากคนข้างทางเอาเอง เพราะเธอไม่มีเวลาอธิบายเส้นทาง

ส่วนคนข้างทาง ต่างก็รีบเร่ง เดินก้มหน้าไม่สบตาใคร ที่สบตาก็มีใบหน้าประมาณ "อย่ายุ่ง...กรูรีบ"

ที่พึงของผมก็คือ ร้านสะดวกซื้อนั่นล่ะครับ เข้าไปซื้อของ แล้วก็เลยรบกวนสอบถามเส้นทาง...อาศัยถามไป คลำทางไป และที่สุดกะเหรี่ยงอย่างผมก็ไปถึงจุดหมายได้ ^^

...ใครต้องเดินทางในต่างแดน เตรียมตัวล่วงหน้าหน่อยก็ดีครับ จะได้ไม่เป็น "โรคกะเหรี่ยงหลงทาง" อย่างผม...