Skip to main content

Post#4-197: นิยายน้ำเน่าของชาวกรุงเทพฯ

Post#4-197:
ช่วงนี้กระแสเรื่อง Uber และ Grab อยู่ในความสนใจของคนกรุงเทพฯ มากพอดู...

และยิ่งสร้างแรง "ยี้" มากขึ้นไปอีก กับหน่วยงานรัฐที่กำกับดูแล ที่ "เกาไม่ถูกที่คัน"

ความจริงที่ผมและหลายๆ คน ต่างก็ประสบก็คือ กรุงเทพฯ เรามี Taxi ที่ไม่รักในวิชาชีพของตน มากกว่า Taxi ที่น่ารัก

...

มันเหมือนจู่ๆ คุณมีแฟนอยู่คนหนึ่ง ซึ่งคุณไม่เคยคิดจะดูแลเค้าให้ดีเลย...นึกจะด่าทอทุบตี ก็ทำ และน้อยครั้งที่จะทำดีกับเธอ

อยู่มาวันหนึ่ง ก็มีชายหนุ่มอีกคนก้าวเข้ามาในชีวิต...เธอรู้สึกว่า เธอมีทางเลือกอื่น และจึงคิดจะลาจากคุณไป

ไม่เพียงคุณไม่คิดจะปรับปรุงตัวให้ดีขึ้น คุณกลับยังไประรานชายหนุ่มคนใหม่ของเธอ...ไม่คิดจะเป็นคนดี แต่ยังยืนกรานจะให้เธอเลือกอยู่กับคนชั่วๆ อย่างคุณต่อไป

ถามหน่อยเถอะ...ว่าถ้าแบบนี้ ไม่เรียกคุณว่าเป็น "อันธพาล" แล้ว เธอควรจะเรียกคุณว่าอะไรดี?

ข้างฝ่ายพ่อแม่ของเธอก็เข้าข้างคุณเสียเต็มที่ เพราะพวกเค้าเชื่อว่า ลูกของพวกเค้ายังไม่ประสีประสา ยังแยกแยะดีชั่วไม่ได้...จึงยืนกรานว่า วิธี "คลุมถุงชน" แบบนี้ น่ะดีแล้ว

ว่าแล้ว ก็เกณฑ์บ่าวไพร่ให้ไล่ตีผู้ชายคนใหม่ของเธอให้ออกจากบ้านไป...

เธอจึงได้แต่ฟูมฟายน้ำตา...และรำพึงรำพันว่า ชีวิตนี้หนา ช่างน่าโศกาอาดูร...

เป็นไงครับ นิยายน้ำเน่าชาวกรุงเทพฯ ฉบับปี 2017!

...

บ่อยครั้งชีวิตเราก็เป็นแบบนี้...ตรงที่เรามักไม่เห็นค่าของคนที่อยู่กับเรา หรือไม่เห็นค่าของสิ่งที่เรามี

ต่อเมื่อรู้ว่าจะเสียเค้าไปหรือเสียมันไป...ก็เรียกว่า สายเกินไปเสียแล้วหนอ

เมื่อเรารู้ว่า ใครบางคนกำลังจะเดินออกไปจากชีวิตของเรา...สิ่งที่เราควรทำคือการหาสาเหตุว่า เราบกพร่องตรงไหน ไม่ใช่ไปมัวโทษว่าคนที่จากไปไม่ดี หรือเพราะเค้าเห็นคนใหม่ดีกว่า

...หากยังมัวแต่โทษคนอื่น แต่ไม่คิดที่จะปรับปรุงตัวเอง...สุดท้าย แม้แต่เงาก็อาจจะคิดทิ้งเราไป...

#ชี้เข้าอย่าชี้ออก #ทำไมโดนทิ้งยังไม่สำนึก #ผิดตรงไหนที่คนเราจะเลือกสิ่งที่ดีกว่า #กฎมีไว้ทำตามแต่กฎล้าสมัยมีไว้ปรับปรุง #เก่งจริงๆที่แก้ความเน่าเหม็นด้วยการกลบขยะแทนที่จะกวาดขยะ

Comments

Popular posts from this blog

Post#355: ทำได้ vs ทำเป็น

Post#355: ส่วนใหญ่แล้ว เรามักแยกแยะไม่ค่อยถูกว่า ระหว่าง "ทำได้" กับ "ทำเป็น" น่ะคล้ายกันแต่ไม่เหมือนกัน "ทำได้" แปลว่า ทำได้ ขอให้แค่เสร็จๆ ไป ไม่ต้องสนใจว่างานออกมาดีมั๊ย ส่วน "ทำเป็น" แปลว่า ไม่ใช่แค่สักแต่ลงมือทำ แต่ต้องทำให้ได้ดีด้วย ถ้ายังงงๆ ผมจะยกตัวอย่างเพิ่มให้นะครับ คนที่ขับรถได้ มีความสามารถในการทำให้รถเคลื่อนที่ไปได้ แต่อาจจะเป็นพวกที่ขับรถแบบไร้มารยาท, ขับรถอันตราย หรือขับรถเห็นแก่ตัว, ฯลฯ ส่วนคนที่ขับรถเป็นนั้น นอกจากสามารถบังคับให้รถเคลื่อนที่ได้แล้ว ยังใส่ใจคนที่ใช้รถใช้ถนนคนอื่นๆ ด้วย เรียกว่าขับรถอย่างมีคุณภาพและคุณธรรม ^^ ตีกอล์ฟได้ก็คือเหวี่ยงไม้ให้ลูกกอล์ฟไปข้างหน้า แต่ตีกอล์ฟเป็น นอกจากเหวี่ยงไม้ให้ลูกไปข้างหน้าแล้ว ยังต้องใส่ใจคนที่เล่นกอล์ฟอยู่รอบๆ ทั้งก๊วนเรา ทั้งต่างก๊วนด้วย พอเห็นความต่างชัดขึ้นมั๊ยครับ? ขับรถได้จึงต่างจากขับรถเป็น, เล่นกอล์ฟได้จึงต่างจากเล่นกอล์ฟเป็น ฉะนี้ ดังนั้น "ทำงานได้ " กับ "ทำงานเป็น" นั้น คล้ายกันแต่ไม่เหมือนกันแน่ๆ เอ...หรือว่าผมก็แค่ "โพสต์ได้...

Post#2-227: Corrective Action vs Preventive Action

Post#2-227: วันนี้ผมมีโอกาสดีได้เข้าร่วมประชุมกับบริษัทมหาชนแห่งหนึ่ง หลักใหญ่ใจความสำคัญของการประชุมก็คือการติดตามยอดขายของสินค้าสำคัญบางรายการ ซึ่งขายช้ากว่าปกติ ภาพหนึ่งที่สามารถใช้ประเมินความแข็งแกร่งขององค์กร ก็มักจะถูกสะท้อนผ่านการประชุมไล่ยอดขายนี่แหละครับ เพราะยอดขายถือเป็นเป้าหมายสุดท้ายขององค์กรที่แสวงหาผลกำไรทั้งปวง เมื่อไล่ยอดขายครั้งใด ก็มักจะพบสาเหตุของปัญหา และจะสามารถประเมินระดับขององค์กรและผู้บริหารได้จากวิธีการ response ต่อปัญหาที่พบ บางองค์กรเก่งในการแก้ปัญหาระยะสั้น แต่บางครั้งกลับไม่ได้มองไปถึงการแก้ปัญหาอย่างยั่งยืน และมีอีกหลายองค์กรที่ชวนคุยเรื่องการวางแผนป้องกันไฟไหม้ แทนที่จะหาวิธีดับไฟที่กำลังไหม้องค์กรอยู่ บ่อยครั้งที่การไม่ลำดับความสำคัญก่อนหลังในการแก้ปัญหา มักจะส่งผลเสียมากกว่าที่จะประเมินได้ ดังนั้น ทุกคนในองค์กรจึงต้องจัดการกับไฟที่ไหม้อยู่ตรงหน้า ก่อนที่จะมาวางแผนป้องกันไฟไหม้ ซึ่งปีก่อนผมก็พูดถึงเรื่องนี้ไปครั้งหนึ่งแล้ว (Post#224) และแน่นอนว่า ไม่ใช่เก่งแต่การดับไฟตะพึดตะพือ หากต้องวางแผนป้องกันไม่ให้ไฟไหม้ซ้ำๆ ซากๆ ด้วย หาไ...

Post#5-114: เพื่อนแท้ดีๆ คือเพื่อนดีแท้ๆ

Post#5-114: ค่ำนี้ ผมมีโอกาสได้ทานข้าวกับเพื่อนสนิทคนหนึ่ง ที่เคยทำงานร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกัน อยู่พักใหญ่ๆ เอาจริงๆ ผมตกเป็นหนี้เพื่อนคนนี้ไม่น้อย ... เพราะเค้าคือคนที่ถ่ายทอดวิชาหลากหลายที่ผมนำมาใช้ต่อยอดในการบริหารงาน จนถึงทุกวันนี้ แม้จะเจอกันไม่บ่อย ... แต่ทุกครั้งที่เราได้เจอกัน ผมก็มักจะได้ idea ที่ดีๆ จากเพื่อนคนนี้ ไปต่อฝันปั้นงาน ได้ทุกที ... เอาจริงๆ เวลาได้ idea ใหม่ๆ ไม่ว่าจะสำหรับธุรกิจใหม่ หรือวิธีทำงานแบบใหม่ ... ผมจะดีใจมากเป็นพิเศษ แม้ว่า idea ที่ว่า จะยังไม่เป็นรูปเป็นร่าง ... แต่ที่สำคัญ มันทำให้สมองของเราได้โลดแล่นออกจาก Comfort Zone เดิมได้ เมื่อได้ออกจาก Comfort Zone เดิมๆ ... มันจึงเป็นเรื่องดีสำหรับชีวิต เพราะมันทำให้เราได้เรียนรู้เรื่องใหม่เพิ่มขึ้น ... เรื่องใหม่ๆ ที่เราเรียนรู้เพิ่มขึ้นนั้น แม้จะยังไม่อาจเกิดเป็นรูปเป็นร่าง หรือเป็นประโยชน์ในอนาคตอันใกล้ได้ ... ก็อย่าได้ดูแคลนไปครับ บ่อยครั้ง ผมพบว่า เรื่องบางเรื่องที่เราเรียนรู้มานานพอควรแล้ว กลับกลายมาเป็นประโยชน์ในอนาคตได้อย่างน่าอัศจรรย์ ...