Post#343:
วันนี้ผมมีอันต้องไปขึ้นเวทีร่วมกับดาราดังท่านหนึ่ง
ผมไม่ค่อยชอบงานเบื้องหน้า เพราะไม่ค่อยมั่นใจในหนังหน้าตัวเอง แต่ด้วยภาระหน้าที่บังคับ...ก็เลยหนีไม่พ้น
โดยรวมก็สนุกดีครับ มีคนให้ความสนใจเยอะมากๆ เรียกว่า งานนี้เป็น high-light ประจำวันของวัน (สำหรับที่นี่) ก็ว่าได้
แต่กว่าจะผ่านไปได้ด้วยดี ก็เล่นเอาเหงื่อตกกีบ เพราะเกิดเหตุขลุกขลักหลายเรื่องเยอะสิ่ง เดี๋ยวโน่นเดี๋ยวนี่ >_<"
ความจริงแล้ว เราหนีไอ้ความขลุกขลักพวกนี้ไม่ค่อยพ้นหรอกครับ ต่อให้ตอนซ้อมเตรียมตัวดียังไง ถึงเวลาเอาจริงทีไร พวกความขลุกขลักต่างๆ ก็มาทุกที
ที่เค้าว่า The Show must go on ก็มาจากเหตุนี้ล่ะครับ...
เราจะไปหวังว่าอะไรๆ จะเป็นไปตามที่กำหนดไว้ทุกอย่างน่ะไม่ได้หรอกครับ เวลาซ้อมน่ะ เราซ้อมอยู่บนสมมติฐานที่ทุกอย่างโรยด้วยกลีบกุหลาบ แต่ไม่ค่อยได้ซ้อมในกรณีที่บังเอิญเดินไป "เหยียบหนามกุหลาบ"
อ้อ! แล้วก็อย่าพยายามซ้อมให้ครอบคลุมทุกสถานการณ์เลยครับ มันเป็นไปไม่ได้ ควรเอาเวลาไปซ้อมคุมสติเวลาเจอความขลุกขลัก แล้วต้องแก้ปัญหาเฉพาะหน้าจะดีกว่า
คนที่เราจ้างมาเป็น MC น่ะ มีค่าตัวที่ไม่ถูก เกิดจาก 2 เหตุผล คือ หนึ่ง เค้าดำเนินรายการตามสคริปต์ได้ดี และสอง เค้าแก้ปัญหาเฉพาะหน้าได้เยี่ยม
MC แบบแรก อาศัยการฝึกซ้อมน่ะ พอช่วยได้ ส่วนแบบหลัง ต้องอาศัยความฉลาดทางปัญญาและความฉลาดทางอารมณ์ไปพร้อมๆ กัน
เรามาเรียนรู้จากเรื่องนี้ เพื่อมาสะท้อนเรื่องงานทั่วๆ ไปบ้าง...
เวลาทำงานทั่วๆ ไป ถ้าเราทำได้ดีกับเฉพาะงานประจำที่ซ้ำๆ เราก็ยังเป็นแค่มนุษย์เงินเดือนต๊อกต๋อย แต่ถ้าเราแก้ปัญหาเฉพาะหน้าได้ดีขึ้น เก่งขึ้น เราก็พร้อมที่จะเลื่อนขั้นเลื่อนตำแหน่งได้
ถ้าเจอปัญหาเฉพาะหน้า แล้วแก้ไม่ได้ เพราะไม่มีอยู่ในตำรา ก็แปลว่า เรายังไม่พร้อม หรือยังไม่เหมาะกับการเลื่อนขั้นหรอกครับ
อีกพวกก็คือ น้องๆ สมัยนี้ บางคน ที่เริ่มต้นเป็นเจ้าของกิจการกันเร็วมากๆ ดังนั้น จึงยังไม่ค่อยมีประสบการณ์ในการแก้ปัญหาเฉพาะหน้า ส่งผลให้ "ขาสั่น" เวลาที่เจอเหตุการณ์นอกเหนือความคาดหมาย
เอาเถอะครับ ก็ขอให้ทั้งมนุษย์เงินเดือนหน้าละอ่อนและเจ้าของกิจการวัยกระเตาะทั้งหลาย ตั้งสติให้ดีๆ เวลาเจอเหตุไม่คาดฝันนะครับ ยิ้มสู้ไว้ครับ อย่ามัวแต่ร้องไห้ คนดูอยู่เยอะนะเออ!
Comments
Post a Comment