Post#316: โง่ vs ไม่รู้

Post#316:

เมื่อวานขณะผมอยู่บนรถไฟฟ้า ได้ยินคุณพี่ท่านหนึ่งบ่นลูกทางโทรศัพท์ว่า "โง่จริง แค่นี้ก็ไม่รู้"

ฟังแล้วผมก็คิดต่อ ว่า "โง่" กับ "ไม่รู้" มันไม่น่าจะเหมือนกัน

ถ้าคำว่า "โง่" เป็นคำเดียวกับคำว่า "ไม่รู้" โลกนี้คงไม่มีใครที่ "ไม่โง่" เพื่อความแน่ใจผมเลยไปเปิดพจนานุกรมดู ลองแปลไทยเป็นไทยซิว่า ผมเข้าใจอะไรผิดไปรึเปล่า

เปิดพจนานุกรมเสร็จก็พบว่า "โง่" แปลว่า เขลาหรือไม่รู้ แต่ "ไม่รู้" ไม่ได้แปลว่า "โง่" นั่นก็สรุปได้ว่า ถ้าเราจะลงความเห็นว่าใครซักคน "โง่" คนๆ นั้น อาจจะเป็นคนที่ไม่รู้เรื่องราวที่คนทั่วๆ ไปส่วนใหญรู้ หรืออาจจะหมายถึงคนที่รู้ทั้งรู้ว่าทำไปแล้วจะเกิดผลเสีย แต่ก็ยังดึงดันที่จะทำ

ส่วนคนที่เค้า "ไม่รู้" นั้น ต้องไปดูอีกที ว่าแม้เค้าจะไม่รู้ แต่เค้าพร้อมจะ "เรียนรู้" รึเปล่า ถ้าเค้าพร้อมจะเรียนรู้ แปลว่า เค้ามีโอกาสจะหลุดพ้นจากความ "ไม่รู้" และห่างไกลจากความเป็นคน "โง่"

แต่ถ้าเค้าไม่รู้ แล้วก็ยังคงปิดกั้นความรู้ มีความสุขกับความเป็นคน "ไม่รู้" ต่อไป ก็อาจสรุปได้ว่า เค้าคนนั้น "โง่" ในการใช้ชีวิต แม้ว่าอาจจะฉลาดในการเลี่ยงงานหรือเลี่ยงความรับผิดชอบ เพราะเค้าจะอ้างได้ว่า "ไม่รู้" ก็เลย "ไม่ต้องทำ" และ "ไม่ต้องรับผิดชอบ" ไงครับ

คนไม่รู้ หากขวนขวายและพยายามที่จะรู้ จึงควรค่าแก่การยกย่องและสนับสนุน สำหรับคนที่ไม่รู้และไม่พยายามที่จะเรียนรู้ ชีวิตก็อาจจะก้าวหน้าได้ยากหน่อย ส่วนคนที่ไม่รู้ แต่ชอบอวดรู้ อันนี้ผมขอไม่คอมเม้นต์ กลัวว่าจะไปก้าวล่วงคนอื่น และอาจจะเข้าตัวได้ อิอิ

เมื่อเราทำงานมากขึ้น นานขึ้น บ่อยขึ้น เราจะพบว่า แท้จริงแล้ว ยังมีเรื่องที่เราไม่รู้อีกมาก บางเรื่องที่เราคิดว่าเรา "รู้แล้ว" เรายังอาจรู้เพิ่มได้ เพราะอาจมีบางอย่างในงานนั้น ที่เราไม่รู้ว่าจริงๆ แล้วเรายัง "ไม่รู้"

องค์ความรู้ในโลกนี้ มีมากเกินกว่าที่ปัจเจกบุคคลคนใดจะเจนจบเรียนรู้ได้หมด หากเพราะเราเป็นปุถุชนคนธรรมดา หาใช่องค์พระสัพพัญญูผู้รู้แจ้ง

ดังนั้น ในเมื่อความไม่รู้เป็นของธรรมดาโลก เราจึงไม่ควรกังวลกับความไม่รู้ แต่สิ่งที่ควรใส่ใจคือ เมื่อรู้แล้วว่าไม่รู้ ทำยังไงถึงจะรู้ แบบนี้ต่างหาก ที่จะทำให้ทั้งชีวิตส่วนตัวและชีวิตการทำงาน ก้าวไปข้างหน้า ลองถามตัวเองดูก็ได้ครับ ว่าวันนี้ เรารู้มากกว่าเมื่อวานนี้รึเปล่า?

ถ้าเราเตือนสติตัวเองอยู่ตลอดว่า ยังมีอีกหลายเรื่องที่เราไม่รู้ เราจะไม่หยุดค้นหาและพัฒนา นั่นจึงเป็น "วิถีแห่งปราชญ์" ที่เราควรเลือกเดิน

มีคำปราชญ์คำหนึ่งที่ผมใช้เตือนตัวเองอยู่เสมอ ท่านว่าไว้ว่า "ผู้ที่รู้ตนว่า "ไม่รู้" จึ่งเป็น "ผู้รู้""