Skip to main content

Post#322: "เพื่อนแท้" และ "รักแท้"

Post#322:
เราตีความของคำว่า "เพื่อนแทั" หรือ "รักแท้" กันยังไงครับ?

"เพื่อนแท้" แปลว่า ต้องอยู่ด้วยกันตลอดเวลารึเปล่า? "รักแท้" แปลว่า ตื่นมาต้องเห็นกัน ต้องเจอกันทุกวันใช่มั๊ย?

ผมเชื่อว่า ช่วงหนึ่งของการใช้ชีวิต โดยเฉพาะในช่วงที่เรายังไม่เดียงสามากนัก คำถามข้างต้นคงแว่บเข้ามาในหัวกันบ้างไม่มากก็น้อย

บางคนมีคำตอบแล้ว บางคนไม่รู้จริงๆ ว่าจะนิยามยังไง?

แล้วตกลงใครที่เราเรียกว่า "เพื่อนแท้" ใครที่เรามั่นใจได้ว่า "รักแท้"?

ผมก็ตอบไม่ได้แบบฟันธงนะครับ เพราะมุมมองของเราอาจจะไม่เหมือนกัน ("วัย" ด้วยแหละ บางคนคิด -"-)

แต่ถ้าถามความเห็นส่วนตัว ผมคิดว่า ไม่ว่าเพื่อนแท้หรือรักแท้ ไม่น่าจะขึ้นอยู่กับว่า ตัวเราใกล้กันแค่ไหน แต่ขึ้นอยู่กับว่า "ใจเราผูกกันยังไง" มากกว่า

ตีความชวน "แหวะ" ขนาดนี้ ผมเองก็อยากทราบเหมือนกันครับ ว่าถ้าไม่ใช่นิยามนี้ แล้วท่านอื่นๆ ตีความยังไงกันบ้าง?

"เพื่อนแท้" แปลว่า แกต้องตามใจชั้นทุกเรื่อง? แปลว่า แกต้องเห็นด้วยกับชั้นเสมอ? แปลว่า ชั้นเกลียดใคร แกต้องเกลียดด้วย?

"รักแท้" แปลว่า ที่รัก เราต้องชอบเหมือนกัน? แปลว่า ที่รัก เราต้องไปไหนมาไหนด้วยกันเสมอ? แปลว่า เธอต้องรายงานตัวว่าอยู่ไหน ตลอด 24 ชั่วโมง?

คงไม่ต้องบอกว่า ที่ว่ามาไม่ใช่ความเป็น "เพื่อนแท้" และแน่นอนว่า ไม่ใช่ "รักแท้" แต่กระนั้น ทำไมผู้คนไม่น้อยก็ยังโกรธเพื่อนและคนรัก ที่ไม่สนองตอบแบบนั้น

นั่นย่อมเป็นเพราะ เรายังไม่หลุดจากคำว่า "ตัวกู ของกู" และลืมไปว่า ทั้งเพื่อนและคนรัก ไม่ใช่ทาส และไม่ได้รู้เลยว่า คำตอบที่บอกตัวเองว่า เพราะรักพวกเค้ามาก ก็เลยอยากให้เค้าได้ดังใจ แท้จริงแล้ว เป็นเพราะเรารักตัวเองมากกว่า

"เพื่อนแท้" อยู่ใกล้หรือไกล ก็ส่งความรู้สึกดีๆ ให้กันเสมอ, ช่วยเหลือกันเมื่อยามลำบาก, มีอะไรดีๆ ก็นึกถึงกัน, แม้ไม่ได้เจอกันบ่อยๆ แต่ทุกครั้งที่เจอ ความรู้สึกยังเหมือนเดิม นั่นรึเปล่า เรียกว่า "เพื่อนแท้"

"รักแท้" ดีใจที่เห็นเค้ามีความสุข, ยอมได้เราก็ยอมให้, เจ็บช้ำมาก็ให้สติและปลอบใจ ไม่ใช่เหยียบย่ำและซ้ำเติม, ทำไม่ดีก็พร้อมจะตักเตือน, พร้อมจะให้อภัย และคอยประคองยามอ่อนล้า, ให้เกียรติเค้าเสมอ แบบนี้รึเปล่า ที่น่าจะเป็น "รักแท้"

ใครที่มีทั้ง "เพื่อนแท้" และ "รักแท้" ก็นับว่าเป็นโชค รักษาเค้าไว้ให้ดีครับ ผมเชื่อว่า เรานับนิ้วได้ ว่าใครคือเพื่อนแท้ และน้อยกว่าน้อย ที่จะได้เจอรักแท้

ฝากแชร์ให้คนที่คุณเชื่อว่า เค้าคือ "เพื่อนแท้" และฝากแชร์ให้คนที่คุณเชื่อว่า เค้าคือ "รักแท้" ของคุณ ผมเชื่อว่าความรู้สึกนี้ จะเกาะกุมหัวใจเค้าให้อบอุ่น แม้ในวันที่เค้าเหน็บหนาวที่สุด

ถ้า Post นี้ จะเลี่ยนไปซักนิด ก็อย่าถือสากันนะครับ เพราะนี่เป็นความรู้สึกยามผมนึกถึง "เพื่อนแท้" และ "รักแท้" ของผมจริงๆ


(อะไรนะ มิน่าผมถึงเป็น "เบาหวาน" จบข่าวครับ อิอิ)

Comments

Popular posts from this blog

Post#355: ทำได้ vs ทำเป็น

Post#355: ส่วนใหญ่แล้ว เรามักแยกแยะไม่ค่อยถูกว่า ระหว่าง "ทำได้" กับ "ทำเป็น" น่ะคล้ายกันแต่ไม่เหมือนกัน "ทำได้" แปลว่า ทำได้ ขอให้แค่เสร็จๆ ไป ไม่ต้องสนใจว่างานออกมาดีมั๊ย ส่วน "ทำเป็น" แปลว่า ไม่ใช่แค่สักแต่ลงมือทำ แต่ต้องทำให้ได้ดีด้วย ถ้ายังงงๆ ผมจะยกตัวอย่างเพิ่มให้นะครับ คนที่ขับรถได้ มีความสามารถในการทำให้รถเคลื่อนที่ไปได้ แต่อาจจะเป็นพวกที่ขับรถแบบไร้มารยาท, ขับรถอันตราย หรือขับรถเห็นแก่ตัว, ฯลฯ ส่วนคนที่ขับรถเป็นนั้น นอกจากสามารถบังคับให้รถเคลื่อนที่ได้แล้ว ยังใส่ใจคนที่ใช้รถใช้ถนนคนอื่นๆ ด้วย เรียกว่าขับรถอย่างมีคุณภาพและคุณธรรม ^^ ตีกอล์ฟได้ก็คือเหวี่ยงไม้ให้ลูกกอล์ฟไปข้างหน้า แต่ตีกอล์ฟเป็น นอกจากเหวี่ยงไม้ให้ลูกไปข้างหน้าแล้ว ยังต้องใส่ใจคนที่เล่นกอล์ฟอยู่รอบๆ ทั้งก๊วนเรา ทั้งต่างก๊วนด้วย พอเห็นความต่างชัดขึ้นมั๊ยครับ? ขับรถได้จึงต่างจากขับรถเป็น, เล่นกอล์ฟได้จึงต่างจากเล่นกอล์ฟเป็น ฉะนี้ ดังนั้น "ทำงานได้ " กับ "ทำงานเป็น" นั้น คล้ายกันแต่ไม่เหมือนกันแน่ๆ เอ...หรือว่าผมก็แค่ "โพสต์ได้...

Post#2-227: Corrective Action vs Preventive Action

Post#2-227: วันนี้ผมมีโอกาสดีได้เข้าร่วมประชุมกับบริษัทมหาชนแห่งหนึ่ง หลักใหญ่ใจความสำคัญของการประชุมก็คือการติดตามยอดขายของสินค้าสำคัญบางรายการ ซึ่งขายช้ากว่าปกติ ภาพหนึ่งที่สามารถใช้ประเมินความแข็งแกร่งขององค์กร ก็มักจะถูกสะท้อนผ่านการประชุมไล่ยอดขายนี่แหละครับ เพราะยอดขายถือเป็นเป้าหมายสุดท้ายขององค์กรที่แสวงหาผลกำไรทั้งปวง เมื่อไล่ยอดขายครั้งใด ก็มักจะพบสาเหตุของปัญหา และจะสามารถประเมินระดับขององค์กรและผู้บริหารได้จากวิธีการ response ต่อปัญหาที่พบ บางองค์กรเก่งในการแก้ปัญหาระยะสั้น แต่บางครั้งกลับไม่ได้มองไปถึงการแก้ปัญหาอย่างยั่งยืน และมีอีกหลายองค์กรที่ชวนคุยเรื่องการวางแผนป้องกันไฟไหม้ แทนที่จะหาวิธีดับไฟที่กำลังไหม้องค์กรอยู่ บ่อยครั้งที่การไม่ลำดับความสำคัญก่อนหลังในการแก้ปัญหา มักจะส่งผลเสียมากกว่าที่จะประเมินได้ ดังนั้น ทุกคนในองค์กรจึงต้องจัดการกับไฟที่ไหม้อยู่ตรงหน้า ก่อนที่จะมาวางแผนป้องกันไฟไหม้ ซึ่งปีก่อนผมก็พูดถึงเรื่องนี้ไปครั้งหนึ่งแล้ว (Post#224) และแน่นอนว่า ไม่ใช่เก่งแต่การดับไฟตะพึดตะพือ หากต้องวางแผนป้องกันไม่ให้ไฟไหม้ซ้ำๆ ซากๆ ด้วย หาไ...

Post#5-114: เพื่อนแท้ดีๆ คือเพื่อนดีแท้ๆ

Post#5-114: ค่ำนี้ ผมมีโอกาสได้ทานข้าวกับเพื่อนสนิทคนหนึ่ง ที่เคยทำงานร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกัน อยู่พักใหญ่ๆ เอาจริงๆ ผมตกเป็นหนี้เพื่อนคนนี้ไม่น้อย ... เพราะเค้าคือคนที่ถ่ายทอดวิชาหลากหลายที่ผมนำมาใช้ต่อยอดในการบริหารงาน จนถึงทุกวันนี้ แม้จะเจอกันไม่บ่อย ... แต่ทุกครั้งที่เราได้เจอกัน ผมก็มักจะได้ idea ที่ดีๆ จากเพื่อนคนนี้ ไปต่อฝันปั้นงาน ได้ทุกที ... เอาจริงๆ เวลาได้ idea ใหม่ๆ ไม่ว่าจะสำหรับธุรกิจใหม่ หรือวิธีทำงานแบบใหม่ ... ผมจะดีใจมากเป็นพิเศษ แม้ว่า idea ที่ว่า จะยังไม่เป็นรูปเป็นร่าง ... แต่ที่สำคัญ มันทำให้สมองของเราได้โลดแล่นออกจาก Comfort Zone เดิมได้ เมื่อได้ออกจาก Comfort Zone เดิมๆ ... มันจึงเป็นเรื่องดีสำหรับชีวิต เพราะมันทำให้เราได้เรียนรู้เรื่องใหม่เพิ่มขึ้น ... เรื่องใหม่ๆ ที่เราเรียนรู้เพิ่มขึ้นนั้น แม้จะยังไม่อาจเกิดเป็นรูปเป็นร่าง หรือเป็นประโยชน์ในอนาคตอันใกล้ได้ ... ก็อย่าได้ดูแคลนไปครับ บ่อยครั้ง ผมพบว่า เรื่องบางเรื่องที่เราเรียนรู้มานานพอควรแล้ว กลับกลายมาเป็นประโยชน์ในอนาคตได้อย่างน่าอัศจรรย์ ...