Post#2-7: ผีใต้เตียง

Post#2-7:
วันนี้ขอพาย้อนอดีตอีกทีนะครับ...

คงเป็นเรื่องแปลกประหลาด ถ้าสมัยเราเป็นเด็ก จะไม่กลัวผีหรือสัตว์ประหลาดเอาซะเลย กลัวว่าจะมีผีในตู้เสื้อผ้าบ้างล่ะ, อยู่ใต้เตียงบ้างล่ะ, หลังผ้าม่านบ้างล่ะ, ในความมืดบ้างล่ะ, ฯลฯ

ความกลัวนี้ บางทีก็ฝังอยู่ในจิตใต้สำนึก แม้กระทั่งโตแล้ว บางคนก็ยังต้องนอนเปิดไฟ บางคนก็นอนคนเดียวไม่ได้

ผมคงไม่บังอาจฟันธงล่ะครับว่า ผีมีจริงหรือไม่ หรือใครบอกว่าไม่มีสัตว์ประหลาด แต่ก็พอจะบอกได้ว่า ต่อให้ผีหรือสัตว์ประหลาดมีจริง ก็ไม่ได้ปรากฎตัวพร่ำเพรื่อทุกแห่งทุกหน หรือทุกเวลาซะกะหน่อย >_<'

แล้วทำไมเด็กๆ (รวมทั้งเราด้วย) ยังกลัวผีหรือสัตว์ประหลาด อย่างที่ว่า?

ฝรั่งว่าไว้อย่างนี้ครับ...

"Monsters don't sleep under your bed, they sleep inside your head."

แปลว่า "สัตว์ประหลาดน่ะมันไม่ได้นอนอยู่ใต้เตียง, แต่มันนอนอยู่ในหัวของเราต่างหาก"

ถ้าอธิบายเรื่องนี้ให้เด็กน้อยฟัง เด็กๆ คงไม่เข้าใจ ส่วนสำหรับผู้ใหญ่อย่างเราๆ นี่ ผมเองก็ไม่แน่ใจว่า มันจะช่วยได้แค่ไหน?

งั้นผมลองเปลี่ยนประโยคใหม่ดู...

"Sadness doesn't sleep under your bed, it sleeps inside your head."

แปลอีกทีว่า "ความเศร้าน่ะมันไม่ได้นอนอยู่ใต้เตียง, แต่มันนอนอยู่ในหัวของเราต่างหาก"

ดีขึ้นมั๊ยครับ? ^^