Skip to main content

Post#2-16: ทำงานบริษัทใหญ่หรือเล็ก

Post#2-16:
ต่อจากเมื่อวานนะครับ...

ค้างข้อสองเอาไว้...เด็กๆ ถามว่า เลือกทำงานกับบริษัทใหญ่หรือเล็ก แบบไหนจะดีกว่ากัน?

ย้ำว่า นี่เป็นความเห็นส่วนตัวนะครับ ผมไม่ได้บอกว่าเป็นคำตอบที่ถูกสำหรับทุกคน...

ถ้าย้อนเวลากลับไปได้...ผมจะเลือกทำงานในบริษัทเล็กๆ ที่ๆ ไม่ทำให้ผมรู้สึกเหมือนเป็นเม็ดทรายอยู่ริมหาด...อย่างน้อยเราควรมีขนาดเท่าก้อนกรวดริมฝั่งแม่น้ำ

แปลว่า การเป็นเด็กจบใหม่ในองค์กรเล็กๆ อย่างน้อยเราก็ควรจะได้มีโอกาสทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันบ้าง เพราะองค์กรมันเล็ก แปลว่าทุกๆ คนที่เค้าจ้าง ย่อมต้องมีบทบาทในระดับหนึ่ง

ในองค์กรเล็กๆ เด็กๆ มักจะมีโอกาสทำงานใกล้กับเจ้าของหรือผู้บริหารระดับสูง ซึ่งถือเป็นข้อได้เปรียบที่จะได้นำเสนอผลงาน รวมถึงได้เรียนงานโดยตรง

ถ้าเราทำตำแหน่งเดียวกันในองค์กรใหญ่ๆ (ไม่ได้หมายความว่า ทุกองค์กรใหญ่จะต้องเป็นแบบนี้นะครับ) ความสำคัญย่อมด้อยกว่าอย่างมาก และเด็กใหม่ๆ แทบไม่มีโอกาสสร้างสรรค์หรือนำเสนอไอเดียในการทำงานเลย

ช่วงต้นๆ ของการทำงาน เด็กจบใหม่ จึงไม่ควรให้ความสำคัญกับค่าตอบแทนมากกว่าโอกาสในการเรียนรู้งาน

แม้คุณจะเป็นซีเนียร์ในรั้วมหา'ลัย แต่คุณก็เป็นแค่เฟรชชี่ในชีวิตการทำงาน...พูดง่ายๆ ว่า คุณยังเด็กเกินไปที่จะมัวนั่งกังวลกับความมั่นคงในงาน ดังนั้น อย่าพึ่งรีบสร้าง comfort zone มาเป็นกรอบให้ตัวเอง

คุณยังผิดพลาดในการเลือกงานได้ อย่าสมัครงานเพราะเหตุผลเรื่องความมั่นคงเป็นหลัก เพราะต่อให้คุณได้งานจริง คุณก็จะเป็นแค่เม็ดทรายอย่างที่ว่า

ผมไม่ได้กำลังบอกว่า เปลี่ยนงานบ่อยๆ เป็นเรื่องดีนะครับ แค่อยากจะบอกว่า คิดให้มากๆ ตอนจะสมัครงาน ควรเลือกงานที่เนื้องาน ไม่ใช่เลือกงานเพราะองค์กรนั้นเท่

ชีวิตยังต้องสู้อีกไกลครับ (^_^)v

Comments

Popular posts from this blog

Post#355: ทำได้ vs ทำเป็น

Post#355: ส่วนใหญ่แล้ว เรามักแยกแยะไม่ค่อยถูกว่า ระหว่าง "ทำได้" กับ "ทำเป็น" น่ะคล้ายกันแต่ไม่เหมือนกัน "ทำได้" แปลว่า ทำได้ ขอให้แค่เสร็จๆ ไป ไม่ต้องสนใจว่างานออกมาดีมั๊ย ส่วน "ทำเป็น" แปลว่า ไม่ใช่แค่สักแต่ลงมือทำ แต่ต้องทำให้ได้ดีด้วย ถ้ายังงงๆ ผมจะยกตัวอย่างเพิ่มให้นะครับ คนที่ขับรถได้ มีความสามารถในการทำให้รถเคลื่อนที่ไปได้ แต่อาจจะเป็นพวกที่ขับรถแบบไร้มารยาท, ขับรถอันตราย หรือขับรถเห็นแก่ตัว, ฯลฯ ส่วนคนที่ขับรถเป็นนั้น นอกจากสามารถบังคับให้รถเคลื่อนที่ได้แล้ว ยังใส่ใจคนที่ใช้รถใช้ถนนคนอื่นๆ ด้วย เรียกว่าขับรถอย่างมีคุณภาพและคุณธรรม ^^ ตีกอล์ฟได้ก็คือเหวี่ยงไม้ให้ลูกกอล์ฟไปข้างหน้า แต่ตีกอล์ฟเป็น นอกจากเหวี่ยงไม้ให้ลูกไปข้างหน้าแล้ว ยังต้องใส่ใจคนที่เล่นกอล์ฟอยู่รอบๆ ทั้งก๊วนเรา ทั้งต่างก๊วนด้วย พอเห็นความต่างชัดขึ้นมั๊ยครับ? ขับรถได้จึงต่างจากขับรถเป็น, เล่นกอล์ฟได้จึงต่างจากเล่นกอล์ฟเป็น ฉะนี้ ดังนั้น "ทำงานได้ " กับ "ทำงานเป็น" นั้น คล้ายกันแต่ไม่เหมือนกันแน่ๆ เอ...หรือว่าผมก็แค่ "โพสต์ได้...

Post#2-227: Corrective Action vs Preventive Action

Post#2-227: วันนี้ผมมีโอกาสดีได้เข้าร่วมประชุมกับบริษัทมหาชนแห่งหนึ่ง หลักใหญ่ใจความสำคัญของการประชุมก็คือการติดตามยอดขายของสินค้าสำคัญบางรายการ ซึ่งขายช้ากว่าปกติ ภาพหนึ่งที่สามารถใช้ประเมินความแข็งแกร่งขององค์กร ก็มักจะถูกสะท้อนผ่านการประชุมไล่ยอดขายนี่แหละครับ เพราะยอดขายถือเป็นเป้าหมายสุดท้ายขององค์กรที่แสวงหาผลกำไรทั้งปวง เมื่อไล่ยอดขายครั้งใด ก็มักจะพบสาเหตุของปัญหา และจะสามารถประเมินระดับขององค์กรและผู้บริหารได้จากวิธีการ response ต่อปัญหาที่พบ บางองค์กรเก่งในการแก้ปัญหาระยะสั้น แต่บางครั้งกลับไม่ได้มองไปถึงการแก้ปัญหาอย่างยั่งยืน และมีอีกหลายองค์กรที่ชวนคุยเรื่องการวางแผนป้องกันไฟไหม้ แทนที่จะหาวิธีดับไฟที่กำลังไหม้องค์กรอยู่ บ่อยครั้งที่การไม่ลำดับความสำคัญก่อนหลังในการแก้ปัญหา มักจะส่งผลเสียมากกว่าที่จะประเมินได้ ดังนั้น ทุกคนในองค์กรจึงต้องจัดการกับไฟที่ไหม้อยู่ตรงหน้า ก่อนที่จะมาวางแผนป้องกันไฟไหม้ ซึ่งปีก่อนผมก็พูดถึงเรื่องนี้ไปครั้งหนึ่งแล้ว (Post#224) และแน่นอนว่า ไม่ใช่เก่งแต่การดับไฟตะพึดตะพือ หากต้องวางแผนป้องกันไม่ให้ไฟไหม้ซ้ำๆ ซากๆ ด้วย หาไ...

Post#5-114: เพื่อนแท้ดีๆ คือเพื่อนดีแท้ๆ

Post#5-114: ค่ำนี้ ผมมีโอกาสได้ทานข้าวกับเพื่อนสนิทคนหนึ่ง ที่เคยทำงานร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกัน อยู่พักใหญ่ๆ เอาจริงๆ ผมตกเป็นหนี้เพื่อนคนนี้ไม่น้อย ... เพราะเค้าคือคนที่ถ่ายทอดวิชาหลากหลายที่ผมนำมาใช้ต่อยอดในการบริหารงาน จนถึงทุกวันนี้ แม้จะเจอกันไม่บ่อย ... แต่ทุกครั้งที่เราได้เจอกัน ผมก็มักจะได้ idea ที่ดีๆ จากเพื่อนคนนี้ ไปต่อฝันปั้นงาน ได้ทุกที ... เอาจริงๆ เวลาได้ idea ใหม่ๆ ไม่ว่าจะสำหรับธุรกิจใหม่ หรือวิธีทำงานแบบใหม่ ... ผมจะดีใจมากเป็นพิเศษ แม้ว่า idea ที่ว่า จะยังไม่เป็นรูปเป็นร่าง ... แต่ที่สำคัญ มันทำให้สมองของเราได้โลดแล่นออกจาก Comfort Zone เดิมได้ เมื่อได้ออกจาก Comfort Zone เดิมๆ ... มันจึงเป็นเรื่องดีสำหรับชีวิต เพราะมันทำให้เราได้เรียนรู้เรื่องใหม่เพิ่มขึ้น ... เรื่องใหม่ๆ ที่เราเรียนรู้เพิ่มขึ้นนั้น แม้จะยังไม่อาจเกิดเป็นรูปเป็นร่าง หรือเป็นประโยชน์ในอนาคตอันใกล้ได้ ... ก็อย่าได้ดูแคลนไปครับ บ่อยครั้ง ผมพบว่า เรื่องบางเรื่องที่เราเรียนรู้มานานพอควรแล้ว กลับกลายมาเป็นประโยชน์ในอนาคตได้อย่างน่าอัศจรรย์ ...