Post#2-17: Growing old vs. Growing up

Post#2-17: Growing old vs. Growing up

เป็นเรื่องจริงที่น่าขมขื่นที่คนส่วนหนึ่งที่เราพบเจอ มีอายุตัวกับอายุสมองที่สวนทางกัน

ขึ้นต้นมาแบบแรงไปนิดก็ต้องขออภัยครับ แต่เราคงต้องยอมรับว่า คนแบบนี้มีอยู่จริงในโลก

ใช่ว่าเมื่อเราอายุมากขึ้นๆ แล้วความสามารถในการแยกแยะความถูกความควรจะมากขึ้นตามไปด้วย บางคนยิ่งแก่ยิ่งดื้อ บางคนยิ่งแก่ยิ่งเอาตัวเองเป็นศูนย์กลางของจักรวาล

ในที่นี้ผมหมายถึง พฤติกรรมที่ไม่เข้าท่าบางอย่างที่บางครั้งเราไม่เข้าใจว่า เค้าทำไปเพื่ออะไร? ผมวิเคราะห์เองว่า น่าจะเกิดจากความไม่เดียงสาทางด้าน EQ มากกว่าอย่างอื่น

น่าเสียใจที่ผมต้องบอกว่า คนเผ่านี้ อาศัยอยู่ในตัวเราทุกคนเลยครับ แต่จะแสดงตัวตนได้เฉพาะในยามที่เรา "ขาดสติ" เท่านั้น เรียกว่า เผลอเมื่อไหร่ พี่เค้าจะปรากฏกายทันที

ไม่ว่าเราจะอายุเท่าไหร่ ร่ำเรียนเขียนอ่านจนมี IQ สูงล้ำเพียงใด ก็ไม่มีทางที่จะกำจัดร่างแฝงนี้ของเราได้ จนกว่าเราจะรู้จักควบคุมสติได้ดีเพียงพอ

ใช่ครับ ผมก็คิดเหมือนกันว่า มันเป็นเรื่อง "ยาก" มาก แต่ก็ไม่ถึงกับเป็นเรื่องที่ "ทำไม่ได้" ใช่มั๊ยครับ?

เมื่ออายุมากขึ้น เราก็ควรจะหมั่นเตือนตัวเองบ่อยๆ ว่าต้องรู้จักควบคุมสติให้มั่น อย่าให้มิจฉาอารมณ์มาสั่นคลอนจิตจนเกินควบคุม หรือแม้ห้ามมิจฉาอารมณ์ไม่ทัน ก็ต้องรีบตามจับมันอย่าให้อาละวาดจนเสียหายหนัก

เคยได้ยินประโยคนี้มั๊ยครับ "Growing old is mandatory. Growing up is optional." แปลตรงๆ ว่า "ความแก่ทางกายเป็นสิ่งหลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่ความแก่ทางสติเป็นสิ่งที่ต้องเลือกทำ"

อย่าให้ใครมานินทาลับหลังเลยครับ ว่าเราแก่แต่ตัว แต่วิธีคิดไม่เติบโตตามไปด้วย

เดี๋ยวจะโดนเด็กๆ มาถอนหงอกเอา -_-"