Post#362:
เมื่อครู่นี้เอง ผมไปเยี่ยมหลานชายตัวน้อยที่พึ่งลืมตาดูโลกได้ไม่นาน เป็นลูกของอดีตลูกน้องที่รักมากคนหนึ่ง
ตอนไปเยี่ยมหลาน เห็นทารกน้อยๆ นอนเรียงกันติดๆ กัน 5 - 6 คน ผมนึกไม่ออกว่า ถ้าร้องไห้พร้อมๆ กัน คุณพยาบาลจะรับมือยังไง?
...
แม้ใบหน้าจะไม่เอื้ออำนวยและไม่ได้มีอาชีพเป็นนางงาม แต่ผมยืนยันได้ว่า ผมรักเด็ก ^^
ยิ่งพอมีลูกแล้ว ผมยิ่งรักเด็กมากขึ้นกว่าเดิม...
ตอนนี้ลูกสาวผมโตเกือบจะ 7 ขวบแล้ว แต่ก็ต้องสารภาพว่า ผมไม่ได้มีส่วนร่วมในการดูแลลูกเท่ากับภรรยา หลักๆ ผมทำแค่ 3 เรื่อง คือ เป็นฝ่ายเอนเทอร์เทนลูก, เป็นฝ่ายออกหน้ายักษ์เวลาลูกดื้อเกินลิมิต และเป็นนายธนาคารเวลาเค้าอยากได้ของเล่น
นอกนั้น เป็นหน้าที่ของภรรยาทั้งสิ้น...
ดังนั้นเวลาใครมาถามผมว่า เลี้ยงลูกเหนื่อยมั๊ย หรือยากมั๊ย ผมไม่เคยตอบได้ แต่ถ้าถามผมว่า อยู่กับลูก สนุกมั๊ย ผมตอบได้เลยทันทีว่า "มาก"
ลูกผมยังเล็ก แปลว่า ผมยังมีเวลาเฝ้าดูการเติบโตของเค้าอีกนาน คงมีโอกาสได้หัวเราะไปกับเค้า, ร้องไห้ไปกับเค้า และได้แชร์ประสบการณ์อันหลากหลายร่วมกับเค้า
วันที่มีลูก ผมกลายเป็นคนกลัวตาย...ปล่าวครับ ไม่ได้เสียดายชีวิต แค่กลัวว่าจะไม่ได้มีโอกาสได้อยู่กับเค้าไปนานๆ
สำหรับผม..."ลูก" น่าจะแปลได้ใกล้เคียงกับคำว่า "ของขวัญจากพระเจ้า"
รักเค้ามากๆ นะครับ
Comments
Post a Comment