Post#359: น้ำพึงเรือ เสือพึ่งป่า

Post#359:

วันนี้มีลูกน้องเก่าท่านหนึ่ง line มาปรับทุกข์ เพราะเธอจำเป็นต้อง "บีบ" คู่ค้า เพื่อความอยู่รอด

ผมรู้สึกได้เลย ว่าเธอรู้สึกผิดมากที่ต้องทำอะไรแบบนี้ แต่จะไม่ทำก็ไม่ได้ เพราะเป้าหมายที่แบกรับไว้มันบีบคอให้ทำ

ถามว่า เธอผิดมั๊ย?

ผมตอบได้แบบไม่ต้องคิดให้มาก ว่า "ไม่ผิด" เพราะทำตามขั้นตอนและวิถีทางที่ธุรกิจนี้ดำเนินมา เรียกว่า เป็นกระแสของมันแบบนี้ ก็ว่าได้

แต่ถ้าถามผมว่า "แปลว่า ทำถูกต้องแล้ว ใช่มั๊ย?" อันนี้ผมตอบยาก เพราะมันขึ้นอยู่กับว่า เงื่อนไขที่ดีลกับคู่ค้านั้น เป็นยังไง?

คู่ค้าต่างๆ ก็คือบริษัทฯ หรือคนธรรมดา ที่ค้าขายกับเรานั่นละครับ บางรายเป็นบริษัทใหญ่ บางรายเป็นบริษัทเล็ก คละเคล้ากันไป

สำคัญที่ว่า เวลาที่จำต้องทำให้คู่ค้าตกอยู่ในสถานการณ์ที่เป็นรองนี้ (หรือภาษาชาวบ้าน ก็คือ โดนบีบให้ยอม) ต้องควบคุมบรรยากาศของการเจรจาต่อรองให้เป็นแบบ "น้ำพึ่งเรือ เสือพึ่งป่า" ไม่ใช่ "ลูกนกในกำมือ"

นั่นแปลว่า แม้เค้าจะถูกบีบให้รับเงื่อนไขของเรา แต่เค้าก็ยังรู้สึกว่า ได้ "อะไร" บางอย่างจากเรา เป็นการชดเชยบ้าง

อย่าไปทำให้เค้าจนมุมแบบ "รังแกคนไม่มีทางสู้" ซึ่งสุดท้ายถ้าเค้าอยู่ไม่ได้ ต่อไปใครจะอยากค้าขายกับเรา?

การทำธุรกิจหรือทำการค้าขายก็เป็นแบบนี้ล่ะครับ มีได้บ้างมีเสียบ้าง ทุกคนเข้าใจ แต่ก็ต้องเอาใจเค้ามาใส่ใจเรา บีบเค้าได้ แต่ต้องเหลือทางรอดให้เค้าบ้าง

บริษัทฯ ที่ใหญ่กว่า ก็อย่าไปคิดว่า คู่ค้าเป็นแค่ "ลูกนกในกำมือ" จะบีบนกให้ตายเมื่อไหร่ก็ได้

...เพราะต่อไปถ้าคิดจะอุ้มชูนกตัวใหม่ด้วยมือเดียวกันนี้ ก็น่าจะยากขึ้นไปเรื่อยๆ เพราะกลิ่นซากนก (ที่ตายแบบทรมาน) มันติดอยู่

ถ้าฝูงนกมันรวมตัวกันจิกเมื่อไหร่ ก็ระวังจะล้มทั้งยืนนะครับ...