Post#2-137:
หลายวันก่อน หลังประชุมเสร็จ ผมก็นั่งคุยสัพเพเหระกับ Partner ชาวฝรั่งเศส
หนึ่งในเรื่องที่คุยก็คือ มุมมองของฝรั่งที่มีต่อพฤติกรรมต่างๆ ที่คนไทยทำ และผมก็สะท้อนมุมมองของคนไทยต่อพฤติกรรมของฝรั่งเช่นกัน
อย่างเรื่องการทานอาหารกลางวัน ผมโดนต่อว่าจาก Partner ว่า หมู่นี้ไม่ค่อยไปทานข้าวกับเค้าเลย เค้าสงสัยว่าทำไม?
ผมตอบไปว่า ไม่ได้มีอะไรในกอไผ่เลย แค่ผมรู้สึกว่าฝรั่ง (ไม่รู้จะเป็นเฉพาะเค้ารึเปล่า) ใช้เวลาทานกลางวันนานมาก อย่างน้อยไม่ต่ำกว่า 2 ชั่วโมง ซึ่งผมรู้สึกว่ามันเป็นการใช้เวลาอย่างไร้สาระจนเกินไป
เค้ามีสีหน้าประหลาดใจอย่างมาก พร้อมทั้งอธิบายว่า คนฝรั่งเศส (คาดว่าไม่ทุกคน) ทานอาหารเสมือนเป็นศิลปะ เป็นช่วงเวลาผ่อนคลายและรื่นรมย์กับการสนทนา
ส่วนผมก็อธิบายว่า คนไทยที่ทำงาน office มักทานอาหารกลางวันเสมือนเป็นหน้าที่ที่ต้องทำมากกว่า ไม่มีเวลามารื่นรมย์แบบที่เค้าว่า โดยเฉพาะตัวผมเอง ซึ่งปกติจะรบกวนให้เลขาฯ ซื้อมาให้ทานบน Office ซึ่งผมใช้เวลาทานอย่างมากแค่ 15 นาที เท่านั้น
เป็นมุมมองและวิธีคิดที่ผมไม่มีทางเข้าใจและเห็นดีเห็นงามไปกับเค้า และแน่นอนว่าเค้าก็ไม่มีวันเข้าใจว่าผมมีความสุขได้ไงกับการทานอาหารกลางวันแบบที่ว่า
อีกเรื่องนึงที่น่าสนใจก็คือ เค้ามักจะ panic และกังวลกับเรื่องที่ผมรู้สึกว่า เป็น "เรื่องขี้ผง" เช่นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับการฟ้องร้องหรือเกี่ยวกับข้อกฎหมาย ที่ทุกองค์กรต้องได้สัมผัสแน่ๆ มากบ้างน้อยบ้าง
เค้ารู้สึกว่าต้องเรียกประชุมทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้อง ในขณะที่ผมรู้สึกว่า ไม่เห็นจะมีประเด็นอะไรให้ต้องกังวลเลย จะประชุมทำไมให้คนอื่นเค้าตกอกตกใจตามไปด้วย คุยกันเฉพาะกลุ่ม Decision Maker ก็พอ
หรืออีกเรื่องที่เค้าจะซีเรียสมาก ถ้าส่ง message หาผม แล้วผมไม่ตอบ ทั้งๆ ที่ส่งมาหาผมในวันอาทิตย์แค่ประโยคว่า How are you?
ผมก็แค่รู้สึกประมาณว่า วันธรรมดาก็เจอกันออกบ่อยแล้ว วันหยุดทั้งที จะส่งมาทำไม (ฟะ) แต่เค้ารู้สึกว่าเป็นเรื่องสำคัญที่ผมต้องตอบซะหน่อย
คราวหน้าถ้าส่งมาอีก จะตอบว่า I fine thank you love you พร้อมส่ง clip ABC ชักกระตุกไปให้!
...
หลายเรื่องเล็กๆ น้อยๆ แบบนี้ ทำให้ผมรู้สึกว่า วัฒนธรรมและวิธีคิดของฝรั่งกับเรา นั้น (หรือจริงๆ อาจจะเป็นแค่เค้ากับผมที่เป็นแบบนี้?) แตกต่างกันมากแบบไม่ทันได้รู้สึกมาก่อน
ดังนั้น บางเรื่องบางอย่าง เราจึงไม่ควรใช้ความเคยชินหรือวิถีไทยๆ ในการทำงานร่วมกับฝรั่ง และเช่นกันที่ฝรั่งก็ต้องรู้จักปรับตัวให้เข้ากับการใช้ชีวิตในประเทศไทยด้วย
ถึงแม้จะต่างคนต่างมึนกับพฤติกรรมที่ไม่คุ้นชินของแต่ละฝ่ายบ้าง แต่ผมก็รู้สึกว่า เราไม่จำเป็นต้องเหมือนกันทั้งหมดก็ได้ สำคัญที่ต่างฝ่ายก็ต่างต้อง fine tune เข้าหากัน บางเรื่องเราต้องแก้ และบางเรื่องเพื่อนเราก็ต้องเปลี่ยน
...แต่ยังไงก็ยังทำใจทานข้าวกลางวัน 2 ชั่วโมงไม่ได้จริงๆ ครับ -"-
หลายวันก่อน หลังประชุมเสร็จ ผมก็นั่งคุยสัพเพเหระกับ Partner ชาวฝรั่งเศส
หนึ่งในเรื่องที่คุยก็คือ มุมมองของฝรั่งที่มีต่อพฤติกรรมต่างๆ ที่คนไทยทำ และผมก็สะท้อนมุมมองของคนไทยต่อพฤติกรรมของฝรั่งเช่นกัน
อย่างเรื่องการทานอาหารกลางวัน ผมโดนต่อว่าจาก Partner ว่า หมู่นี้ไม่ค่อยไปทานข้าวกับเค้าเลย เค้าสงสัยว่าทำไม?
ผมตอบไปว่า ไม่ได้มีอะไรในกอไผ่เลย แค่ผมรู้สึกว่าฝรั่ง (ไม่รู้จะเป็นเฉพาะเค้ารึเปล่า) ใช้เวลาทานกลางวันนานมาก อย่างน้อยไม่ต่ำกว่า 2 ชั่วโมง ซึ่งผมรู้สึกว่ามันเป็นการใช้เวลาอย่างไร้สาระจนเกินไป
เค้ามีสีหน้าประหลาดใจอย่างมาก พร้อมทั้งอธิบายว่า คนฝรั่งเศส (คาดว่าไม่ทุกคน) ทานอาหารเสมือนเป็นศิลปะ เป็นช่วงเวลาผ่อนคลายและรื่นรมย์กับการสนทนา
ส่วนผมก็อธิบายว่า คนไทยที่ทำงาน office มักทานอาหารกลางวันเสมือนเป็นหน้าที่ที่ต้องทำมากกว่า ไม่มีเวลามารื่นรมย์แบบที่เค้าว่า โดยเฉพาะตัวผมเอง ซึ่งปกติจะรบกวนให้เลขาฯ ซื้อมาให้ทานบน Office ซึ่งผมใช้เวลาทานอย่างมากแค่ 15 นาที เท่านั้น
เป็นมุมมองและวิธีคิดที่ผมไม่มีทางเข้าใจและเห็นดีเห็นงามไปกับเค้า และแน่นอนว่าเค้าก็ไม่มีวันเข้าใจว่าผมมีความสุขได้ไงกับการทานอาหารกลางวันแบบที่ว่า
อีกเรื่องนึงที่น่าสนใจก็คือ เค้ามักจะ panic และกังวลกับเรื่องที่ผมรู้สึกว่า เป็น "เรื่องขี้ผง" เช่นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับการฟ้องร้องหรือเกี่ยวกับข้อกฎหมาย ที่ทุกองค์กรต้องได้สัมผัสแน่ๆ มากบ้างน้อยบ้าง
เค้ารู้สึกว่าต้องเรียกประชุมทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้อง ในขณะที่ผมรู้สึกว่า ไม่เห็นจะมีประเด็นอะไรให้ต้องกังวลเลย จะประชุมทำไมให้คนอื่นเค้าตกอกตกใจตามไปด้วย คุยกันเฉพาะกลุ่ม Decision Maker ก็พอ
หรืออีกเรื่องที่เค้าจะซีเรียสมาก ถ้าส่ง message หาผม แล้วผมไม่ตอบ ทั้งๆ ที่ส่งมาหาผมในวันอาทิตย์แค่ประโยคว่า How are you?
ผมก็แค่รู้สึกประมาณว่า วันธรรมดาก็เจอกันออกบ่อยแล้ว วันหยุดทั้งที จะส่งมาทำไม (ฟะ) แต่เค้ารู้สึกว่าเป็นเรื่องสำคัญที่ผมต้องตอบซะหน่อย
คราวหน้าถ้าส่งมาอีก จะตอบว่า I fine thank you love you พร้อมส่ง clip ABC ชักกระตุกไปให้!
...
หลายเรื่องเล็กๆ น้อยๆ แบบนี้ ทำให้ผมรู้สึกว่า วัฒนธรรมและวิธีคิดของฝรั่งกับเรา นั้น (หรือจริงๆ อาจจะเป็นแค่เค้ากับผมที่เป็นแบบนี้?) แตกต่างกันมากแบบไม่ทันได้รู้สึกมาก่อน
ดังนั้น บางเรื่องบางอย่าง เราจึงไม่ควรใช้ความเคยชินหรือวิถีไทยๆ ในการทำงานร่วมกับฝรั่ง และเช่นกันที่ฝรั่งก็ต้องรู้จักปรับตัวให้เข้ากับการใช้ชีวิตในประเทศไทยด้วย
ถึงแม้จะต่างคนต่างมึนกับพฤติกรรมที่ไม่คุ้นชินของแต่ละฝ่ายบ้าง แต่ผมก็รู้สึกว่า เราไม่จำเป็นต้องเหมือนกันทั้งหมดก็ได้ สำคัญที่ต่างฝ่ายก็ต่างต้อง fine tune เข้าหากัน บางเรื่องเราต้องแก้ และบางเรื่องเพื่อนเราก็ต้องเปลี่ยน
...แต่ยังไงก็ยังทำใจทานข้าวกลางวัน 2 ชั่วโมงไม่ได้จริงๆ ครับ -"-
Comments
Post a Comment