Post#2-139: ถกเถียงกันเรื่องอะไร

Post#2-139:

คืนวานนี้ ผมนั่งประชุมกับเพื่อนรุ่นน้องตั้งแต่ 4 ทุ่มครึ่งจนถึงตีหนึ่งกว่าๆ -"-

ประเด็นที่ต้องถกเถียง (ซึ่งผมขอเปลี่ยนเป็นใช้คำว่า "หารือ" ดีกว่านะครับ เพราะเป็นการคุยกันด้วยเหตุผล ไม่ใช่อารมณ์) ทำความเข้าใจกันก็ไม่มีอะไรมากไปกว่า ความพยายามที่จะปรับตรรกะทางความคิดให้ตรงกัน

เพื่อนรุ่นน้องผมคนนี้ เป็น Genius ทางด้านบัญชีและการเงิน ส่วนผมมีความรู้ทางด้านนี้เท่าห่างอึ่ง แต่ผมก็ชดเชยด้วยความรู้และประสบการณ์ในเชิงปฏิบัติการที่เค้าอาจจะมีน้อยกว่า

สำหรับผมแล้ว การทำความเข้าใจในเชิงตรรกะทางความคิดนี้สำคัญมาก เพราะตรรกะจะเป็นตัวกำหนดแนวคิดทั้งหมดเกี่ยวกับเรื่องนั้นๆ ดังนั้นหากตรรกะของคนที่หารือกันอยู่ยังบิดเบี้ยวไม่ตรงกัน ก็ไม่มีทางที่จะทำความเข้าใจในเรื่องที่คุยกันได้โดยเด็ดขาด

ด้วยความที่เพื่อนรุ่นน้องของผมเป็นพวก Genius ดังนั้นผมจึงต้องใช้เวลาในการลำดับความคิดตัวเองให้เข้าใจเค้าค่อนข้างนาน เพราะสมองของ Genius จะคิดทุกอย่างเป็นองค์รวมแบบรวบยอดได้เร็วเกินกว่าสมองของคนธรรมดาอย่างผมจะตามทัน

...

ในการหารือกันนั้น มันเป็นเรื่องสำคัญที่ผมต้องเข้าใจตรรกะของคู่สนทนาให้ได้ก่อน ไม่งั้นผมก็จะไม่มีทางที่จะวิเคราะห์ได้ว่า ผมจะต้องยกประเด็นใดขึ้นมาหักล้างตรรกะของเค้าได้

และมันเป็นเรื่องยากมากสำหรับผม เพราะต้องคุมอารมณ์ในการสนทนาไปพร้อมๆ กับกำกับสมองให้เข้าใจในสิ่งที่อัจฉริยะเข้าใจ (แต่เรามึน) ไปพร้อมๆ กัน -"-

เวลาคุยกันใครก็ตามที่มี "ไม้บรรทัด" คนละ scale กับเรานี่ เราจำเป็นต้องคุม EQ ให้อยู่และปลุก IQ ให้ทำงานให้มากขึ้นครับ

หลังจากแลกเปลี่ยนมุมมองเชิงตรรกะที่ว่าอยู่นาน เราก็สามารถเข้าใจตรรกะของแต่ละฝ่ายได้ และเมื่อหาจุดร่วมได้แล้ว จึงได้ขยับไปคุยถึงวิธีในการถ่ายทอดตรรกะให้ชัดเจน เพื่อที่เพื่อนรุ่นน้องของผมจะได้นำไปเสนอลูกค้าได้อย่างเหมาะสม

...

ระหว่างทางกลับบ้าน ผมใช้เวลาทบทวนถึงการหารือที่ผ่านมา และฉับพลันก็นึกถึงบทความหนึ่งที่ผ่านตาผมมานานมากแล้ว แต่จำได้แม่นยำว่ามาจากหนังสือของคุณประภาส ชลสรานนท์ (หนึ่งในนักเขียนในดวงใจ)

น่าเสียดายที่ผมจำไม่ได้ว่ามาจากหนังสือเล่มไหน แต่เนื้อความนั้นคุณประภาสเล่าถึงโสเครติส มหาปราชญ์ชาวกรีก ประมาณว่า "ก่อนที่เราจะถกเถียงกัน ขอให้เรามาทำความเข้าใจก่อนว่าเราถกเถียงกันเรื่องอะไร"

ที่เค้าว่า "ไปไหนมาสามวาสองศอก" ก็เกิดจากการเข้าใจเรื่องที่คุยกันไปคนละอย่างนั่นล่ะครับ