Skip to main content

Post#2-216: Hello Long Holidays!

Post#2-216:
ยินดีต้อนรับเข้าสู่วันหยุดยาวๆ อีกครั้งครับ ^^

ไม่รู้ว่าผมรู้สึกไปเองคนเดียวรึเปล่า ว่าถ้าไม่นับเดือนธันวาฯ แล้ว เดือนเมษาฯ นี่ก็เป็นอีกเดือนที่คนไทยขี้เกียจที่สุด ^^

เดือนธันวาฯ นั่น เราบอกตัวเองว่า เราขี้เกียจกันเพราะอากาศดีและเป็นช่วงที่ทั้งโลกกำลังเฉลิมฉลอง อยู่อารมณ์พักผ่อน ส่วนเดือนเมษาฯ เราก็จะบอกว่า เราขี้เกียจเพราะอากาศมันร้อนเหลือแสน

ผมคิดเอาเองว่า หรือว่าจริงๆ แล้วความขี้เกียจมันไม่ได้ขึ้นอยู่กับลมฟ้าอากาศ แต่มันขึ้นอยู่กับเหตุผลที่เราบอกตัวเองต่างหาก?

...

จริงๆ ผมเห็นด้วยมากๆ ครับ ที่คนเราควรมีช่วงเวลาพักผ่อนยาวๆ บ้าง แบบตัดขาดตัวเองจากงานและอยู่กับความรื่นรมย์ในชีวิต

ยิ่งถ้าคนที่เป็นมนุษย์เงินเดือน ที่ขณะทำงานตั้งใจทำงานเต็มที่ ทุ่มเทไม่รู้เหน็ด ประชุมไม่รู้เหนื่อยนี่ เวลาหยุดงานยาวๆ จะรู้สึกเหมือนโบยบินอยู่บนสรวงสวรรค์เป็นอย่างมาก

ส่วนคนที่เป็นเจ้าของกิจการ ก็ต้องหัดตัดใจจากงานบ้างบางครั้ง มัวแต่ลุยงานจนบ้าคลั่ง นอกจากลูกน้องจะไม่ปลื้มแล้ว ระวังร่างกายจะแย่ พาลทำให้ไม่มีโอกาสใช้เงิน (เพราะทำงานหนักจนป่วย ก็เลยเอาเงินไปให้หมอซะหมด)

...

เวลาเห็นเพื่อนฝรั่งหยุดพักร้อนทีนี่ผมกลัวใจจริงๆ เพราะหยุดกันทีนานนับเดือน หายหน้ากันไปแบบตามตัวไม่ได้ ส่ง sms ไปก็ไม่อ่าน ส่ง eMail ไปก็ไม่ตอบ อารมณ์ประมาณว่าตายจากกันไปชั่วขณะเลยทีเดียว

ต่างจากคนเอเชีย ที่บางคนลาหยุดหรือลาพักร้อน แต่ก็ยังบ้าเช็ค sms หรือ eMail แต่ก็ยังวุ่นๆ วายๆ กับการติดต่องานกับ office

ก่อนที่จะหยุดยาวๆ ถ้าไม่อยากให้มีใครมากวนใจ ต้องถามตัวเองว่า ได้เตรียมความพร้อมก่อนที่จะหยุดเพียงพอรึยัง? (ใน Post#2-110 ผมได้แชร์ไปบ้างแล้ว ว่าควรเตรียมความพร้อมอะไรบ้างในช่วงที่ลาหยุด)

...

เมื่อรู้จักการพักงานเพื่อวันหยุดแล้ว ถึงเวลาต้องไปทำงานก็ต้องรู้จักพักการหยุด เพื่อไปทำงานบ้าง...

ไม่ใช่เวลาทำงานก็มัวแต่วางแผนสำหรับวันหยุด แล้วพอหมดวันหยุด ก็มัวแต่อาลัยอาวรณ์วันหยุดที่เพิ่งผ่านไปแบบไม่เลิก...

ใครก็ตามที่เป็นแบบนี้ ก็ฟันธงได้เลยว่า งานไม่มีทางคืบหน้า...เพราะคนๆ นั้นคงเป็นยอดมนุษย์พันธุ์พิเศษที่ชื่อ Holiday Man หรือไม่ก็เป็น Vacation Woman

ช่วงต้องทุ่มเททำงานจึงต้องจริงจัง เช่นเดียวกับที่เวลาพักผ่อนก็ต้องเต็มที่...หรือที่พูดกันติดปากว่า Work Hard, Play Harder นั่นแหละครับ

ว่าแล้วก็ขอเชิญทุกท่าน Play Harder กันให้เต็มที่ (แต่ก็ขอให้ Play Harder อย่างมีสตินะครับ)...หมดวันหยุดแล้ว จะได้มีแรงไป Work Hard กันใหม่ ^^

ก่อนจากกันวันนี้ ก็ขออำนาจคุณพระศรีรัตนตรัย ตลอดจนสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายที่ทุกท่านนับถือ ได้โปรดอำนวยพรให้ทุกท่านแคล้วคลาดปลอดภัยจากอุบัติเหตุและอุบัติภัยทั้งปวงครับ

Comments

Popular posts from this blog

Post#355: ทำได้ vs ทำเป็น

Post#355: ส่วนใหญ่แล้ว เรามักแยกแยะไม่ค่อยถูกว่า ระหว่าง "ทำได้" กับ "ทำเป็น" น่ะคล้ายกันแต่ไม่เหมือนกัน "ทำได้" แปลว่า ทำได้ ขอให้แค่เสร็จๆ ไป ไม่ต้องสนใจว่างานออกมาดีมั๊ย ส่วน "ทำเป็น" แปลว่า ไม่ใช่แค่สักแต่ลงมือทำ แต่ต้องทำให้ได้ดีด้วย ถ้ายังงงๆ ผมจะยกตัวอย่างเพิ่มให้นะครับ คนที่ขับรถได้ มีความสามารถในการทำให้รถเคลื่อนที่ไปได้ แต่อาจจะเป็นพวกที่ขับรถแบบไร้มารยาท, ขับรถอันตราย หรือขับรถเห็นแก่ตัว, ฯลฯ ส่วนคนที่ขับรถเป็นนั้น นอกจากสามารถบังคับให้รถเคลื่อนที่ได้แล้ว ยังใส่ใจคนที่ใช้รถใช้ถนนคนอื่นๆ ด้วย เรียกว่าขับรถอย่างมีคุณภาพและคุณธรรม ^^ ตีกอล์ฟได้ก็คือเหวี่ยงไม้ให้ลูกกอล์ฟไปข้างหน้า แต่ตีกอล์ฟเป็น นอกจากเหวี่ยงไม้ให้ลูกไปข้างหน้าแล้ว ยังต้องใส่ใจคนที่เล่นกอล์ฟอยู่รอบๆ ทั้งก๊วนเรา ทั้งต่างก๊วนด้วย พอเห็นความต่างชัดขึ้นมั๊ยครับ? ขับรถได้จึงต่างจากขับรถเป็น, เล่นกอล์ฟได้จึงต่างจากเล่นกอล์ฟเป็น ฉะนี้ ดังนั้น "ทำงานได้ " กับ "ทำงานเป็น" นั้น คล้ายกันแต่ไม่เหมือนกันแน่ๆ เอ...หรือว่าผมก็แค่ "โพสต์ได้...

Post#2-227: Corrective Action vs Preventive Action

Post#2-227: วันนี้ผมมีโอกาสดีได้เข้าร่วมประชุมกับบริษัทมหาชนแห่งหนึ่ง หลักใหญ่ใจความสำคัญของการประชุมก็คือการติดตามยอดขายของสินค้าสำคัญบางรายการ ซึ่งขายช้ากว่าปกติ ภาพหนึ่งที่สามารถใช้ประเมินความแข็งแกร่งขององค์กร ก็มักจะถูกสะท้อนผ่านการประชุมไล่ยอดขายนี่แหละครับ เพราะยอดขายถือเป็นเป้าหมายสุดท้ายขององค์กรที่แสวงหาผลกำไรทั้งปวง เมื่อไล่ยอดขายครั้งใด ก็มักจะพบสาเหตุของปัญหา และจะสามารถประเมินระดับขององค์กรและผู้บริหารได้จากวิธีการ response ต่อปัญหาที่พบ บางองค์กรเก่งในการแก้ปัญหาระยะสั้น แต่บางครั้งกลับไม่ได้มองไปถึงการแก้ปัญหาอย่างยั่งยืน และมีอีกหลายองค์กรที่ชวนคุยเรื่องการวางแผนป้องกันไฟไหม้ แทนที่จะหาวิธีดับไฟที่กำลังไหม้องค์กรอยู่ บ่อยครั้งที่การไม่ลำดับความสำคัญก่อนหลังในการแก้ปัญหา มักจะส่งผลเสียมากกว่าที่จะประเมินได้ ดังนั้น ทุกคนในองค์กรจึงต้องจัดการกับไฟที่ไหม้อยู่ตรงหน้า ก่อนที่จะมาวางแผนป้องกันไฟไหม้ ซึ่งปีก่อนผมก็พูดถึงเรื่องนี้ไปครั้งหนึ่งแล้ว (Post#224) และแน่นอนว่า ไม่ใช่เก่งแต่การดับไฟตะพึดตะพือ หากต้องวางแผนป้องกันไม่ให้ไฟไหม้ซ้ำๆ ซากๆ ด้วย หาไ...

Post#5-114: เพื่อนแท้ดีๆ คือเพื่อนดีแท้ๆ

Post#5-114: ค่ำนี้ ผมมีโอกาสได้ทานข้าวกับเพื่อนสนิทคนหนึ่ง ที่เคยทำงานร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกัน อยู่พักใหญ่ๆ เอาจริงๆ ผมตกเป็นหนี้เพื่อนคนนี้ไม่น้อย ... เพราะเค้าคือคนที่ถ่ายทอดวิชาหลากหลายที่ผมนำมาใช้ต่อยอดในการบริหารงาน จนถึงทุกวันนี้ แม้จะเจอกันไม่บ่อย ... แต่ทุกครั้งที่เราได้เจอกัน ผมก็มักจะได้ idea ที่ดีๆ จากเพื่อนคนนี้ ไปต่อฝันปั้นงาน ได้ทุกที ... เอาจริงๆ เวลาได้ idea ใหม่ๆ ไม่ว่าจะสำหรับธุรกิจใหม่ หรือวิธีทำงานแบบใหม่ ... ผมจะดีใจมากเป็นพิเศษ แม้ว่า idea ที่ว่า จะยังไม่เป็นรูปเป็นร่าง ... แต่ที่สำคัญ มันทำให้สมองของเราได้โลดแล่นออกจาก Comfort Zone เดิมได้ เมื่อได้ออกจาก Comfort Zone เดิมๆ ... มันจึงเป็นเรื่องดีสำหรับชีวิต เพราะมันทำให้เราได้เรียนรู้เรื่องใหม่เพิ่มขึ้น ... เรื่องใหม่ๆ ที่เราเรียนรู้เพิ่มขึ้นนั้น แม้จะยังไม่อาจเกิดเป็นรูปเป็นร่าง หรือเป็นประโยชน์ในอนาคตอันใกล้ได้ ... ก็อย่าได้ดูแคลนไปครับ บ่อยครั้ง ผมพบว่า เรื่องบางเรื่องที่เราเรียนรู้มานานพอควรแล้ว กลับกลายมาเป็นประโยชน์ในอนาคตได้อย่างน่าอัศจรรย์ ...