Post#2-217: Golden Moment

Post#2-217:

ตลอดทั้งวันจนกระทั่งค่ำมืดป่านนี้ ครอบครัวผมก็ยังขลุกอยู่แต่ใน Disneyland ^^

ที่ Disney Resort นี้ แบ่งเป็นหลาย zone ทีเดียวครับ ซึ่งใครสนใจก็เชิญค้นคว้าต่อได้เองนะครับ (hongkongdisneyland.com) แต่ละ zone ก็จะมีเครื่องเล่นต่างกันออกไป เรียกว่าเอาใจคุณหนูๆ ทั้งเด็กชายและเด็กหญิง รวมไปถึงเด็กหนวดและสาวไม่น้อยด้วยเช่นกัน ^^

...

โชคดีที่วันนี้อากาศเย็นสบาย และคนไม่หนาตามากนัก รอคิวพอไหว ยืนรอพอเมื่อยๆ ก็ถึงคิวเล่นพอดี

และก็เป็นธรรมดาของ Theme Park ระดับนี้ ที่เราจะพบนักท่องเที่ยวมากหน้าหลายตาจากทุกมุมโลกมาเยือน...แต่ที่ขำไม่ค่อยออกก็คือ เราจะต้องมาเผชิญกับวัฒนธรรมการเข้าคิวที่น่าปวดเศียรเวียนเกล้าของเหล่า "มนุษย์ป้าหลากสัญชาติ"

ผมเข้าใจว่า นี่อาจเป็นองค์กรข้ามชาติที่ก่อตั้งขึ้นมาได้เองตามธรรมชาติ และที่สำคัญคงไม่ใช่ข้ามชาติแค่ความหลากหลายของเชื้อชาติเท่านั้น แต่คงจะเป็น "ข้ามชาติข้ามภพ" เลยทีเดียวครับ

จริงๆ ผมคงไม่ต้องบอกว่าคนชาติไหนที่ไม่หือไม่อือและไม่ยินดียินร้ายกับนานาประดาโลก เรียกว่า เผลอเป็นแซง แย่งได้เป็นทำ ประมาณนั้น

แม้ว่าทุกชาติต่างก็มีมนุษย์ป้า แต่ผมว่าชาตินี้ชนะเลิศอย่างแน่นอน ผมขออนุญาตมอบตำแหน่ง "มนุษย์ป้าเหรียญทองโอลิมปิค" ให้เลยก็แล้วกันนะครับ -"-

ใครมาเที่ยวแบบนี้ก็ต้องทำใจครับ แซงนิดเบียดหน่อย ก็ทำเป็นลืมๆ ไปบ้าง อย่าเอามาเป็นอารมณ์ให้เราหงุดหงิดเลยครับ

แน่นอนว่า ผมคงจะมีโอกาสหยิบเรื่องนี้มาสอนให้ลูกเข้าใจถึงความสำคัญของการเข้าคิว, การอดทนรอ และการปฏิบัติตัวให้ดีในที่สาธารณะ

...

ระหว่างรอคิว มันก็เหมือนเป็นการฝึกความอดทนในการรอคอยอย่างนึง และเป็นเสมือนการสอนให้เราปลงชีวิตได้เช่นกัน

จะไม่ปลงยังไงไหวล่ะครับ ก็บางเครื่องเล่น เข้าคิวเกือบ 40 นาที เพียงเพื่อจะได้เล่นไม่ถึง 3 นาที เท่านั้นเอง >_<"

ช่วงเข้าคิว เด็กๆ มักจะมีความอดทนจำกัด ดังนั้น จึงเป็นหน้าที่ของผู้ปกครองที่จะต้องหาอะไรมาเล่นหรือคุยฆ่าเวลากับพวกเค้า

แต่เพราะชั่วขณะแห่งความสุขนั้นสั้นหนักหนานี่ล่ะครับ การอดทนเพื่อให้ได้มาเจอชั่วขณะสั้นๆ นี้จึงมีค่ามากมหาศาล

ไม่เชื่อคราวหน้า ลองหันไปดูรอยยิ้มและเงี่ยหูฟังเสียงหัวเราะของพวกเค้าดูสิครับ...แล้วจะเข้าใจเลยว่า Golden Moment น่ะ หน้าตาเป็นยังไง ^^