Post#2-220:
เคยผ่านประสบการณ์ "ได้ยินจนไม่ได้ยิน" กันบ้างมั๊ยครับ?
เปล่าครับ...ผมไม่ได้จะยียวนหรือกวนอารมณ์ใครทั้งสิ้น หากแต่ผมกำลังจะแชร์สถานการณ์บางอย่างที่อาจเป็นอันตรายต่อองค์กร
สถานการณ์ที่ว่าก็คือ การที่คนในองค์กรชาชินกับสิ่งที่โดนตอกย้ำทุกวัน...ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็แล้วแต่ เมื่อเจอบ่อยๆ ฟังซ้ำๆ ด้วยวิธีการบอกเล่าเดิมๆ เนื้อหาเดิมๆ ก็อาจส่งผลให้ผู้รับสารเกิดความรู้สึกชาชินจนชินชา
อย่าลืมนะครับว่า "ฟัง" กับ "ได้ยิน" นั้น ไม่เหมือนกัน ดังนั้น การย้ำอะไรบ่อยๆ กับใครก็ตาม อาจต้องมีการปรับเปลี่ยนวิธีการถ่ายทอดเรื่องราวให้มีความแตกต่าง
เหมือนเราฟังเพลงรัก ทั้งที่เนื้อหาของเพลงคล้ายๆ กันหรือไม่แตกต่างกัน แต่ทำไมบางเพลงเราฟังแล้วเฉยๆ แต่กลับบางเพลงเราฟังแล้ว "in" ไปกับมัน
นั่นย่อมสรุปได้ว่า จริตของแต่ละผู้รับสารนั้น ย่อมแตกต่างกัน...ปฏิกิริยาตอบสนองต่อวิธีสื่อสารจึงผันแปรไปตามความถูกจริต
ทำไมต้องมีเส้นใหญ่, เส้นหมี่, เส้นเล็ก, เส้นก๋วยจั๊บ หรือเส้นเกี๋ยมอี๋ ทั้งๆ ที่แต่ละเส้นที่ว่ามา ก็ล้วนเป็นแป้งข้าวเจ้าเหมือนกัน แต่ทำไมเราชอบทานเส้นก๋วยเตี๋ยวที่ต่างกัน?
ทำไมต้องใช้เส้นใหญ่ทำก๋วยเตี๋ยวคั่วไก่, ทำไมต้องนิยมเส้นหมี่ลูกชิ้น, ทำไมต้องใช้เส้นเล็กทำผัดไทย...เหล่านี้ล้วนเป็นการอ้างอิงได้กลายๆ ล่ะครับ ว่า เนื้อหากับวิธีสื่อสารนั้น มีความเกี่ยวพันกันแบบมีนัยสำคัญ
ถ้าคนรับสารอยากทานเส้นหมี่ลูกชิ้นน้ำใส แต่เราดันเสิร์ฟเส้นใหญ่แทน...ถามว่าทานได้มั๊ย ก็พอได้ แต่ใจมันจะเหมือนฝืนๆ หน่อย...ทานไปใจก็บ่นไป ว่านี่มันไม่ใช่
แทนที่จะทานแล้วอร่อยด้วย อิ่มด้วย ก็อาจจะเหลือแค่อิ่มอย่างเดียว แต่ไม่อร่อยถูกใจ
ยิ่งถ้าเค้าอยากทานเส้นใหญ่ผัดซีอิ้ว แต่เราดันเสิร์ฟเส้นหมี่ราดหน้าแทนแล้วยิ่งไปกันใหญ่ เพราะนอกจากเส้นผิดประเภทแล้ว วิธีปรุงยังไม่โดนใจอีกด้วย...
อยากให้เค้า "ฟัง" ไม่ใช่แค่ "ได้ยิน" จึงต้องเสิร์ฟเส้นก๋วยเตี๋ยวด้วยวิธีปรุงที่ถูกจริตเค้า...งงมั๊ยครับ?
Comments
Post a Comment