Post#3-43:
ค่ำวันนี้ ผมมีโอกาสได้แลกเปลี่ยนความคิดกับรุ่นน้องคนหนึ่ง ถึงการวางเป้าหมายให้กับชีวิต
ใครที่ตามอ่าน Post ของผมมาตลอด จะทราบดีว่า เรื่องเป้าหมายเป็นสิ่งที่ผมให้ความสำคัญอยู่เสมอ
ผมชอบเวลาที่คุยกับใครก็ตามเรื่องเป้าหมาย เพราะผมชอบที่จะได้ฟัง Passion ของเค้า และได้ฟัง Roadmap ว่าเค้าจะไปถึงเป้าหมายได้ยังไง
...
เท่าที่ได้เคยแลกเปลี่ยนมุมมองเกี่ยวกับเป้าหมายของชีวิตกับน้องๆ หลายๆ คน...ผมพบว่า ปัญหาที่น้องๆ เจอ แยกกว้างๆ ได้ 2 ประเด็น
หนึ่ง...คือหาเป้าหมายในชีวิตไม่เจอ หรือไม่ก็...พอมีเป้าหมาย แต่เป็นเป้าหมายที่เรารู้จักในนามของ "ความฝัน"
และสอง...คือมีเป้าหมายที่ชัดเจน หรือค่อนข้างชัดเจน แต่ยังนึกเส้นทางไม่ออกว่า จะเดินทางไปถึงเป้าหมายได้ยังไง
...
ถ้าเป็นปัญหาแรก...ใครก็ช่วยเราไม่ได้ครับ เพราะเราเท่านั้นที่ต้องบอกตัวเองว่า เราต้องการอะไร...
ผมฝากข้อคิดไว้เพียงสั้นๆ ว่า ชีวิตไม่ใช่อาหารมื้อกลางวัน ที่จะตอบว่า "อะไรก็ได้" นะ
ส่วนถ้าเป็นปัญหาข้อสอง...อย่ามัวไปถามใครก็ตาม ว่าผม/หนู ทำแบบนั้นดีมั๊ย หรือทำอย่างนี้ถูกมั๊ย อยู่เลยครับ...
เพราะไม่ว่า Guru ที่เรากำลังจะคุยด้วย จะเก่งมาจากไหน...เค้าก็ไม่ใช่เรา ดังนั้นเค้าจึงตอบโจทย์ชีวิตแทนเราไม่ได้
ผมเสนอว่า เราลองเปลี่ยนคำถามใหม่ ว่า "ถ้า ผม/หนู ทำแบบนี้ เราอาจจะเจอผลลัพธ์แบบไหนได้บ้าง?" จะดีกว่ามั๊ยครับ?
...
ผมเคยแชร์ไว้นานมากแล้วว่า ชีวิตที่ขาดเป้าหมาย คือชีวิตที่แย่ที่สุด (Post#231) และผมก็ยังยืนยันความคิดนั้นอยู่เช่นเดิม
หากขาดเจตน์จำนงค์และเป้าหมาย...มนุษย์เราก็คงไม่ต่างจากสัตว์โลกธรรมดาทั่วไป หรือคงไม่ต่างจากตุ๊กตาไขลาน ที่เต้นไปเรื่อยๆ รอวันที่ลานหมดเท่านั้น
ลองคิดตามวาทะนี้ดูครับ...
"The purpose of life is to live a life of purpose."
แปลว่า "เป้าหมายของชีวิต ก็คือการใช้ชีวิตอย่างมีเป้าหมาย"
ส่วนพวกที่เห็นว่าตัวเองเป็นพวก "ตั้งเป้าหมายว่าจะไม่มีเป้าหมาย" นั้น...เชิญตามสบายครับ
#แล้วแต่เลย
ค่ำวันนี้ ผมมีโอกาสได้แลกเปลี่ยนความคิดกับรุ่นน้องคนหนึ่ง ถึงการวางเป้าหมายให้กับชีวิต
ใครที่ตามอ่าน Post ของผมมาตลอด จะทราบดีว่า เรื่องเป้าหมายเป็นสิ่งที่ผมให้ความสำคัญอยู่เสมอ
ผมชอบเวลาที่คุยกับใครก็ตามเรื่องเป้าหมาย เพราะผมชอบที่จะได้ฟัง Passion ของเค้า และได้ฟัง Roadmap ว่าเค้าจะไปถึงเป้าหมายได้ยังไง
...
เท่าที่ได้เคยแลกเปลี่ยนมุมมองเกี่ยวกับเป้าหมายของชีวิตกับน้องๆ หลายๆ คน...ผมพบว่า ปัญหาที่น้องๆ เจอ แยกกว้างๆ ได้ 2 ประเด็น
หนึ่ง...คือหาเป้าหมายในชีวิตไม่เจอ หรือไม่ก็...พอมีเป้าหมาย แต่เป็นเป้าหมายที่เรารู้จักในนามของ "ความฝัน"
และสอง...คือมีเป้าหมายที่ชัดเจน หรือค่อนข้างชัดเจน แต่ยังนึกเส้นทางไม่ออกว่า จะเดินทางไปถึงเป้าหมายได้ยังไง
...
ถ้าเป็นปัญหาแรก...ใครก็ช่วยเราไม่ได้ครับ เพราะเราเท่านั้นที่ต้องบอกตัวเองว่า เราต้องการอะไร...
ผมฝากข้อคิดไว้เพียงสั้นๆ ว่า ชีวิตไม่ใช่อาหารมื้อกลางวัน ที่จะตอบว่า "อะไรก็ได้" นะ
ส่วนถ้าเป็นปัญหาข้อสอง...อย่ามัวไปถามใครก็ตาม ว่าผม/หนู ทำแบบนั้นดีมั๊ย หรือทำอย่างนี้ถูกมั๊ย อยู่เลยครับ...
เพราะไม่ว่า Guru ที่เรากำลังจะคุยด้วย จะเก่งมาจากไหน...เค้าก็ไม่ใช่เรา ดังนั้นเค้าจึงตอบโจทย์ชีวิตแทนเราไม่ได้
ผมเสนอว่า เราลองเปลี่ยนคำถามใหม่ ว่า "ถ้า ผม/หนู ทำแบบนี้ เราอาจจะเจอผลลัพธ์แบบไหนได้บ้าง?" จะดีกว่ามั๊ยครับ?
...
ผมเคยแชร์ไว้นานมากแล้วว่า ชีวิตที่ขาดเป้าหมาย คือชีวิตที่แย่ที่สุด (Post#231) และผมก็ยังยืนยันความคิดนั้นอยู่เช่นเดิม
หากขาดเจตน์จำนงค์และเป้าหมาย...มนุษย์เราก็คงไม่ต่างจากสัตว์โลกธรรมดาทั่วไป หรือคงไม่ต่างจากตุ๊กตาไขลาน ที่เต้นไปเรื่อยๆ รอวันที่ลานหมดเท่านั้น
ลองคิดตามวาทะนี้ดูครับ...
"The purpose of life is to live a life of purpose."
แปลว่า "เป้าหมายของชีวิต ก็คือการใช้ชีวิตอย่างมีเป้าหมาย"
ส่วนพวกที่เห็นว่าตัวเองเป็นพวก "ตั้งเป้าหมายว่าจะไม่มีเป้าหมาย" นั้น...เชิญตามสบายครับ
#แล้วแต่เลย
Comments
Post a Comment