Post#3-104:
ดึกดื่นค่อนคืนที่ผ่านมา มีอดีตลูกน้องส่ง Line มาปรับทุกข์
แม้จะไม่ได้มีโอกาสคุยกันเลย แต่ผมก็พอรู้ว่า ตั้งแต่จากกันมา ระบบระเบียบอะไรก็ตามที่ผมสร้างไว้อย่างยากลำบากนั้น ไม่ได้รับการสานต่อ
ส่งผลให้น้องๆ ระดับปฏิบัติการทั้งหลาย ต้องกลับไปทำงานแบบเดิมๆ ที่เคยทำกันมาอีกครั้ง
...
ที่พูดแบบนี้ ไม่ใช่จะมาอวดตัวว่าเก่งแต่อย่างใดนะครับ...ตรงกันข้าม ผมกลับรู้สึกเห็นใจและเป็นห่วง ทั้งเจ้าของและน้องๆ ทั้งหลายเป็นอย่างมาก ต่างหาก
เนื่องจากมิติในการทำงานระหว่างระดับบริหารและระดับปฏิบัติการน่ะ มันต่างกันมากอยู่แล้ว จึงเป็นเรื่องปกติที่นโยบายในการบริหารจะถูกแปลงให้เป็นแผนปฏิบัติงานได้อย่างยากลำบาก
แม้เป้าหมายจะถูกตั้งไว้ดีเพียงใด หากแต่เมื่อไม่รู้จะกำหนดแนวทางในการจะไปให้ถึงเป้าอย่างไร ก็เป็นอันยากเสียเหลือเกินที่จะสามารถไปให้ถึงจุดที่ต้องการได้
...
ดังนั้น ระดับ Top Management ที่เข้าใจทั้งเจ้าของและคนปฏิบัติงาน จึงมีส่วนสำคัญในการเชื่อมต่อ "ฟ้า" และ "ดิน"
แม้จะมีเจ้าของที่พร้อมลงเงิน และมีพนักงานที่พร้อมจะลงแรง หากแต่เมื่อขาดกัปตันเรือที่เชี่ยวชาญแล้วไซร้...เรือนั้นก็มิพร้อมจะออกสู่มหาสมุทรอันโอฬารได้
เมื่อเจ้าของที่มองภาพระดับบน เข้าใจแต่ภาพรวม แต่ไม่อาจเข้าใจภาพจริงในการทำงาน ต้องมาบัญชาการน้องๆ ที่ไม่อาจเข้าใจภาพรวมใดๆ เพราะวันๆ อยู่กับแค่ภาพตรงหน้า...
คนหนึ่งคุยแต่ภาพใหญ่ ส่วนอีกคนคุยแต่ภาพย่อย...เข้าใจแล้วใช่มั๊ยครับ ว่าทำไมทั้ง 2 ฝ่าย ถึงไม่เคยคุยกันรู้เรื่องเสียที?
...
เจ้าของเรืออันใหญ่โตหรูหรา ก็เปรียบเสมือนเจ้าขององค์กรขนาดใหญ่ ที่จำเป็นต้องจ้าง "มืออาชีพ" มาช่วยบริหาร หรือเปรียบเสมือนจ้าง "กัปตัน" ที่เก่งๆ มาช่วยบังคับเรือ
กัปตัน จึงมีหน้าที่รับคำสั่งจากเจ้าของเรือ ว่าต้องการจะมุ่งไปไหน และจากนั้นจึงต้องวางแผนการเดินทาง พร้อมทั้งรวบรวมกะลาสีเรือ หรือเปรียบเสมือนการว่าจ้างพนักงานที่เหมาะสมกับงาน ให้มาทำหน้าที่
เจ้าของเรือ, กัปตันเรือ และกะลาสีเรือ จึงต่างคนต่างมีหน้าที่และความเก่งกาจเฉพาะส่วน ซึ่งเมื่อนำมารวมกันแล้ว จะก่อให้เกิดพลังอันยิ่งใหญ่ ที่ช่วยขับเคลื่อนให้เรือสามารถแล่นฝ่ามรสุมทางการค้าไปได้
ขาดคนใดคนหนึ่งไป...เห็นทีเรือนั้นคงได้แต่แล่นอยู่แค่ลำคลอง, แม่น้ำ หรือทะเลเล็กๆ หาควรที่จะออกสู่มหาสมุทรอันกว้างใหญ่ได้
ขอเอาใจช่วยทั้งเจ้าของเรือที่ผมจากมา รวมไปถึงน้องๆ ที่เคยร่วมลำบากมาด้วยกัน...แม้จะเป็นระยะเวลาไม่นาน แต่ผมก็รักและเป็นห่วงทุกคนด้วยใจจริง
ต่างคนต่างต้องสู้นะครับ...
ดึกดื่นค่อนคืนที่ผ่านมา มีอดีตลูกน้องส่ง Line มาปรับทุกข์
แม้จะไม่ได้มีโอกาสคุยกันเลย แต่ผมก็พอรู้ว่า ตั้งแต่จากกันมา ระบบระเบียบอะไรก็ตามที่ผมสร้างไว้อย่างยากลำบากนั้น ไม่ได้รับการสานต่อ
ส่งผลให้น้องๆ ระดับปฏิบัติการทั้งหลาย ต้องกลับไปทำงานแบบเดิมๆ ที่เคยทำกันมาอีกครั้ง
...
ที่พูดแบบนี้ ไม่ใช่จะมาอวดตัวว่าเก่งแต่อย่างใดนะครับ...ตรงกันข้าม ผมกลับรู้สึกเห็นใจและเป็นห่วง ทั้งเจ้าของและน้องๆ ทั้งหลายเป็นอย่างมาก ต่างหาก
เนื่องจากมิติในการทำงานระหว่างระดับบริหารและระดับปฏิบัติการน่ะ มันต่างกันมากอยู่แล้ว จึงเป็นเรื่องปกติที่นโยบายในการบริหารจะถูกแปลงให้เป็นแผนปฏิบัติงานได้อย่างยากลำบาก
แม้เป้าหมายจะถูกตั้งไว้ดีเพียงใด หากแต่เมื่อไม่รู้จะกำหนดแนวทางในการจะไปให้ถึงเป้าอย่างไร ก็เป็นอันยากเสียเหลือเกินที่จะสามารถไปให้ถึงจุดที่ต้องการได้
...
ดังนั้น ระดับ Top Management ที่เข้าใจทั้งเจ้าของและคนปฏิบัติงาน จึงมีส่วนสำคัญในการเชื่อมต่อ "ฟ้า" และ "ดิน"
แม้จะมีเจ้าของที่พร้อมลงเงิน และมีพนักงานที่พร้อมจะลงแรง หากแต่เมื่อขาดกัปตันเรือที่เชี่ยวชาญแล้วไซร้...เรือนั้นก็มิพร้อมจะออกสู่มหาสมุทรอันโอฬารได้
เมื่อเจ้าของที่มองภาพระดับบน เข้าใจแต่ภาพรวม แต่ไม่อาจเข้าใจภาพจริงในการทำงาน ต้องมาบัญชาการน้องๆ ที่ไม่อาจเข้าใจภาพรวมใดๆ เพราะวันๆ อยู่กับแค่ภาพตรงหน้า...
คนหนึ่งคุยแต่ภาพใหญ่ ส่วนอีกคนคุยแต่ภาพย่อย...เข้าใจแล้วใช่มั๊ยครับ ว่าทำไมทั้ง 2 ฝ่าย ถึงไม่เคยคุยกันรู้เรื่องเสียที?
...
เจ้าของเรืออันใหญ่โตหรูหรา ก็เปรียบเสมือนเจ้าขององค์กรขนาดใหญ่ ที่จำเป็นต้องจ้าง "มืออาชีพ" มาช่วยบริหาร หรือเปรียบเสมือนจ้าง "กัปตัน" ที่เก่งๆ มาช่วยบังคับเรือ
กัปตัน จึงมีหน้าที่รับคำสั่งจากเจ้าของเรือ ว่าต้องการจะมุ่งไปไหน และจากนั้นจึงต้องวางแผนการเดินทาง พร้อมทั้งรวบรวมกะลาสีเรือ หรือเปรียบเสมือนการว่าจ้างพนักงานที่เหมาะสมกับงาน ให้มาทำหน้าที่
เจ้าของเรือ, กัปตันเรือ และกะลาสีเรือ จึงต่างคนต่างมีหน้าที่และความเก่งกาจเฉพาะส่วน ซึ่งเมื่อนำมารวมกันแล้ว จะก่อให้เกิดพลังอันยิ่งใหญ่ ที่ช่วยขับเคลื่อนให้เรือสามารถแล่นฝ่ามรสุมทางการค้าไปได้
ขาดคนใดคนหนึ่งไป...เห็นทีเรือนั้นคงได้แต่แล่นอยู่แค่ลำคลอง, แม่น้ำ หรือทะเลเล็กๆ หาควรที่จะออกสู่มหาสมุทรอันกว้างใหญ่ได้
ขอเอาใจช่วยทั้งเจ้าของเรือที่ผมจากมา รวมไปถึงน้องๆ ที่เคยร่วมลำบากมาด้วยกัน...แม้จะเป็นระยะเวลาไม่นาน แต่ผมก็รักและเป็นห่วงทุกคนด้วยใจจริง
ต่างคนต่างต้องสู้นะครับ...
Comments
Post a Comment