Skip to main content

Post#3-96: ปีนี้เผาหลอก...ปีหน้าเผาจริง

Post#3-96:
หมู่นี้ผมหันไปทางไหน ก็ได้ยินเสียงบ่นอยู่รอบกาย ทุกคนล้วนแต่มีเรื่องกลุ้มใจมากมายสารพัดเรื่อง...ส่วนใหญ่ก็เนื่องมาจากสภาพเศรษฐกิจที่นับวันจะถอยหลังลงคลองมากขึ้นทุกที

...ช่างสวนทางกับค่าครองชีพที่มีแต่จะเพิ่มขึ้นและเพิ่มขึ้นทุกทีไป

คิดแล้วก็ได้แต่ยิ้มและปลอบใจตัวเอง...ถอนหายใจเฮือกใหญ่ๆ แล้วก็บอกทุกคนรวมทั้งตัวผมเองด้วย ให้กัดฟันลุยต่อไป

...

ในช่วง 4-5 ปีมานี้...จะว่าไป ก็กลายเป็นความชาชินอย่างหนึ่ง ที่ช่วงใกล้ๆ ปลายปีทีไร ก็จะได้ยินเสียงคนคุยกันเรื่องภาวะของเศรษฐกิจในปีหน้า

และความเคยชินที่ว่าก็คือ...หลายๆ คน ทั้ง Guru และ Gu-muor ก็มักจะบอกว่า "ปีนี้เผาหลอก...ปีหน้าเผาจริง"

ส่งผลให้พ่อค้าแม่ขายทั้งหลาย เริ่มต้นการค้าการขายด้วยจิตใจที่ห่อเหี่ยว และเริ่มต้นปีหน้าด้วยความกล้าๆ กลัวๆ

...

บริษัทฯ ของผมเอง ใช่ว่าจะไม่เจอมรสุมทางเศรษฐกิจ...ตรงกันข้าม ผมว่าปีนี้ผมเจอหนักที่สุดกว่าปีไหนๆ ที่ผ่านมา

แต่ถ้ามัวแต่ก้มหน้าทอดอาลัย...ผลลัพธ์ก็มีอยู่แค่หน้าเดียว คือพ่ายแพ้ยับเยิน ด้วยเหตุทึ่ใจมันยอมแพ้เสียก่อน จึงย่อมมองไม่เห็นหนทางต่อสู้

เมื่อหลายวันก่อน มี Partner ของผมท่านหนึ่ง เล่าให้ฟังว่า ได้ไปพบลูกค้ามา ตอนหนึ่งของการสนทนา ลูกค้าก็แชร์ให้ฟังว่า "อย่าไปบ่นว่าเหนื่อย...ถ้าเหนื่อยมากเข้า ก็ให้บอกว่า "มาเลย มาอีก ไม่กลัว"

ฟังแล้ว...ผมเองก็เห็นด้วยไม่น้อยเลยครับ เพราะการประชดความเหนื่อยแบบนี้ ก็เหมือนกับการให้กำลังใจตัวเองกลายๆ

...

ปีหน้าจะเผาจริงหรือจะเผาหลอก...ผมไม่ทราบหรอกครับ

รู้แต่ว่า ก้มหน้าท้อแท้ยอมแพ้ชะตาชีวิต...คงไม่สู้เชิดหน้ายิ้มและกัดฟันฟันฝ่าอุปสรรคไปให้ถึงที่สุด

สู้มั๊ยครับ...ถ้าสู้ ก็ยิ้มให้กันหนึ่งทีครับ :)

Comments

Popular posts from this blog

Post#355: ทำได้ vs ทำเป็น

Post#355: ส่วนใหญ่แล้ว เรามักแยกแยะไม่ค่อยถูกว่า ระหว่าง "ทำได้" กับ "ทำเป็น" น่ะคล้ายกันแต่ไม่เหมือนกัน "ทำได้" แปลว่า ทำได้ ขอให้แค่เสร็จๆ ไป ไม่ต้องสนใจว่างานออกมาดีมั๊ย ส่วน "ทำเป็น" แปลว่า ไม่ใช่แค่สักแต่ลงมือทำ แต่ต้องทำให้ได้ดีด้วย ถ้ายังงงๆ ผมจะยกตัวอย่างเพิ่มให้นะครับ คนที่ขับรถได้ มีความสามารถในการทำให้รถเคลื่อนที่ไปได้ แต่อาจจะเป็นพวกที่ขับรถแบบไร้มารยาท, ขับรถอันตราย หรือขับรถเห็นแก่ตัว, ฯลฯ ส่วนคนที่ขับรถเป็นนั้น นอกจากสามารถบังคับให้รถเคลื่อนที่ได้แล้ว ยังใส่ใจคนที่ใช้รถใช้ถนนคนอื่นๆ ด้วย เรียกว่าขับรถอย่างมีคุณภาพและคุณธรรม ^^ ตีกอล์ฟได้ก็คือเหวี่ยงไม้ให้ลูกกอล์ฟไปข้างหน้า แต่ตีกอล์ฟเป็น นอกจากเหวี่ยงไม้ให้ลูกไปข้างหน้าแล้ว ยังต้องใส่ใจคนที่เล่นกอล์ฟอยู่รอบๆ ทั้งก๊วนเรา ทั้งต่างก๊วนด้วย พอเห็นความต่างชัดขึ้นมั๊ยครับ? ขับรถได้จึงต่างจากขับรถเป็น, เล่นกอล์ฟได้จึงต่างจากเล่นกอล์ฟเป็น ฉะนี้ ดังนั้น "ทำงานได้ " กับ "ทำงานเป็น" นั้น คล้ายกันแต่ไม่เหมือนกันแน่ๆ เอ...หรือว่าผมก็แค่ "โพสต์ได้...

Post#2-227: Corrective Action vs Preventive Action

Post#2-227: วันนี้ผมมีโอกาสดีได้เข้าร่วมประชุมกับบริษัทมหาชนแห่งหนึ่ง หลักใหญ่ใจความสำคัญของการประชุมก็คือการติดตามยอดขายของสินค้าสำคัญบางรายการ ซึ่งขายช้ากว่าปกติ ภาพหนึ่งที่สามารถใช้ประเมินความแข็งแกร่งขององค์กร ก็มักจะถูกสะท้อนผ่านการประชุมไล่ยอดขายนี่แหละครับ เพราะยอดขายถือเป็นเป้าหมายสุดท้ายขององค์กรที่แสวงหาผลกำไรทั้งปวง เมื่อไล่ยอดขายครั้งใด ก็มักจะพบสาเหตุของปัญหา และจะสามารถประเมินระดับขององค์กรและผู้บริหารได้จากวิธีการ response ต่อปัญหาที่พบ บางองค์กรเก่งในการแก้ปัญหาระยะสั้น แต่บางครั้งกลับไม่ได้มองไปถึงการแก้ปัญหาอย่างยั่งยืน และมีอีกหลายองค์กรที่ชวนคุยเรื่องการวางแผนป้องกันไฟไหม้ แทนที่จะหาวิธีดับไฟที่กำลังไหม้องค์กรอยู่ บ่อยครั้งที่การไม่ลำดับความสำคัญก่อนหลังในการแก้ปัญหา มักจะส่งผลเสียมากกว่าที่จะประเมินได้ ดังนั้น ทุกคนในองค์กรจึงต้องจัดการกับไฟที่ไหม้อยู่ตรงหน้า ก่อนที่จะมาวางแผนป้องกันไฟไหม้ ซึ่งปีก่อนผมก็พูดถึงเรื่องนี้ไปครั้งหนึ่งแล้ว (Post#224) และแน่นอนว่า ไม่ใช่เก่งแต่การดับไฟตะพึดตะพือ หากต้องวางแผนป้องกันไม่ให้ไฟไหม้ซ้ำๆ ซากๆ ด้วย หาไ...

Post#5-114: เพื่อนแท้ดีๆ คือเพื่อนดีแท้ๆ

Post#5-114: ค่ำนี้ ผมมีโอกาสได้ทานข้าวกับเพื่อนสนิทคนหนึ่ง ที่เคยทำงานร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกัน อยู่พักใหญ่ๆ เอาจริงๆ ผมตกเป็นหนี้เพื่อนคนนี้ไม่น้อย ... เพราะเค้าคือคนที่ถ่ายทอดวิชาหลากหลายที่ผมนำมาใช้ต่อยอดในการบริหารงาน จนถึงทุกวันนี้ แม้จะเจอกันไม่บ่อย ... แต่ทุกครั้งที่เราได้เจอกัน ผมก็มักจะได้ idea ที่ดีๆ จากเพื่อนคนนี้ ไปต่อฝันปั้นงาน ได้ทุกที ... เอาจริงๆ เวลาได้ idea ใหม่ๆ ไม่ว่าจะสำหรับธุรกิจใหม่ หรือวิธีทำงานแบบใหม่ ... ผมจะดีใจมากเป็นพิเศษ แม้ว่า idea ที่ว่า จะยังไม่เป็นรูปเป็นร่าง ... แต่ที่สำคัญ มันทำให้สมองของเราได้โลดแล่นออกจาก Comfort Zone เดิมได้ เมื่อได้ออกจาก Comfort Zone เดิมๆ ... มันจึงเป็นเรื่องดีสำหรับชีวิต เพราะมันทำให้เราได้เรียนรู้เรื่องใหม่เพิ่มขึ้น ... เรื่องใหม่ๆ ที่เราเรียนรู้เพิ่มขึ้นนั้น แม้จะยังไม่อาจเกิดเป็นรูปเป็นร่าง หรือเป็นประโยชน์ในอนาคตอันใกล้ได้ ... ก็อย่าได้ดูแคลนไปครับ บ่อยครั้ง ผมพบว่า เรื่องบางเรื่องที่เราเรียนรู้มานานพอควรแล้ว กลับกลายมาเป็นประโยชน์ในอนาคตได้อย่างน่าอัศจรรย์ ...