Post#3-107:
เมื่อหัวค่ำที่ผ่านมานี้เอง ผมกับลูกสาวช่วยกันประกอบชั้นวางของแบบ DIY ด้วยกัน...
ใครมีลูกที่ยังเล็กๆ คงจะทราบว่า บางครั้งการที่ลูกมาช่วยทำงานน่ะ...แทนที่จะทำให้งานเร็วขึ้น กลับกลายเป็นช้าลง
แต่สิ่งที่ได้กลับมาแทนเวลาที่เสียไปนั้น...ผมคิดว่ามันคุ้มค่ากว่าเป็นอย่างมาก
...
หนึ่ง...ผมได้เปิดโอกาสให้ลูกได้อ่านคู่มือประกอบ และเป็นคนบอกให้ผมประกอบเป็นขั้นๆ ไป และนั่นแปลว่า ลูกได้เรียนรู้วิธีการทำงานแบบเป็นขั้นเป็นตอน
สอง...ผมให้ลูกได้ลงมือประกอบตรงส่วนที่ง่ายๆ และนั่นแปลว่า ลูกได้มีส่วนร่วมในงาน เมื่อประกอบเสร็จเธอก็อวดแม่อย่างภูมิใจว่า หนูมีส่วนร่วมในการประกอบ
สาม...แม้ผมจะเสียเวลามากขึ้น แต่นั่นเป็นการเสียเวลาของคนๆ เดียวไปเท่านั้น และนั่นแปลว่า ผมได้เวลาร่วมกันของพ่อกับลูกมาแทนที่
...
เรื่องที่ผมแอบสอนลูกนี้ จริงๆ แล้วก็เกิดขึ้นในชีวิตการทำงานเช่นกัน...
ดังนั้น จงอย่ามัวนึกสงสัย หรือมัวแต่ตัดพ้อ เวลาที่ได้รับงานเพิ่ม...หรือมัวเฝ้าถามว่า บางอย่างนายทำเองก็ได้ ง่ายกว่าตั้งเยอะ แต่ทำไมยังสั่งให้เราเป็นคนทำ?
เอาเวลาที่มานั่งสงสัยประเด็นที่ว่า ไปใช้เก็บเกี่ยวข้อมูลและประสบการณ์จะดีกว่า...ว่าตกลงงานที่ได้รับมอบหมายมานี้ ก่อนทำ, ขณะที่ทำ และหลังทำ ได้เรียนรู้อะไรบ้าง?
...
ผมโชคดีที่เคยได้ทำงานกับเจ้านายเก่งๆ มาหลายท่าน...และท่านทั้งหลายเหล่านั้น ต่างก็เชี่ยวชาญในการถ่ายทอดวิชาให้ด้วยวิธีเปิดโอกาสให้เราได้ทำงานและเรียนรู้จากการลงมือทำจริง ทั้งสิ้น
เมื่อเราได้ลงมือทำ เราจึงมีโอกาสได้เรียนรู้ ได้รับประสบการณ์ และที่สำคัญได้มีโอกาสได้ภาคภูมิใจที่เรามีส่วนร่วมในงานนั้นๆ
และยิ่งหากเป็นงานโปรเจคที่มีหลายๆ คนจากหลายฝ่ายหลายแผนกมาร่วมทำงานด้วยกันด้วยแล้ว...นี่ก็เป็นโอกาสให้เราได้สร้างความสัมพันธ์ในงานอีกด้วย
ถ้าสิบปากว่า ไม่เท่าตาเห็น และสิบตาเห็นไม่เท่ามือคลำ ฉันใด...สิบคู่มือก็คงไม่เท่าสิบคำสอน และสิบคำสอนก็คงไม่เท่าสิบการลงมือทำ ฉันนั้นครับ
เมื่อหัวค่ำที่ผ่านมานี้เอง ผมกับลูกสาวช่วยกันประกอบชั้นวางของแบบ DIY ด้วยกัน...
ใครมีลูกที่ยังเล็กๆ คงจะทราบว่า บางครั้งการที่ลูกมาช่วยทำงานน่ะ...แทนที่จะทำให้งานเร็วขึ้น กลับกลายเป็นช้าลง
แต่สิ่งที่ได้กลับมาแทนเวลาที่เสียไปนั้น...ผมคิดว่ามันคุ้มค่ากว่าเป็นอย่างมาก
...
หนึ่ง...ผมได้เปิดโอกาสให้ลูกได้อ่านคู่มือประกอบ และเป็นคนบอกให้ผมประกอบเป็นขั้นๆ ไป และนั่นแปลว่า ลูกได้เรียนรู้วิธีการทำงานแบบเป็นขั้นเป็นตอน
สอง...ผมให้ลูกได้ลงมือประกอบตรงส่วนที่ง่ายๆ และนั่นแปลว่า ลูกได้มีส่วนร่วมในงาน เมื่อประกอบเสร็จเธอก็อวดแม่อย่างภูมิใจว่า หนูมีส่วนร่วมในการประกอบ
สาม...แม้ผมจะเสียเวลามากขึ้น แต่นั่นเป็นการเสียเวลาของคนๆ เดียวไปเท่านั้น และนั่นแปลว่า ผมได้เวลาร่วมกันของพ่อกับลูกมาแทนที่
...
เรื่องที่ผมแอบสอนลูกนี้ จริงๆ แล้วก็เกิดขึ้นในชีวิตการทำงานเช่นกัน...
ดังนั้น จงอย่ามัวนึกสงสัย หรือมัวแต่ตัดพ้อ เวลาที่ได้รับงานเพิ่ม...หรือมัวเฝ้าถามว่า บางอย่างนายทำเองก็ได้ ง่ายกว่าตั้งเยอะ แต่ทำไมยังสั่งให้เราเป็นคนทำ?
เอาเวลาที่มานั่งสงสัยประเด็นที่ว่า ไปใช้เก็บเกี่ยวข้อมูลและประสบการณ์จะดีกว่า...ว่าตกลงงานที่ได้รับมอบหมายมานี้ ก่อนทำ, ขณะที่ทำ และหลังทำ ได้เรียนรู้อะไรบ้าง?
...
ผมโชคดีที่เคยได้ทำงานกับเจ้านายเก่งๆ มาหลายท่าน...และท่านทั้งหลายเหล่านั้น ต่างก็เชี่ยวชาญในการถ่ายทอดวิชาให้ด้วยวิธีเปิดโอกาสให้เราได้ทำงานและเรียนรู้จากการลงมือทำจริง ทั้งสิ้น
เมื่อเราได้ลงมือทำ เราจึงมีโอกาสได้เรียนรู้ ได้รับประสบการณ์ และที่สำคัญได้มีโอกาสได้ภาคภูมิใจที่เรามีส่วนร่วมในงานนั้นๆ
และยิ่งหากเป็นงานโปรเจคที่มีหลายๆ คนจากหลายฝ่ายหลายแผนกมาร่วมทำงานด้วยกันด้วยแล้ว...นี่ก็เป็นโอกาสให้เราได้สร้างความสัมพันธ์ในงานอีกด้วย
ถ้าสิบปากว่า ไม่เท่าตาเห็น และสิบตาเห็นไม่เท่ามือคลำ ฉันใด...สิบคู่มือก็คงไม่เท่าสิบคำสอน และสิบคำสอนก็คงไม่เท่าสิบการลงมือทำ ฉันนั้นครับ
Comments
Post a Comment